طعنه سنگین جمهوری اسلامی به شریعتمداری + علت

روزنامه جمهوری اسلامی در واکنش به اتهام کیهان مبنی بر پادویی برای اسرائیل، با پاسخ قاطعانه‌ای به این ادعاها پرداخت و موضوع حضور یا عدم حضور ایران در اجلاس شرم‌الشیخ را به‌طور جدی مورد بحث قرار داد.

صفحه اقتصاد -

به دنبال حمله تند و تیز روزنامه کیهان به مدیرمسئول روزنامه جمهوری اسلامی، این روزنامه واکنش نشان داد و پاسخی قاطعانه ارائه کرد.

پشت‌پرده طعنه جمهوری اسلامی به کیهان

روزنامه جمهوری اسلامی، بدون اشاره مستقیم به نام کیهان، به انتشار مطلبی پرداخته است که به طور غیرمستقیم پاسخ اتهامات مطرح شده از سوی کیهان را داده است. این روزنامه نوشت: بررسی نظرات و دیدگاه‌های مختلف پیرامون ضرورت حضور یا عدم حضور ایران در اجلاس شرم‌الشیخ مصر، که هدف آن امضای پیمان صلح غزه است، نشان‌دهنده اهمیت فضای فکری باز و آزادی اظهارنظر در جامعه است. چنین تنوعی در دیدگاه‌ها، به سیاستمداران کمک می‌کند که تصمیمات خود را بر اساس جمع‌بندی نظرها و اطلاعات اتخاذ کنند.

لزوم اجتناب از انحصارطلبی فکری

در این مطلب بر اهمیت آزاداندیشی و پذیرش نظرات مخالف تاکید شده است. به باور نویسنده، هرچند در جامعه هنوز کسانی وجود دارند که خود را صاحب "حق مطلق" می‌دانند و مخالفین را به لشکر باطل نسبت می‌دهند، اما زمان آن رسیده که چنین افکار ارتجاعی کنار گذاشته شود.

این نوع رویکرد تحمیل‌گرانه، همانطور که در گذشته تجربه‌های تلخی برای کشور ایجاد کرده بود، امروز نیز تهدیدی جدی تلقی می‌شود. راه حل این مشکل به گفته نویسنده، حرکت به سوی فضایی است که در آن نظرات همه محترم شمرده شود و از متهم کردن مخالفان به وابستگی خودداری شود.

اشتراکات فراوان؛ کلید حل اختلافات

روزنامه جمهوری اسلامی با برجسته کردن نقاط اشتراک میان اقشار مختلف، به این موضوع اشاره دارد که همه در اصول مهمی چون اشغالگری و نامشروع بودن رژیم صهیونیستی، ضرورت دیپلماسی برای حل اختلافات با غرب، حفظ همبستگی ملی، و صیانت از منافع ملی اتفاق نظر دارند.

با وجود چنین زمینه‌های مشترک، دامن زدن به اختلافات باعث اتلاف منابع کشور و از دست رفتن فرصت‌ها خواهد شد. پیام اصلی این مطلب دعوت به وحدت و همبستگی ملی در تصمیم‌گیری‌هاست.

تمرکز بر حل مشکلات داخلی و بین‌المللی

نویسنده مقاله معتقد است که مشکلات زیادی در ایران وجود دارد که نیاز به اولویت دادن به آنها نسبت به موضوعات اختلافی دارد. این پیشنهاد مطرح می‌شود که جناح‌های مختلف سیاسی به جای ایجاد منازعات، بلوغ فکری خود را به اثبات برسانند و همچون مردم ایران از انحصارطلبی عبور کنند.