یادداشت اختصاصی از سارا نعیمی
قلمهایی که در جنگ، نخستین سنگرند
۱۷ مرداد (سالگرد شهادت «محمود صارمی» خبرنگار ایرانی در افغانستان) به عنوان «روز خبرنگار» گرامی داشته می شود. این مناسبت، فرصتی است برای تجلیل از کسانی که در بحبوحه جنگها و بحرانها، از جمله تنشهای ایران و اسرائیل، با صداقت و شجاعت به دنبال انعکاس حقیقت هستند.
روز خبرنگار روزی است که جامعه رسانه ای ایران گرد هم میآید تا از مردان و زنانی تقدیر کند که با قلمهایشان نور میپاشند و با سؤالهایشان دیوارهای سکوت را فرومی ریزند. خبرنگاران، نگهبانان آگاهیاند؛ کسانی که گاه در مسیر کشف حقیقت، جان خود را نیز به خطر میاندازند.
در جنگهایی مانند تنش ایران و اسرائیل، خبرنگاران تنها انتقال دهنده خبر نیستند؛ نگهبانان دموکراسی و صدای انسانهایی هستند که صدایشان خاموش شده است. روز خبرنگار بهانه ای است برای یادآوری این جمله تاریخی:
قلمهایی که تاریکی ها را می شکافند
خبرنگاری فقط یک شغل نیست، یک مسئولیت است.از کوچه پس کوچه های محلات محروم تا میزهای پرزرق وبرق سیاستمداران، از مناطق جنگی تا پشت پرده های اقتصادی، خبرنگاران هستند که تصویری واقعی از جامعه ترسیم میکنند. آنها گاهی با یک تیتر، زندگی مردم را تغییر میدهند و گاهی با یک گزارش، مسئولان را به پاسخگویی وامیدارند.
خبرنگاری رنجها و شیرینیهای خودش را دارد:گاه سکوتِ ناخواسته بر گزارشها تحمیل میشود،گاه فشارها و تهدیدها مانع از انتشار حقیقت میگردد، و گاه بی ا عتمادیِ برخی مردم، کار را سخت تر میکند.
با این حال، خبرنگاران حرفهای میدانند که تعهدشان به مردم، مهمتر از هر چیز دیگری است.
امروز، روز قدردانی از این قهرمانان خاموش است.از آنهایی که با یک عکس، فریاد میزنند،با یک مصاحبه، پاسخ میگیرند،و با یک گزارش، تاریخ را مینویسند.
به امید روزی که هیچ حقیقتی پنهان نماند و هیچ خبرنگاری تنها نباشد.
هفدهم مرداد، روزی است که باید به‌پا خاست و به آنهایی سلام گفت که بی‌صدا، اما پرصلابت، تاریخ را در لحظه ثبت میکنند. خبرنگاران، سربازان بی‌سلاح عرصه اطلاع‌رسانی هستند که با قلمشان از حق مردم دفاع میکنند و با دوربینشان، ناگفته‌ها را فریاد میزنند.
خبرنگاران، چشم بیدار جامعه‌اند
از بیمارستان‌های شلوغ و اورژانس‌های پرتنش تا دادگاه‌های پیچیده و شلوغی‌های خیابانی، خبرنگاران حاضرند تا روایتگر صادق لحظه‌ها باشند. آنها با شجاعت، خود را به قلب ماجرا می‌رسانند تا ما از پشت پنجره‌های امن خانه‌هایمان، دنیا را آن‌طور که هست ببینیم.اما این راه پر از خار است گاهی حقیقت‌گویی هزینه دارد؛ از فشارهای سیاسی و اقتصادی تا تهدیدهای ناشناس.گاهی سکوت تحمیلی، دردناک‌تر از هر زخمی است.و گاهی بی‌تفاوتی جامعه، تلخ‌تر از همه‌ی این‌هاست.
با این حال، خبرنگاران واقعی هرگز از پای نمی‌نشینند، چون میدانند که رسالتشان بزرگ‌تر از ترس‌ها و محدودیت‌هاست.
خبرنگاران فقط راویان رویدادها نیستند؛ آنها ضمیر بیدار جامعه‌اند. امروز و هر روز، قدردان زحماتشان باشیم و با حمایت خود، به آنها بگوییم: "شما تنها نیستید."
نظر شما