تفاوت بیمه نامه های سنتی با بیمه نامه های توسعه دهنده اقتصاد ملی در چیست !؟

در میان سه ضلع اصلی سازمانهای اقتصادی در کشور یعنی بانک - بورس - بیمه به لحاظ حجم دانش و تجربیات و نقش مشاوره ای برای بخش های خصوصی و دولتی ، صنعت بیمه همیشه در رتبه اول قرار داشته و دارد . بدین علت این تاکید را عنوان می نمایم که بیمه گری پیش از اینکه بعنوان یک کسب و کار مستقل در نظر گرفته شود در واقع مجموعه ای از دانش و تجربیات انباشته شده در تمامی رشته های شغلی و نهادهای اجتماعی تلقی می گردد که در دنیای متمدن نیاز به این سازمان اقتصادی با مرور زمان نه تنها کمتر نمیشود بلکه روز به روز افزایش نیز می یابد . شاهد مثال خوانندگان این یادداشت را به مطالعه نقش ترسیمی برای بیمه گران در چندین قانون مصوب در کشور جلب می نمایم .

از نظر میزان مراجعه و بهره برداری از خدمات این سه سازمان اقتصادی اصلی کشور ، همین بس که بسیاری از افراد جامعه ، همواره نیاز به خدمات شرکت های بیمه و بیمه گران پایه از حیث پوشش بازنشستگی و درمان دارند اما بسیاری از اشخاص در طول مدت یکسال فقط برای تراکنش بانکی و یا پرداخت قبض های مصرفی از پوزهای بانکی استفاده می کنند . یا اینکه در جامعه بسیاری از اشخاص هرگز تعاملی بعنوان خرید سهام بورسی ندارند و بسیاری از بنگاههای SMEs هرگز برای تامین سرمایه وارد مکانیزم بازار بورس نشده و نمیشوند . لیکن در جامعه حتما شهروندان و خانواده ها و بنگاههای اقتصادی به انواع خدمات بیمه های اجتماعی و بازرگانی نیاز دارند . سالانه در کشورمان ، میلیونها میلیون بیمه نامه های جدید یا تمدیدی صادر میشوند و تراکنش مالی مجموع صنعت بیمه اجتماعی و بازرگانی بسیار بالاست .همین موضوع موجب حائز رتبه اول بودن خدمات بیمه نسبت به دو خدمت مالی مورد اشاره می گردد .

محصولات بیمه ای از نظر تنوع و دامنه خدمات دهی نیز بسیار گسترده تر  و فراگیرتر هستند . به همین علت بیمه گران همواره نیاز به بروزرسانی دانش و کسب تجربیات مبسوط برای مدیریت پرتفوها دارند . این تجربیات نه تنها به شرکت های بیمه کمک می کنند تا عملکردهای دانش محور و اصولی داشته باشند بلکه با در اختیار قرار دادن اطلاعات و رهنمودها به بیمه گذاران بعنوان ذینفعان مشترک در صدد حمایت و حفاظت از منافع و تاب آوری آنان در قبال موج های منفی و تضعیف کننده بر میآیند .

صنعت و شرکت های بیمه اصولا دو نوع محصولات را به مشتریان عرضه می کنند :

۱- بیمه نامه های روتین و متداول - این پوشش ها هر ساله وفق قوانین و مقررات و یا مصلحت ناشی از مدیریت ریسک توسط مشتریان از شرکت های بیمه خریداری می گردد . این نوع روابط تجاری مربوط به عملیات رایج و عادی شرکت های بیمه می باشد .

۲- بیمه نامه های جدید و خلاقانه - این پوشش ها با توجه به تغییرات تکنولوژی و تحولات در فرآیند کارها در بخش های صنعت ، خدمات ، کشاورزی با الگو برداری از بیمه نامه های سنتی به روز رسانی می شوند و بعنوان محصولات جدید به بازار عرضه می گردند ‌. بعنوان مثال بیمه نامه هایی که میتوانند از نقطه صفر تا صد طرحریزی و عملیاتی شدن یک واحد صنعتی بزرگ را بطور جامع پوشش دهند و یک شرکت بیمه یا چند شرکت بیمه بصورت [ کو اینشو ] دهها سال در کنار آن واحد صنعتی بعنوان دینفع باقی بمانند و حامی و پشتیبان آنان در جهت تاب آوری در مقابل حوادث و مخاطرات مشهود و نامشهود باشند . به همین علت است که قرار دادهای بیمه ای از قابلیت انعطاف بسیار زیاد برخوردارند .

به مردان اقتصادی دولت چهاردهم پیشنهاد می نمایم از دانش کارشناسان ریسک و بیمه مجرب برای نوسازی و بازسازی اقتصاد کشور ، بدوا در سطح مشاوره بهره برداری نمایند . توصیه دیگر اینکه بین استخوان خرد کرده های صنعت بیمه و شومن های هوچی گر تفاوت قائل شوند . بیمه گری یک دانش بسیط است که هیچ شخصی به تنهایی نمی تواند ادعا کند که به انتهای دالان طولانی این دانش گسترده ، حتی نزدیک شده است !؟