یاددشت اختصاصی از حسین افتخار
غذای نذری
پخت غذای نذری ترویج یک کار خیر است و همین موضوع باعث اشتیاقِ افراد بیشتری برای کمک در این کار می‌شود.
پخت غذای نذری ترویج یک کار خیر است و همین موضوع باعث اشتیاقِ افراد بیشتری برای کمک در این کار می‌شود؛ اتفاقی که رفته‌رفته باعث گسترده شدن یک نذری می‌شود به شکلی که گاهی از چند روز قبل دوستان و آشنایان را دور هم جمع می‌کند تا برای پخت نذری کمک کنند و همین دورهمی گاهی باعث می‌شود تا برای تجربه دوباره فضای صمیمی، افراد مشتاق ادای نذر و حتی گسترش آن باشند.
نوع نذری‌هایی که در این ایام در شهرهای مختلف کشور پخته و پخش می‌شود از گذشته بسته به محصولات کشاورزی که در هر منطقه وفور بیشتری داشتند متفاوت است. تفاوتی که هنوز هم با وجود اینکه تقریبا تمام محصولات در اکثر نقاط یافت می‌شوند، اما باقی مانده و نشان دهنده تنوع فرهنگ غذایی در نذری است که در ادامه به برخی از آنها اشاره می‌کنیم.
در گذشته نذری‌های ماه محرم معمولا از همان شب اول پخته و میان عزاداران حسینی توزیع می‌شدند، اما چند سالی می‌شود که هرچه به تاسوعا و عاشورا نزدیک می‌شویم پخت غذای نذری قوت بیشتری می‌گیرد.
مردم کرمان در دهه اول محرم نوعی آش نذری به نام «عاشوری» با انواع حبوبات می‌پزند. پیشینه پخت این آش به دوره صفوی باز می‌گردد. این آش نذری در یزد هم پخته می‌شود که با نام آش امام حسین (ع) شناخته می‌شود.
شله پزان، شله مشهدی که غذای خاص شهرمشهد است که در ایام عزاداری محرم برگزار می‌شود و از عزاداران با شله مشهدی پذیرایی می‌شود.در بخش‌هایی از استان مازندران غذاهای نذری برای این روزها را به نام «مالِ امام» می‌شناسند. در تنکابن نیز برای برآورده‌شدن حاجات، مراسمی به نام «شیلان» با پخش گوشت قربانی انجام می‌شود.
در نقاطی از استان فارس به مراسم پذیرایی روز عاشورا «دیگ‌جوش» می‌گویند. رسم است که مردم نذری‌های خود را به امامزاده محل ببرند و در آنجا با همکاری یکدیگر بپزند. در نقاطی دیگر از این استان در گذشته از عزاداران روز عاشورا با پلو و خورش قیمه، کدو، سبزی، بادمجان و سیب‌زمینی پذیرایی می‌شد اما این روزها خرما، ماست و دوغ هم به نذری و متعلقات آن اضافه شده است. همچنین نذر شله‌زرد بیشتر به نیت سلامت فرزندان در این ایام ادا می‌شود
نظر شما