حضرت زینب (سلام الله علیها) مظهر شجاعت علوی

حضرت زینب (سلام الله علیها) دختر امیرالمومنین(علیه السلام) و حضرت صدیقه طاهره (سلام الله علیها) در سال ششم هجری به دنیا آمدند. نام ایشان را پیغمبر(ص) انتخاب کردند. و حتی در روایات آمده که پیامبر(ص) فرمودند: در نام گذاری این کودک من از خدا پیشی نمی گیرم. جبرئیل نازل شد و سلام خداوند را به پیامبر رسانید، و عرض کرد: خداوند نام این کودک را زینب گذارده است.  زینب به معنای زینت پدر (زین اب) است. لذا بزرگی، عظمت و شکوه و شوکت حضرت علی (ع) در وجود ایشان نهادینه و پدیدار بود تا جایی که سیدبن طاووس در کتاب لهوف و در ماجراهای بعد از حادثه کربلا و درباره هیبت حضرت زینب(ع) در هنگامی که در کوفه و در مجلس عبیدالله بن زیاد (لعنت الله علیه) خطبه می خواندند چنین می نویسد:

بشیر بن خزیم الأسدی می گوید: ونظرت إلی زینب بنت علی یومئذٍ، ولم أر خفرةً والله أنطق منها! کأنها تفرّع من لسان أمیرالمؤمنین علی بن أبی طالب (علیه السلام).

به خـدای سوگنـد بـانویی دانشورتر وسـخنورتر و وزین تر از او هرگز ندیدم! او به گونه ای با شهامت و پرشور و رسا سـخن میگفت که ما گمان کردیم علی(ع) سخن می گوید، یعنی لحن صدا، علم، شجاعت و همه ویژگی های علی(علیه السلام) را در او دیدیم.

و بعد از آن در شام و مجلس یزید (لعنت الله علیه) با استواری و قدرت ایستادند و خطبه کوبنده ای خواندند که در این خطبه به شدت یزید و انصار و اعوانش را نکوهش و تحقیر نمودند.

 تا جایی که فرمودند:

 أَلَا فَالْعَجَبُ کُلُّ الْعَجَبِ لِقَتْلِ حِزْبِ الله النُّجَبَاءِ بِحِزْبِ الشَّیْطَانِ الطُّلَقَاءِ فَهَذِهِ الْأَیْدِی تَنْطِفُ مِنْ دِمَائِنَا وَ الْأَفْوَاهُ تَتَحَلَّبُ مِنْ لُحُومِنَا وَ تِلْکَ الْجُثَثُ الطَّوَاهِرُ الزَّوَاکِی تَنْتَابُهَا الْعَوَاسِلُ وَ تُعَفِّرُهَا أُمَّهَاتُ الْفَرَاعِلِ وَ لَئِنِ اتَّخَذْتَنَا مَغْنَماً لَتَجِدَنَّا وَشِیکاً مَغْرَماً حِینَ لَا تَجِدُ إِلَّا مَا قَدَّمَتْ یَدَاکَ وَ ما رَبُّکَ بِظَلَّامٍ لِلْعَبِیدِ فَإِلَى اللهِ الْمُشْتَکَى وَ عَلَیْهِ الْمُعَوَّلُ....

شگفتا و بس شگفتا کشته شدن حزب الله نجیبان به دست حزب شیطان طُلَقاء( آزاده شدگان با رحمت پیامبر(ص) در فتح مکه) است، از دست‌های پلیدشان خون‌های ما می‌چکد، و دهان‌های ناپاکشان از گوشت ما می‌خورد، و آن جسدهای پاک و پاکیزه با یورش گرگ‌های درنده روبروست، و آثارشان را کفتارها محو می‌کند، و اگر ما را غنیمت گرفتی، زودا دریابی غنیمت نه، که غرامت بوده است، آن روز که جز آنچه دست‌هایت از پیش فرستاده نیابی، و پروردگارت ستمگر بر بندگانش نیست، و شکایت‌ها به سوی خداست.

لذا حضرت زینب (سلام الله علیها)شخصیت بسیار شجاع و  صبوری دارند. گاهی می بینیم شخصی که پدر یا مادر یا یکی از عزیزانش را از دست داده بی حال یک طرف می افتد و از شدت گریه و بی تابی از خود بی خود می شود و بعضا نمازش هم قضا می شود و اطرافیان بر او خرده نمی گیرند و او را به خاطر داغدار بودنش شماتت نمی کنند. اما در ماجرای عاشورا می بینیم حضرت زینب (سلام الله علیها) بزرگترین مصائب عالم را دیده اند به طوری که در چند ساعت فرزندان، برادران، برادر زادگان و عزیزانش را به شدیدترین وضع از دست داده است و در عین حال مسئولیت آرام کردن کودکان و زنان داغ دیده، خسته و تشنه را نیز بر عهده دارد و خود نیز تشنه و خسته و مصیبت دیده است با این حال حضرت سجاد(ع) درباره این بانو می‌فرمایند:

«اِنَّ عَمَّتی زَیْنَب کانَتْ تُؤَدّی صَلَواتِها مِنْ قِیام اَلفَرائِضَ وَ النَّوافِلَ، عِنْدَ مَسیرِنا مِنَ الکُوفَةِ اِلَی الشّامِ، وَ فی بَعْضِ المَنازِل تُصَلّی مِنْ جُلُوسٍ لِشِدَّةِ الجُوعِ وَ الضَّعْفِ مُنْذُ ثَلاثِ لَیالٍ؛ لاَنَّها کانَتْ تَقْسِمُ ما یُصیبُها مِنَ الطَّعامِ عَلَی الاَطْفالِ، لِاَنَّ القَوْمَ کانُوا یَدْفَعُونَ لِکُلِّ واحِدٍ مِنّا رغیفاً واحِداً مِنَ الخُبْزِ فِی الیَوْمِ وَ اللَّیلَة»

همانا عمه‌‌ام زینب(س) همه نمازهای واجب و مستحب خود را در طول مسیر از کوفه به شام ایستاده می‌‌خواند و در بعضی از منزل‌‌ها نشسته نماز خواند و این هم به‌ جهت گرسنگی و ضعف او بود، زیرا سه شب بود که غذایی را که به او می‌‌دادند میان اطفال تقسیم می‌‌کرد، چون که آن مردمان (سنگدل) در هر شبانه روز به ما یک قرص نان بیشتر نمی‌‌دادند.

 خلاصه آنکه در باب شخصیت حضرت زینب (سلام الله علیها) مطالب بسیار است و ابعاد شخصیتی ایشان بسیار وسیع است لکن مساله شجاعت و صبر یکی از پررنگ ترین ابعاد شخصیتی ایشان است.

 لذا حضرت زینب (سلام الله علیها)  به عنوان راوی کربلا و پیام آور خون سیدالشهدا (علیه السلام) مهمترین و پررنگ ترین نقش را داشتند. چراکه با توجه به وضعیت بیماری امام سجاد(علیه السلام) و شرایط و وضعیت اهل البیت (علیهم السلام) بعد از ماجرای عاشورا لازم بود که هدف از قیام امام حسین(ع) و آثار شهادت ایشان و یاران باوفایشان تبیین و در تاریخ تثبیت شود که این مهم جز با همت و تلاش و شجاعت حضرت زینب (سلام الله علیها) صورت نگرفت.

سر نی در نینوا می‌ماند اگر زینب نبود

کربلا در کربلا می‌ماند اگر زینب نبود

چهره سرخ حقیقت بعد از آن توفان رنگ

پشت ابری از ریا می‌ماند اگر زینب نبود

چشمه فریادمظلومیت لب تشنگان

در کویر تفته جا می‌ماند اگر زینب نبود ...

امید که با تاسی از این بانوی بزرگوار و الگوگیری از ایشان ما نیز رنگ و بویی از سیدالشهدا(ع) داشته باشیم.

والسلام علی من اتبع الهدی