از ضرورتِ سه‌جانبه‌گرایی و تشکل‌یابی قدرتمند تا خواسته کارگران
یک فعال کارگری عنوان کرد: دولت به‌ویژه در تصمیمات مربوط به مسائل کارگری، باید به‌طور واقعی با نمایندگان کارگران و تشکل‌های صنفی مشورت کند و همکاری بیشتری با آن‌ها داشته باشد.
داود کشوری، فعال حقوق کارگری، در آستانه‌ی روز کارگر در رابطه با مهم‌ترین خواسته‌ی کارگران گفت: مسائل و مصائب کارگران بسیار است و بارها از سوی فعالان کارگری در رابطه آن صحبت شده؛ امنیت شغلی، امنیت جانی، مصیبت معیشت مسائلی اساسی هستند که برای بهبود وضعیتِ کارگران باید برای آن‌ها تصمیمات جدی گرفت. اما پیش از این‌ها باید دو موضوع مورد توجه قرار بگیرد و من معتقدم توجه به این دو می‌تواند زمینه سازِ بهبودِ آن سه مسئله‌ی اصلی باشد؛ اول سه‌جانبه‌گرایی و دوم اهمیت دادن به تشکل‌های کارگری.
کشوری ادامه داد: سه‌جانبه‌گرایی به صورتی که در عمل واقعا اجرا شود، خواسته‌ی کارگران است. مفهوم سه‌جانبه‌گرایی به همکاری و مشارکت سه طرف اصلی در مسائل کارگری یعنی دولت، کارفرمایان و کارگران اشاره دارد. در بسیاری از کشورها، این مدل برای رسیدن به توافق‌های متوازن بین طرف‌های مختلف استفاده می‌شود.
این فعال کارگری گفت: این مفهوم نباید فقط در حرف باقی بماند و باید به‌طور عملی در تصمیمات و سیاست‌گذاری‌ها پیاده‌سازی شود. دولت به‌ویژه در تصمیمات مربوط به مسائل کارگری، باید به‌طور واقعی با نمایندگان کارگران و تشکل‌های صنفی مشورت کند و همکاری بیشتری با آن‌ها داشته باشد.
وی به اهمیتِ فعالیتِ مستقل تشکل‌های کارگری اشاره کرد و گفت: تشکل‌های کارگری در ایران از استقلال لازم برخوردار نیستند. در قانون کار تنها سه تشکل امکان قانونی فعالیت دارند و همین تشکل‌ها هم نمی‌توانند از حقوق کارگران به درستی دفاع کنند. در واقع دست این تشکل‌ها بسته است. ضمن اینکه به دلیلِ قرارداد موقت بودنِ کارگران، این تشکل‌ها از قدرت کافی برای دفاع از حقوق کارگران بهره‌مند نیستند. چراکه کارگر قرارداد موقت نمی‌تواند نماینده قدرتمندی برای کارگران باشد. او به محض دفاع از حقوق کارگران در معرض اخراج قرار می‌گیرد.
کشوری افزود: وعده‌هایی در رابطه با بهبود وضعیت تشکل‌ها داده شده که هنوز این وعده‌ها محقق نشده است. از وزیر کار درخواست می‌کنیم که مشکل تشکل‌های کارگری را به شکل موثر و ساختاری حل کنند.
وی ادامه داد: مسئله‌ی دیگر، بلاتکلیفی برخی از همین تشکل‌های کارگری رسمی است. احکام این تشکل‌ها با تاخیر صادر می‌شود و گاهی صادر نمی‌شود. اگرچه در دوره خانم رضایی چند ماه پیش مثلا در رابطه با احکام کانون سراسری وعده‌هایی داده شد اما هنوز اتفاقی نیفتاده است.
کشوری گفت: کانون سراسری به‌عنوان یک نهاد کارگری سراسری می‌تواند نمایندگی و قدرت بیشتری برای پیگیری حقوق کارگران در سطح کشور داشته باشد، اما همانطور که گفتم فعلا بلاتکلیف است.
نظر شما