یادداشتی از حمیدرضا حاجی اشرفی
صنعت بیمه ، فرمانده یا فرمانبر اقتصاد ؛ کدامیک !؟
خلاقیت ها و نوآوری ها در درون ذهن انسانها متبلور و پرورش می یابند. برای اینکه هر فرد در اجتماع و در شغل خوش موثرتر باشد، شرایط باید فراهم شود. گرچه هر فرد مستعد و تلاشگر شخصا می تواند موجب توسعه فردی خودش شود
هنگامی از پنجره دیگر به نقش اقتصادی مهم صنعت بیمه در تولید GDP جهان بر اساس مبانی دانش مدیریت ریسک نگریسته شود، آنگاه به غیر از عملیات اجرایی سنتی ، صندوقی شرکت های بیمه و تکالیف رسمی نهادهای ناظر بر آنها ، می توان متوجه نقشی بس فراتر و گسترده تر این دانش و حرفه در اقتصاد کلان و خرد کشور شد . پیش تر ، نگارنده مقالاتی با عنوان : بیمه عامل توسعه یا معلول توسعه!؟ را منتشر کرده ام. اما اینبار تیتر انتخابی گرچه تا اندازه ای شبیه با عنوان پیشین است لیکن برای نشان دادن تفاوت ایندو مفهوم لازمست قدری بیشتر توضیح داده شود!
هنگامی که از توسعه و نقش آفرینان در آن سخن می گوییم، استنباط نگارنده اینست که کارشناسان در حال تبیین نقش سازمانها و دستگاههایی هستند که بنا به تکلیف قانونی محوله به آنها و در چارچوب مقررات و ساختار سازمانی مشخص ،مسئولیت اجرای ماموریت ها، فعالیت ها، وظایف خاص را بر عهده دارند . مختصر اینکه بهتر است بحث : توسعه ملی و نقش سازمان ها را بطور توام بررسی نمود و از دیدگاه کلان تر به موضوع پرداخت . لیکن وقتی کارشناسان بخواهند به تبیین نقش اشخاص در رشد و پیشرفت های کمی و کیفی جوامع بپردازند ، بررسی این موضوع از سطوح سازمانی و تکالیف محوله به مجموعه ای از کل یک سیستم و یا سیستم ها به سوی بررسی نقش افراد و توسعه فردی در خدمت به توسعه ملی ، سوق داده می شود . !؟ توضیح بیشتر : سازمانها بوسیله انسانها تاسیس می شوند .برای آنها چشم انداز ، ماموریت ، اهداف ، فعالیت ها و وظایف خاصی در نظر می گیرند . نقشه راه سازمانها در اساسنامه ها مبتتی بر قوانین و مقررات کشوری و داخلی ترسیم و توسط انسانها این وظایف اجرا می شوند . انسان هایی که در درون این سازمانها کار می کنند ، در پست های مدیریتی و کارشناسی و عوامل اجرایی مختلف مشغول انجام وظایف از پیش طراحی شده می شوند . این شیوه را روش [ روتین - متداول] فعالیت در سازمانها می نامند . لیکن به غیر از برنامه ریزی ، ساختاردهی ، سازماندهی و اجرا عملیات سازمانی که در همه کشورها تقریبا مشابه و متعارف است ، دانشمندان علم مدیریت به مطالعه اهمیت و تاثیر افراد و کارکنان در توسعه اجتماعی و سازمانها نیز پرداخته اند .
اولین بار دکتر التون مایو ، استاد برجسته دانشگاه پنسیلوانیا در تیم تحقیقات هاثورن در کارخانجات وسترن الکتریک به مطالعه دقیق در مورد نقش انسان در تمدن صنعتی پرداخت . وی رفتار فردی کارکنان و انگیزه های آنها و خلاقیت های انسانها در سازمانها را به مدت ده سال تحقیق کرد و نتیجه مطالعات بی نظیر بود !؟ [ انسانها در محیط کار فقط بخاطر دستمزد و پاداش و شرایط فیزیکی مناسب ، بازدهی مطلوب ندارند ، بلکه توجه به شخصیت و خلاقیت و روابط دوستانه در محیط کار و اجتماع به آنان انگیزه های بالا و فعالیت های پربازده می دهد ! ] نهایتا او سازمانهای غیر رسمی در درون سازمانهای رسمی را کشف کرد !
نکته پایانی و نتیجه گیری : خلاقیت ها و نوآوری ها در درون ذهن انسانها متبلور و پرورش می یابند . برای اینکه هر فرد در اجتماع و در شغل خوش موثرتر باشد، شرایط باید فراهم شود. گرچه هر فرد مستعد و تلاشگر شخصا می تواند موجب توسعه فردی خودش شود و جمود سازمان شغلی و اجتماعی را رد کند . پس اشخاصی که استعداد نوآوری داشته باشند ، سازمان خود را با حفظ ساختار و مقررات موجود ، به سوی پویایی و نوآوری می برند . افراد نوآور ، سازمانهای توسعه گرا را شکل می دهند و بجای فرمانبر بودن با درخشش دانش و تجارب در نقش فرمانده توسعه اکوسیستم محیط کسب و کار سازمان و بعضا در سطح ملی مبدل شوند ...
نوآوران شرکت های بیمه کشورمان نیز با خلاقیت در چارچوب ساختار و قوانین بیمه و کشور می توانند ، صنعت بیمه را با بهره مندی از دانش مدیریت ریسک و اکچوئری به سطح فرماندهی اکوسیستم محیط کسب و کار ملی ارتقا دهند ...
*کارشناس مطالعات ریسک و بیمه
نظر شما