یادداشت اختصاصی از حمیدرضا حاجی اشرفی
کفایت سرمایه مهمتر است یا کفایت لیاقت مدیریت ؟
سرمایه مادی را می توان قرض کرد و سازندگی کرد ، اما استعدادهای عاشق ایران و[ وقت ملی ] قرض گرفتنی نیستند .
سالهای دور گذشته ،یکی از دوستان که مهندس پروژه های عمرانی بود تعریف میکرد که یک کارفرما ساخت یک پروژه عمرانی بزرگ را در سالهای پیش از انقلاب به مناقصه گذاشته بود و چند شرکت ایرانی و خارجی در مناقصه شرکت کرده بودند .یک شرکت ژاپنی برنده مناقصه شد . شرکت ایرانی که آقای مهندس ( راوی موضوع )هزینه مطالعاتی سنگین برای برآورد بهای تمام شده ساخت پرداخته و وقت زیاد هم گذاشته بودند . شرکت آنها دوم شده بود . در هنگام ترک ساختمان کارفرما در پایان جلسه ،ایرانی ها به ژاپنی ها ،برنده شدنشان را تبریک میگویند و میروند . دو روز بعد از طرف شرکت ژاپنی با پیمانکار ایرانی تماس میگیرند و آنها را به ناهار در یک هتل معروف که محل اقامت آنان بوده دعوت می کنند . در هنگام صرف ناهار ،مدیر ایرانی از مدیر ارشد شرکت ژاپنی میپرسد ؟شما چقدر هزینه ارزیابی ساخت پل پرداخته اید ؟ و علت دقت کار شما چه بوده ؟ پاسخ میدهد ؛ اکنون وقت صرف ناهار است و بعد از ناهار در سالن نشست برایتان می گوییم .
در هنگام پاسخ به سئوال ارشد پیمانکار ، میگوید : بیشترین حجم اطلاعات میدانی مورد نیازمان و عکس های محل اجرا پروژه و غیره را از طریق ماهواره دریافت کردیم و سایر اطلاعات مالی و هزینه یابی را از مشاورین ایرانی دیگر پروژه های مشابه در حال ساخت و آخرین پروژه های تمام شده گرفتیم و محاسبات نهایی را انجام دادیم . احتمال خطا محاسباتی خودمان را حداکثر پنج درصد میدهیم . در هر حال برنده شدیم. لیکن در ایران علاقمندیم اجرا پروژه را یک شرکت ایرانی واگذار و ما در حوزه مشاور و مشارکت مالی فقط حضور داشته باشیم.
در هر حال بین دو شرکت توافق شد و کار پروژه از صفر تا صد با همکاری یکدیگر به بهترین نحو پایان یافت . وقتی قرارداد امضا شد ،چند دفترچه که حاوی طرح توجیهی ، نقشه های اجرا بر اساس سفارش کارفرما و جزئیات اجرا و شرح تفصیلی CPM پروژه را پیوست قرارداد به پیمانکار ایرانی دادند و تا لحظه آخر بقول خودشان بعنوان مشاور و حمایت مالی عمل کردند !
مهندس جوان ایرانی گفت :
نوع برخورد حرفه ای ، مطالعات علمی و طرح توجیهی کامل مستند سازی شده و حتی پیش بینی نرخ تورم و تعدیل احتمالی آنچنان تکمیل بود که برای مدیران و کارشناسان پیمانکار ایرانی و تشکیلات کارفرما ،همچون یک دوره آموزشی مهارت آموزی عالی محسوب می شد .
خوشبختانه ، شرکت های خدمات مهندسی و پیمانکاری و کارخانجات ماشین سازی صنعتی ایران در سالهای پس از اتمام جنگ تحمیلی به برکت وجود اساتید شاخص حوزه مهندسی و فنی دانشگاههای معتبر و پرافتخار کشورمان و استاد مربیان عملیاتی علی رغم تحریم های سالیان متمادی از آنچنان دانش و تجربیات ارزشمند برخوردار شده اند که از بسیاری جهات بی نظیر و قابل تحسین هستند. اگر نقش سرمایه انسانی و سرمایه مادی را با هم بخواهیم مقایسه کنیم ، امروزه همه دانشمندان و اساتید و تکنوکراتها می گویند : ارزشمند ترین سرمایه ، نیروهای انسانی تحصیل کرده و فرهیخته هر کشور هستند .به دولت چهاردهم پیشنهاد می نمایم ، قدر نیروهای تحصیل کرده و لایق را بداند و استراتژی توسعه بخش خصوصی را بر [ محور کفایت لیاقت ] کارشناسان و مدیران و نیروهای تحصیل کرده و ماهر کشورمان قرار دهد . قدر داشته هایمان را بدانیم . اگر همه متخصصین دلسوز وطن برای حفاظت از محیط زیست ، منابع طبیعی ، بالندگی فرهنگ و اجتماع و اقتصاد ایران و رعایت قوانین و مقررات مصوب بی توقع قلم میزنند و تحلیل میکنند ، چون ذهنشان پیرامون اعتلای همه جانبه و قلبشان برای سربلندی کشورمان می تپد .
ارتقا ، رشد ، پیشرفت ، توسعه همه جانبه ، متوازن ، پایدار کشورمان ، با اندیشه ها و دانش و عشق به مام ایران در وجود فرزندان آن ، در همه استانها ، بخش های دولتی ، خصوصی و در همه فرصت های شغلی محقق خواهد شد . هیچ بیگانه ای دلش برای ایران نمی تپد ، جز فرزندانش . در اولین ماه های اجرا قانون برنامه هفتم توسعه ، ای کاش دولت چهاردهم در یک فراخوان عمومی از جوانان تحصیل کرده و ماهر ایرانی دعوت به [ تاسیس شرکت های ارایه دهنده خدمات توسعه کسب و کار یا همان استارتاپ ها ] در لوای حمایت دولت نماید تا این شرکت ها شتابدهنده و راهنمای شکل گیری اکوسیستم محیط کسب و کار کشورمان برای ایجاد ۹/ ۳ میلیون شغل در جهت رشد ۵/ ۲۳ درصد صادرات غیر نفتی کشور با کمترین ضریب ریسک و هدر رفت فرصت و منابع در پنجسال آتی باشند.
سرمایه مادی را می توان قرض کرد و سازندگی کرد ، اما استعدادهای عاشق ایران و[ وقت ملی ] قرض گرفتنی نیستند . اکنون به منتور استارتاپهای ایرانی شبیه آن شرکت ژاپنی که در پاراگراف اول یاد شد، نیاز داریم :
[ سالها دل طلب جام جم از ما می کرد - آنچه خود داشت ز بیگانه تمنا میکرد ]
نظر شما