یادداشت اختصاصی از حمیدرضا حاجی اشرفی
دریافت سفته و تضامین از کارآفرینان جوان، ضامن موفقیت توسعه اقتصادی مناطق محروم است ؟
مطالعه فصل اول قانون برنامه هفتم توسعه از یکطرف بیانگر هدفگذاری منطقی در زمینه گسترش محیط کسب و کار و روشهای تامین سرمایه کارآفرینان است و از طرف دیگر بعلت ناپیوسته بودن حلقه های تخصصی کارآفرینی و نقص در فرآیند CPM پروژه های کارآفرینی در مناطق محروم و روستایی کشور ،این سئوال در ذهن نگارنده بعنوان یک کارشناس مطالعه گر ریسک های اکوسیستم کارآفرینی خطور می کند؟
آیا کارشناسان اقتصادی و سازمان برنامه و بودجه پیش از تهیه و تنظیم بخش اشتغالزایی قانون برنامه هفتم مطالعات میدانی و بررسی عینی از جنبه جامعه شناسی محیطی و روانشناسی کار و ارزیابی وضعیت آمایش سرزمینی و مطالعات جمعیت شناختی در ابتدای دهه اول قرن پانزدهم هجری شمسی در کشورمان داشته اند ؟! آیا آمار و اطلاعاتی که در اختیار آنها برای تنظیم فصل اول از قانون برنامه هفتم توسعه بوده ،بروز رسانی شده ؟ آیا آمارها و اطلاعات در اختیار آنها بر اساس رویکرد مدیریت استراتژیک جمع آوری شده یا اینکه رویکرد کارشناسان جمع آوری و پردازش کننده آمارها ، سنتی و ایستا بوده است !؟
پس از ۱۴ سال مطالعات مستمر ریسک های اکوسیستم محیط کسب و کار ملی با تمرکز بر اولویت جوامع محلی پس از مطالعه فصل اول قانون برنامه هفتم استنباطم اینست که برنامه [ جامع نگر و استراتژیک ] نیست . رویکرد کارشناسی در این برنامه سنتی می باشد . روزآمد نیست و پتانسیل ایجاد تحرک در محیط کسب و کار و اشتغالزایی پایدار را ندارد .
بنظر میرسد بجای مطالعات میدانی ، کارشناسان تنظیم کننده فقط با مطالعات کتابخانه ای و گزارشات استانی و مرور برنامه های پنجساله قبلی اقدام به تهیه و تنظیم برنامه هفتم کرده اند . زیرا :
اگر کارشناسان سازمان برنامه و بودجه و وزارتخانه های امور اقتصاد و دارایی و تعاون بر اساس مطالعات میدانی و واقعیت های ملموس در جوامع محلی و روستایی برنامه هفتم را نوشته بودند ، حتما در الحاقیه های پیوست فصل اول ، گزارش مفصلی از وضعیت آماری جمعیت شناختی به تفکیک استانها و شهرستانها که شامل ؛ تعداد ، سن ، تفکیک تعداد دو جنس ،میزان سواد ، امکانات و زیرساخت ها ، تعداد و نوع مشاغل بنگاههای دولتی ، تعاونی ، خصوصی و سایر اطلاعات مورد نیاز را تهیه و دراختیار شوراهای شهر و روستاها و ادارات کل امور اقتصاد و تعاون استانها و ادارات شهرستانها قرار می دادند تا در یک برنامه ریزی [ سینرژی ] نهضت کارآفرینی مدرن در اقصی نقاط مناطق محروم با جلب همکاری دانشگاهها و پژوهشکده های حوزه کارآفرینی صورت پذیرد ...
گویا کارشناسان تنظیم کننده برنامه به فضای خنک اتاق های کارشان در ماههای گرم و گرمایش محل کار در ماههای سرد عادت کرده اند که همه مسائل را از منظر نگاه مرکز نشینی می بینند !
اگر بخش اشتغالزایی قانون برنامه هفتم توسعه بخواهد اجرایی شود ، ابتدا مطالعات جمعیت شناختی و روشهای انگیزشی برای جلب نظر و ورود کارآفرینان جوان به صحنه فعالیت باید فراهم شود . حلقه های CPM پروژه های کارآفرینی با تشکیل زنجیره خلق ارزش تاسیس میکرو دانه ها - دانه ها - خوشه های بنگاههای کسب و کار شکل گیرد و بجای دریافت تضامین از کارآفرینان جوان جهت پرداخت تسهیلات ، بدانها تضامین موفقیت در کار و سرمایه ثابت و در گردش و انواع بیمه نامه های حامی آنها بصورت اجاره به شرط تملیک در اختیارشان گذارده شود تا آنها احساس امنیت برای پذبرش #ریسک ورود به مشاغل آزاد را بیابند !!!
خلاصه آنکه ،هر چقدر بیشتر فصل اول برنامه را مطالعه می نمایم ، بیشتر به کاستی ها و ناهمواریهای اجرایی آن پی میبرم ...
نظر شما