چرا فکر می کنید صنعت بیمه می تواند ناجی سهامداران شرکت های بورسی باشد !؟

برای اینکه همگان و خصوصا آن اشخاصی که یک ایده با عمر بیست ساله را به عنوان طرح اجرایی متصوره برای یک دولت که شاید انتخاب شود عنوان نموده اند و با تصور جذابیت ،این شعار را برای جذب بخشی از آرا شهروندان اکران نموده اند ، به عنوان یک تحلیگر بازار بیمه در جهت تنویر فعالان و خرده سهامداران بازار سرمایه ، حسب وظیفه حرفه ای و ملی ،لازم دانستم قدری توضیح دهم . 

اول : هر نوع نوسان شدید و ناگهانی ارزش سهام که مخصوصا بستگی به سیاست های کلان دولت داشته باشد و تاثیر گذار در نوسان شدید نرخ گردد بعلت کاهش شدید میزان سرمایه ها امکان بیمه پذیر بودن ندارد و لذا از جمله ریسک های سوداگرایانه محسوب و قابل پوشش دهی بیمه ای نیست ! زیرا ورشکستگی تعداد زیاد سهامداران  خرد در صورت بیمه بودن به ورشکستگی شرکت های بیمه پوشش دهنده منجر میشود .

لذا اگر کاندیدایی که حمایت های از سرمایه های مردمی و بنگاههای خرد و کوچک برای رشد محیط کسب و کار در ذهن دارد ،لطفا یک پله عقب تر برگردند و برنامه ریزی حمایت از بنیه اقتصاد خانوار و تثبیت درآمد جاری اشخاص و پایداری اقتصادی بنگاههای SMEs را از درون همان واحدها بدون در نظر گرفتن سرمایه گذاری در بورس و یا تسهیلات بانکی را طرح ریزی کند . زیرا در این مرحله ، ریسک فاکتورها شناخته شده ترند و قابل کنترل هستند . در چنین مدلی ، نه تنها صنعت بیمه تسلط بیشتری نسبت به تصمیمات و عملکردها در سیستم های کسب و کار دارد بلکه بدبینی هایی که بین سه ضلع اقتصاد کشور ؛ بانک ، بیمه ، بورس نسبت به عملکرد یکدیکر دارند در مرحله حمایت شرکت های بیمه از بیمه گذاران خرد ( مشتریان خرد) وجود ندارد . لذا اعلام حمایت بیمه ای از سهامداران خرد نمی تواند اجرایی شود و قول و قراری بیهوده و ناکارآمد قابلیت اجرایی ندارند .

دوم : رشد و توسعه اقتصادی ارتباط مستقیم با میزان اشتغالزایی و ایجاد درآمد پایدار برای شهروندان دارد . اصولا مشاوران اقتصادی کاندیداهای ریاست جمهوری باید از آنچنان تسلط و احاطه در شناخت از بخش های مختلف اقتصادی سرتاسر کشور و نزد دهک های درآمدی و موانع روستایی و شهری برخوردار باشند که به وضوح تفاوتهای میزان و نحوه کسب درآمدها و هزینه های خانواده ها را بدانند و در هنگام سخن گفتن ، اشراف آنان بر مشکلات و مسائل اقتصادی کاملا مشهود باشد . بعنوان مثال مشکلات اقتصادی پیشه وران شهری با کشاورزان روستایی با یکدیگر تفاوتهای ماهوی دارند !!! برای هردو امکان پیچیدن یک نسخه واحد وجود ندارد .

کدامین رشته تحصیلی می تواند معضلات اقتصادی هر شاخه و منطقه و گروه خاص جمعیتی را به دقت بشناسد و راهکار علمی ارائه دهد؟! 

سیاست مداران ؟ اقتصاددانان ؟ اهالی رسانه ؟ کارشناسان روابط کار ؟ اجتماعی ؟! ...

پاسخ خیر است : تنها دو رشته دانش محور توانایی دارند با بهره گیری از تجربیات و داده های دیگر علوم ، به کمک‌ دولت ها و بخش های تعاونی و خصوصی بیایند و در قالب شرکت های استارتاپی ، گلوگاههای مانع توسعه و مولد فقر و عقب ماندگی را از بنیان برچینند . آنها

دانش مدیریت ریسک و دانش مدیریت بازاریابی !!! هستند .

ایندو دانش توانایی شناخت پاشنه های آشیل و پازل های گمراه کننده اقتصاد کشور را دارند . آنها پس از شناخت کاستی ها و معایب ، فرصت ها و نقاط قوت را پیدا می کنند و در صدد یافتن راه میانبر برای رسیدن به توسعه پایدار و متوازن هستند .

بورس - بانک - بیمه ، ساختارهای معلول سیستم کل اقتصاد سرمایه داری لجام گسیخته هستند و هر یک به تنهایی یا با هم توانایی حل مشکلات کلان اقتصادی را ندارند . دنیا از 2010 به سوی  پایه گذاری سیستم های مالی همتا به همتا و اقتصاد مردمی حرکت کرده تا معضلات مرتفع کند . با نظریه ها و ساختارهای اقتصاد دولتی و یا سرمایه داری لجام گسیخته ، معضلات ایجادی توسط آنان حل نخواهد شد . دنیا بسوی راه سوم رفته است ...