یادداشتی از حسین سالاروند
مقصران تورم
در این مقاله به تقصیر مردم حق به جانب مادام المنتقد می پردازم و قصد دارم تاثیری که این افراد بر شکل گیری و رشد تورم داشته اند را بیان کنم.
تورم پدیده ای اقتصادی که در دنیا کشورهای زیادی را به نابودی و ورشکستگی کشانده به دلایل زیاد و تجربه ی وجودی آن باعث بیداری و شروع پیشرفت کشورهای زیادی شده بازهم به دلایل زیاد. پدیده ای که چندسالی در کشور ما از غفلت مردم و دولت استفاده کرده و انقدر توانمند و بزرگ شده که تبدیل به اژدهایی غیرقابل کنترل شده اژدهایی که عوامل زیادی بر شکل گرفتنش موثر بوده اند. در کشور ما مردم بدلیل داشتن اخلاق دیرینه ی گشتن به دنبال مقصر مسئول اصلی شکل گیری و غرش تورم را دولت می دانند .
اما اگر بخواهیم منصفانه به این قضیه نگاه کنیم تورم دوبازو و ذینفع و مقصر اصلی دارد. اول دولت و دوم مردم. در مقابل تقصیر سیاست ها و برنامه ریزی های نه چندان اصولی دولت در مهار تورم مردم هم به نوبه ی خود در عملکرد مقصر هستند .
بیاییم بخشی از این فعالیت و نقصان را بررسی کنیم ابتدا آسیب دیدگان اصلی این پدیده را اگر بخواهیم معرفی کنیم نه دولتمردان مصون از خطر هستند نه مردم حق به جانب مادام المنتقد بلکه تنها و تنها مردم و شهروندان متوسط رو به پایین به حق منتقد هستند که بیشترین فشار و آسیب را در حال تحمل هستند.
در این مقاله به تقصیر مردم حق به جانب مادام المنتقد می پردازم و قصد دارم تاثیری که این افراد بر شکل گیری و رشد تورم داشته اند را بیان کنم. افرادی که در منزل شان و در کالاهای مصرفی شان جز کالاهای خوراکی کالای ایرانی پیدا نمی شود و مدعی و مشوق حمایت از کالای ایرانی اند و شاکی ومنتقد اصلی رشد تورم.
این افراد همان افرادی هستند که وقتی کالایی اساسی به دلایل مختلف در بازار کمیاب می شود با پول فراوان مقدار زیادی از آن را در خانه انبار می کنند تا آن کارگر روزمزد زحمت کشی که باید تا شب کار کند تا بتواند پول یک قلم از آن کالا را تامین کند برای خانواده و فرزندانش برسد به فروشگاه و با قفس خالی آن مواجهه بشود. این افراد همان افرادی هستند که هنوز تمامی جاذبه های گردشگری ایران را ندیدند و اصولا پولشان را برای ایرانگردی هزینه نمی کنند اما در کنار یک بنای شهری ساده در یک کشور بیگانه عکس می گیرند و آن را پست اینستاگرام می کنند تا دهان مردم ضعیف گرفتار در منجلاب آنها را آب بیندازند. این افراد همان کسانی هستند که سرمایه و پول خودشان را جمع کردند و برای خرید ملک و سرمایه گذاری به کشورهایی مثل ترکیه و امارات و کانادا و قبرس و.... انتقال دادند .
سرمایه هایی که می توانست در شرایط تحریم و کمبود ارز و سرمایه گذار خارجی در ایران و ورشکستگی و تعطیلی بسیاری از صنایع و کارخانه ها و تولیدات در فراوانی کالاهای خارجی هم صرف حفظ حیات و بقای این صنایع شود و هم چرخه ی تولید و اشتغال. و وابستگی این موارد را به حمایت دولت و بانک ها کم کند. باعث تاسف است که بدانید ایرانیان در طی ۱۶ سال اخیر بیش از ۱۷۰میلیارد دلار سرمایه از ایران خارج کردند و صرف خرید ملک و سرمایه گذاری در ترکیه و امارات و کانادا و.... کردند و این رقم چیزی در حدود ده برابر تولید ناخالص ملی است و جالب تر از آن و خبر غرورآفرین دیگر برای این عزیزان این است که ایرانیان رتبه ی اول خرید ملک را در کشور ترکیه دارند و با این کار خود باعث شدند اقتصاد نیمه جان ترکیه از ورشکستگی نجات پیدا کند.
مبالغ و سرمایه هایی که می توانست ( با یک مقیاس کوچک و کمتر از ۱۰ درصد آن ) تعداد ۷۰۰ واحد تولیدی و صنعتی را و اشتغال بیش از ۷۰۰ هزار نفر را که بخاطر سرمایه ی ۸۰۰۰ میلیارد تومانی ورشکست شدند را از ورشکستگی نجات دهند. که این مبلغ تنها قطره ای از آن دریاست. و تاثیر تزریق این سرمایه در این بخش ها اشتغال تولید و کند کردن رشد تورم به نوبه ی خود و در جایگاه خود است.که هم باعث کسب درامد سرمایه گذار می شد هم باعث کمک به هموطنان و کشور و چرخه ی اقتصادی.
متعجبم که واقعا در مقابل این اقدامات ناکرده و انتخاب راه راحت آیا شما هنوز شهامت و روی انتقاد دارید؟ آیا ما مردم ضعیف و آسیب دیده از اقدامات غیر اصولی دولت و این ضربه ی همشهروندانمان انگشت اتهام را نباید به سمت این افراد هم بگیریم؟ و این افراد را هم به لیست مقصران اضافه کنیم؟ همه ی این مسایل و سرمایه گذاری ها در شرایطی ست که حتی با تغییر قوانین گاه به گاه و سخت تر کردن شرایط مهاجرت کشورهای مقصد بازهم دست از مهاجرت و التماس و زاری کردن برای سرمایه گذاری برنمی دارند . همه شنیدیم که در برخی از این کشورها حتی رفتار مناسبی و درخور شهروندی با ایرانیان هم نمی شود. اما خوب به هرحال از دید این افراد همچنان مرغ همسایه غاز است .
به نظر من کشورهای میزبان این افراد باید به آنها سند بخشی از حکومتشان را بدهند به آنها مدال افتخار بدهند نه اینکه رفتار نامناسب داشته باشند این افراد یک بازوی قوی اقتصادی برای دولت ها به حساب می آیند لیاقت این همه لطف و جلوگیری از فروپاشی اقتصادی کشورهای مقصد بیشتر از این حرفهاست. راستی یه جمله و یک ضرب المثل را بسیار زیاد از زبان این افراد همیشه حق به جانب و درسنگر امن پنهان شده شنیدیم (چراغی که به خانه رواست به مسجد حرام است).
بد نیست کمی بیشتر به ارتباط این ضرب المثل با کردارخود فکر کنید. در پایان می خواهم در جایگاه مردمی که گرفتار و غرق در تورم هستند تشکرات ویژه ای انجام بدم از این عزیزان. ممنونم که با بردن سرمایه هایتان بازار مسکن رو دچار رکود کردید .
ممنونم که حداقل خودتان را نجات دادین و رفتنتان و بردن سرمایه تون باعث شد ما کارگاه همان تعطیل شود و کارگرهایمان بیکار. ممنون بابت آباد کردن یخچال های کانادا، بیابانهای ترکیه و امارات. حالا دیدین چقدر راحت است با همت یک اقتصاد و نجات دادن؟ حالا دیدین بدون کمک دولتی می شود یک کشور را آباد کرد؟ اما ما درک می کنیم و ناراحت نیستیم و می بینیم که در کنار این همه کار و گرفتاری شما بازهم کمترین کمکی که از دستتان برمیاد را انجام میدین و آن هم دردی شما و دلسوزیتان که با زحمت زیاد از خودتان رفع اتهام می کنید و مقصر اصلی و اول و آخر را (یعنی دولت ) به ما معرفی می کنید. اما سختی این روزا می گذرد یک روزی تمام می شود ولی فرق بین دوست و دوست نما برای ما آشکار خواهد شد.
*پژوهشگر و مدیرپژوهشکده و اندیشکده ی ایده پردازان
نظر شما