خلاصه داستان قسمت اول تا آخر سریال جیران

ما سعی داریم تا در این گزارش خلاصه قسمت اول سریال جیران را برای شما شرح دهیم.

شروع سریال تاریخی عاشقانه جیران روایتی از
خدیجه یک دختر روستایی که در روستای کوهسار در تجریش زندگی می کند شروع می شود که یک شب خواب بدی می بیند و او را نگران می کند.
شب هنگام زمانی که خدیجه در خانه پدری اش خواب بود، در خواب صدای گریه ی بچه ای را شنید و به سمتی که صدای بچه می آید حرکت کرد به به اتاق رسید که بچه های زیادی در گهواره بودند و پیرزنی با دو بچه در آغوش به سمت خدیجه اومد و پارچه ای قرمز روی سر او انداخت و او در گوشه ای دیگر از خوابش سیاوش را دید که در یک قفس است و پیرزن به سمتش می رود که با گریه از خواب پرید.
از خواب که پرید یه کم آب خورد و فانوس را بر داشت و به زیر زمین خانه شان رفت که دید قفس ها خالی هستند و بعد از آن به اتاق سیاوش رفت و دید که او خواب است آرام شد.
گروه قراوول های پادشاه دو فرد را با دست و پای بسته به سمت ناصرالدین شاه بردند، که در این جمع خانواده سلطنتی نیز حضور داشتند
جرم این دو نفر فراری دادن گل اندام، کنیز حرم سرای همایونی به قصد اذیت و آزار و بعد به قتل رساندن این کنیز بوده است. قراوولی که مامور اجرای حکم بود نتوانست گردن آنها را بزند و چاقوش را پایین آورد که سلمان خان از ناصرالدین شاه عذرخواهی کرد و خودش هر دو آن ها را گردن زد و مهد علیا او را تحسین کرد.خدیجه سوار بر اسب با یک کوزه به دست سمت سیاوش که در حال هیزم شکستن هست میره وهر دو با یک کوزه در دست، خدیجه سوار بر اسب و سیاوش پیاده به سمت رودخانه میرن برای پر کردن کوزه که ببینن کی سریعتر کوزه را پرآب می کنه که سیاوش زیر اب میره چند ثانیه بالا نمیاد و خدیجه فکر میکنه مرده ولی یدفعه بالا میاد و میگه باختی خدیجه، خدیجه گفت قبول نیست و یه سنگ سمت سیاوش انداخت که سنگ به فرضی فضول خورد. سیاوش و خدیجه یه صحبت های با هم داشتند.
صدراعظم میرزا آقاخان نوری در جلسه با ناصرالدین شاه و اعضای دولت بعد از سلام و تشریفات شرح اقدامات دولت را شرح داد. عزیزخان یک تذکر ی به آقاخان داد و شاه تایید کرد و خطاب به نوری گفت نوبت بعدی ما را از اقدامات خود آگاه کن و به یاد امیرکبیر فاتحه ای خواند. آقاخان به عزیزخان گفت داغ گذاشتی ولی رو یه دل یخ گذاشتی روزش که بشه میفهمی افتابه شخص اول مملکت چقدر اب داره، عزیزخان گفت باش تا صبح دولتت بدمد جناب اقاخان نوری، بعد اقاخان گفت ان شالله.اقاخان به علیخان گفت تو خودتی علیخان او در جواب گفت از روزی که شاه رگ امیر نظام رو زدم یک شب خواب راحت ندیدم اقاخان بهش گفت تو ماموری و مأزور به خودت سخت نیگیر تو منجی تاج و تخت شدی امیر خطرناک شده بود برو از امشب راحت و آسوده بخواب.
خدیجه برای سیاوش غذا برد دید که خوابه یه سنگ پرت کرد سمتش سیاوش بلند شد برگشت به خدیجه گفت: فرضی فضول گلاب می گفت این دختره جنون مردم آزاری داره بعد خدیجه گفت: خفه خفه تو خجالت نمیکشی که این وقت روز به جای کار کردن چرت میزنی بعد هر دو مشغول صحبت بودن که زنی وسط حرفشون پرید، این ننه آشوب همون زنی بود که خدیجه تو خواب دیده بود و آشفته شده بود این پیرزن بازم روان خدیجه را اشفته و نگران کرد که یدفعه گل نسا خواهر خدیجه از راه رسید به خدیجه گفت کدخدا مامور آورده در خونه واسه خراج و خدیجه سوار بر اسب شد و به سمت خونه حرکت کرد.
پدرش او را به داخل خانه می فرستد و حاکم به ممدلی می گوید که باید ۳ اشرفی بدهند، او با کلی ضرب و زور قبول می کند و خراج را می دهد که همان لحظه سیاوش از راه می رسد و با حرف هایش به کدخدا دعوا راه می افتد.
خدیجه و گل نسا و مادرشان در حال درمان کردن سیاوش کتک خورده هستند و اسدالله حسابی بد او را به پدرش می گوید و در آخر هم می گوید به گمانم چیزی بین سیاوش و خدیجه است که پدرش حسابی بهش می توپد و او را سر جایش می نشاند.
ناصرالدین شاه خواب می بیند که خواهرش، ملک زاده با چند نفر دیگر رگ او را می زنند که از خواب می پرد و متوجه صدای آشوب در قصر می شود و بیرون می رود که یکی از خواجه ها می گوید شاه دخت به پشت بام رفته و قصد دارد خودش را بکشد، ملک زاده می خواهد خودش را به پایین پرتاب کند و به برادرش می گوید تو امیر منو ازم گرفتی و نذاشتی حتی برای بار آخر ببینمش که ناصرالدین شاه می گوید من بد کردم و مهر سیاهی به پیشانی خودم زدم اما اگر خودت را بیاندازی منم خودم را می کشم و به لب پشت بام قصر می رود که مهدعلیا به سراغشان می رود و هر دو را پایین می آورد.
مهدعلیا با پسرش شاه حرف می زند تا آرامش کند اما او بهم ریخته تر از این حرفاست و از مادرش می خواهد که تنهاش بگذارد.
سیاوش بعد از زورخانه و ورزش کردن به خانه می رود و گل نسا برایش غذا می برد، همه خانواده خدیجه دور هم شام می خورند که اسدالله عصبی از این که مستوفی نشده حسابی شروع به بدگویی می کند اما هرچه ممدلی خان تلاش می کند دهان او را ببندد موفق نمی شود که خدیجه و سیاوش هر دو دست از غذا خوردن می کشند و می روند.
ناصرالدین شاه که حسابی مست کرده، سلمان را فرا می خواند و به او می گوید که فردا به شکار نمی رویم و سلمان جواب می دهد امر همایونی مطاع است که شاه به گریه می افتد و از امیرکبیر یاد می کند. سلمان که حال شاه را بد می بیند به او پیشنهاد می دهد تا برای بهتر شدن حال و هوایشان به شکار بروند، شاه می گوید به شرطی که دو تایی با لباس مبدل به سمت تجریش و کوهسار برویم و خبری از تاج و تخت سلطنت نباشد.
خدیجه در زیر یک درخت نشسته و منتظر سیاوش است که او از راه می رسد و می گوید می خواهم به پنج سنگی بروم، خدیجه رو ترش می کند و ناراحت از رفتن او است که سیاوش دلداری اش می دهد و می گوید می خواهم بروم پیش بی بی معصومه تا دو تایی با هم برای خاستگاری تو بیایم. خدیجه که حسابی از شنیدن این حرف خوشحال است، دستبندی که برایش دوخته را به او می دهد و راهی اش می کند تا هر چه سریعتر برود که به شب نخورد.
سیاوش قبل رفتن فرفره ای که خدیجه از بچگی بهش چشم داشته را بهش می دهد و می گوید هر وقت دلت تنگ شده نیت کن و بچرخونش…
سیاوش به راه می افتد و به تاخت می رود، ننه آشوب با عصایش او را از دور می بیند و از طرفی دیگر ناصرالدین شاه و سلمان به سمت همان حوالی می روند.
سلمان برای پیدا کردن شکار های شاه ازش جدا می شود و به سمت دیگر می رود.
شاه در نزدیکی جایی که خدیجه است قدم می زند و به سمت او می رود. خدیجه روی درخت نشسته و با فرفره ی یادگاری سیاوش بازی می کند که از اومدن یهویی ناصر الدین شاه جا می خورد و آن از دستش می افتد و طلبکارانه به او می پرد … شاه که از دیدن او متحیر شده بهش سلام می کند و او را جیران صدا می کند.

خلاصه داستان قسمت 2 سریال جیران

خدیجه از این که جیران صدایش کرده تعجب می کند و به او می گوید اسمم جیران نیست و ناصرالدین شاه برایش توضیح می دهد که ترک ها به کسی که چشم هایش شبیه آهو باشد جیران می گویند و سر تفنگش را به سمت او می گیرد. خدیجه از روی درخت پایین می آید و فرفره اش را ازش پس می گیرد و به سمت اسبش می رود که او خودش را شکارچی شاه جا می زند و ازش خاستگاری می کند که خدیجه به سمتش سنگ پرتاب می کند و می گوید تو که نوکر شاهی اما اگر خود شاه هم بیاد من زنش نمی شوم و می رود.
در قصر همایونی میرزا آقاخان نوری و پسرش با هم حرف می زنند و او از این که پول بی عیار دست رعیت می دهند عصبی است، اما پسرش حسابی سرخوش از حمایت های شاه است که او می گوید این ها همه اش تو خالی است و رو به پسرش کاظم می گوید که باید با خون قاجاری وصلت کنیم و باید دوماد شاه شوی که او شوکه می شود و نمی داند که چه بگوید.
مهد علیا در اتاقش قلیان می کشد، نقره کنیزش به کنارش می رود و نگران حالش است که چرا خواب و خوراک ندارد و تنها قلیان می کشد که او می گوید حال پسرم خوب نیست و منم از دیدن حال او به این روز افتاده ام که نقره می گوید شاید بهتر است زن جدیدی برای شاه بگیریم که مهدعلیا استقبال می کند و او را برای دست و پا کردن عروس جدید فرمان می دهد و می خواهد حسابی تنور اندرونی را دوباره گرم کند.
نقره به دیدار خدیجه خاتون مادر شاهزاد عباس میرزا رفته است و ماجرای خاتون جدیدی که مهدعلیا برای پسرش می خواهد را برای او می گوید.
خدیجه خاتون می گوید حالا وقت آن رسیده تا سارای گرجی را وارد حرم کنیم، از آدم هایت بخواه تا جایی که می توانند از او تعریف کنند و راهی اش می کند تا هر چه سریعتر به حرم برسد.
کفایت خاتون از دور قرار پنهانی آن ها را نگاه می کند و به محض رفتن نقره به داخل می رود. خدیجه خاتون به داخل می رود و با هم شروع به گپ زدن می کنند و کفایت خاتون گله مند از شاه شدن پسر مهدعلیا پتیاره است اما خدیجه خاتون هم کم نمی آورد و رابطه ای که او با مهد علیا دارد را توی صورتش می زند که کفایت خاتون جا می خورد اما سریعا بی پناهی اش را بهانه می کند.
مهدعلیا در حرمسرای شاه ایستاده و همسران شاه را به خط کرده است که متوجه نبود گلین می شود و نقره را پی او می فرستد، در همان لحظه شاه شرفیاب می شود و سراغ گلین خاتون را می گیرد که مهدعلیا کسالت را بهانه می کند و شاه تذکر می دهد که کسی مزاحمش نشود و به اتاقش می رود.
بعد از رفتن شاه، نقره می گوید او در اتاقش است و مهدعلیا با عصبانیت به اتاق گلین می رود و می گوید عزای تو عزای همه ی حرمسرا است و بابت فوت ولیعهد دلداری اش می دهد اما گلین که حسابی داغ پسرش را بر دل دارد می خواهد او را معاف کنند که مهدعلیا با گفتن این که قرار است خاتون جدید به حرمسرا بیاید او را می سوزاند اما گلین ککش نمی گزد و می گوید من لقمه اول بودم من و از لقمه آخر نترسونید…
خواجه باشی قصر نام کسانی که باید از قصر خارج شوند را می خواند که در میان آن ها کوچول خان و عزیز آقا حسابی بهم می ریزند و به گلشن خان التماس می کنند تا کاری برایشان بکند و او تا آخر ماه به آن ها فرصت می دهد که کاری در جایی به جز حرمسرای قبله عالم برای خودشان پیدا کنند.
ناصرالدین شاه عصبی از کدورت میرزا آقاخان نوری و عزیزخان است و می گوید اگر خودتان مشکل را حل نکنید خودم حکم می دهم و آن دو وادار به صحبت با هم می شوند تا برای امور مملکت تصمیم بگیرند.
با بیرون رفتن این دو، سلمان هم قصد بیرون رفتن از اتاق همایونی را دارد که شاه دستور می دهد او بماند و باهاش از عاشق شدن حرف می زند.
بالاخره بعد از گذشت مدت طولانی سیاوش به پنج سنگی رسیده و بعد از سلام علیک با اهالی محلشون به خانه می رود.
شاه به همراه سلمان در حیاط قصر قدم می زند و از این که هیچ وقت، هیچ کدام زن هایش را خودش انتخاب نکرده ناراضی بوده است و حالا عاشق دختری در حوالی تجریش شده که اسم برادرش اسدالله است و به سلمان دستور می دهد که با خواجه و خدم و حشم به خانه آن دختر بروند.
نقره برای مهدعلیا کتاب می خواند که در همان زمان تاج الدوله به اتاق او می رود و می پرسد سارای گرجی کیست و حسابی حالش خراب است و نگران ولیعهد نشدن معین پسرش است که مهدعلیا خیالش را راحت می کند و می گوید او تنها کنیز دو روزه است…
سلمان به همراه خدم و حشم همایونی به سمت تجریش راه افتاده است.
کدخدا مردی که در روستا دزدی کرده را فلک کرده است و همه مردم دورشان جمع شده اند که فرزین فضول خبر می دهد شاه برای خاستگاری دختر ممدعلی نجار آدم فرستاده است و همه به سمت خانه او می دوند.
ممدعلی در خانه گمان می کند که در محل عروسی گرفته اند و آن ها دعوت نیستد که گلنسا می گوید آن ها دارند به سمت خانه ما می آیند. ممدعلی شوکه در را باز می کند که می بیند اهالی روستا جلوی در خانه او در حال پایکوبی و رقص هستند.
کدخدا مقابلش می ایستد و می گوید شاه دخترت را خواسته و این لشکر برای او آمده اند، ممدعلی حسابی جا خورده و هیچ نمی گوید.
گلنسا به دنبال خدیجه رفته و ماجرا را بهش می گوید، او بی هیچ حرفی سوار اسبش می شود و می رود، به محض رفتن آن ها ننه آشوب از پشت درخت ها بیرون می آید و دستمال گلدوزی که روی زمین افتاده را بر می دارد و رفتن آن ها را تماشا می کند.

خلاصه داستان قسمت 3 سریال جیران

سیاوش به همراه ثریا خانم به کنار بی بی معصومه رفته است و به اویی که در بستر بیماری افتاده غذا می دهد، اما بی بی معصومه بی اشتهایی را بهانه می کند و نمی خورد.
بعد از رفتن ثریا، سیاوش و بی بی معصومه با هم درباره ازدواج او با خدیجه حرف می زنند و بی بی بعد از این که جواب بله او را از زبان سیاوش می شوند و کلی خوشحالی می کند که به سرفه می افتد.
اسدالله با سلمان حرف می زند و از خوشحالی سر از پا نمی شناسد و مدام خوش آمد گویی می کند که همان لحظه خدیجه از راه می رسد و شوکه شده به جمعیت مقابل خانه شان نگاه می کند، دخترا برایش کل می کشند و گل روی سرش می پاچند، اما خدیجه با حال بد فقط به پدر و مادرش و برادرش که حسابی شادی می کنند خیره شده است و تنها گویا گل نسا خبر از حال دلش دارد که در همان گیر و دار خدیجه از حال می رود.
سیاوش کنار بی بی معصومه نشسته است و از ثریا خانم خبر رحمت پسرش را می گیرد که او می گوید از وقتی که جواب نه از کدخدا گرفته مجنون شده و با هیچ کس حرف نمی زند. سیاوش به سراغ رحمت رفته است و با او حرف می زند تا به خودش بیاید و کاری کند که کدخدا دخترش را بهش بدهد.
نقره به خانه شازده بصیر رفته است و احوال دختر گرجی را می گیرد که او می گوید باید چند روزی صبر کنید و بعد سراغ برادر دختر را می گیرد و به آن ها دستور می دهد که باهاش مثل نجیب زاده برخورد می کنید و آداب خوندن نوشتن بهش یاد می دید.
دم رفتن نقره، شازده بصیر به او پیشنهاد ازدواج می دهد که نقره سیلی تو گوشش می زند و می رود.
سیاوش به همراه رحمت و رفقایشان دور آتیش نشسته اند که رسول خبر می آورد حال بی بی معصومه بد شده است و آن ها به سرعت به سمت خانه می روند.
سیاوش حسابی بالای سر بی بی بیتابی می کند و او در لحظه آخر بهش انگشتری می دهد و سیاوش سراغ رازش را می گیرد که او می گوید هر چه ندانی بهتر است و به رحمت خدا می رود.
همه بالای سر بی بی نشسته اند و گریه می کنند.
خدیجه در اتاقش نشسته و حال خوشی ندارد، از طرف دیگر ناصرالدین شاه قلمو به دست گرفته است و نقاشی چهره او را می کشد و زیر لب شعری را زمزمه می کند.
اهالی روستای پنج سنگی، بی بی معصومه را به خاک سپرده اند و بر سر خاک او حسابی گریه و زاری می کنند.
میرزا آقاخان نوری و باقی وزرا درباره اوضاع مملکت صحبت می کنند که باز هم کل کل میان آقاخان و عزیزخان شروع می شود و عزیزخان، صدارت میرزا تقی خان امیرکبیر را توی سر او می کوبد اما همه حضار در تیم آقاخان هستند و او نمی تواند کاری از پیش ببرد.
میرزا آقاخان به علی خان دستور می دهد که با فاضل خان به سراغ شاه برود و حسابی او را از انگلیسی ها بترساند و ازش بخواهد که با آن ها راه بیایند.
کفایت خاتون در عمارت اش راه می رود که خواجه برایش خبر آمدن سارای گرجی را می آورد که از شنیدن این خبر خوشحال می شود.
سارای گرجی با احترام در راه دارالخلافه است، اما به نظر می آید که خودش دل خوشی ندارد و گریه می کند.
فاضل خان و علی خان به سراغ شاه رفته اند و حرف هایی که آقاخان گفته بود را به او می گویند اما شاه هر دو آن ها تهدید می کند و می گوید اگر می خواهید زنده بمانید طوری مملکت داری کنید که پای ما به میان نیاید و ما هرات به انگلیس بده نیستیم.
عزیزخان به سراغ سلمان رفته است و از فکر هایی که میرزا آقاخان نوری در سرش دارد حرف می زند و نگران است که هرات را دو دستی به بریتانیایی ها بدهد اما سلمان بهش اطمینان می دهد که آن ها لباس رزم بر تن دارند و اجازه نمی دهند که این اتفاق بیافتد.
کدخدا و خانواده اش به خانه ممدعلی رفته اند و برای آن ها چشم روشنی و خلعتی برده اند.
کدخدا برای دلجویی از ممدعلی خان شروع به حرف زدن می کند که اسدالله به میان حرف هایش می پرد و حسابی گله می کند و از هر دری حرف می زنند اما خدیجه به کنار مهمان ها نمی رود و در اتاق خودش گریه می کند.
سیاوش در حال برگشت از روستای پنج سنگی است که به شب خورده و برای استراحت به یک کاروانسرا رفته است.
در همان زمان قافله شازه قجری از راه می رسد و سارای گرجی از کالاسکه اش پیاده می شود که با سیاوش چشم تو چشم می شود و به اتاقش می رود.

خلاصه داستان قسمت 4 سریال جیران

راهزن ها شبانه به کاروانسرایی که در آن قافله همایونی مستقر شده رفته اند و شروع به زدن مردم خواب و لشکر همایونی کرده اند.
سیاوش و هم اتاقی هایش از خواب پریده اند که سیاوش با دیدن این صحنه کمربندش را می بندد.
حرومی ها یا همان راهزن ها تمام پول های قافله قاجار را می گیرند و می خواهند سارای گرجی را با خودشان ببرند که یکی از خواجه ها بلند می شود و می گوید او خاتون دربار است و اگر این کار را بکنید عاقبت خوبی برایتان نمی ماند.
همان لحظه سیاوش دخالت می کند و با غافلگیر کردن آن ها دختر را نجات می دهد که در لحظه آخر بازویش تیر می خورد و می خواهند بکشنش که نیرو های امنیه همایونی از راه می رسند و به داد اهالی کاروانسرا می رسند.
همه حسابی از پهلوونی سیاوش خوشحال هستند و به او افتخار می کنند و قافله قاجار می گوید که خودش باید به بهترین شکل او را درمان کند..
گل نسا برای خدیجه غذا برده است اما او که اصلا حال خوشی ندارد، لب به غذا نمی زند که باعث نگرانی خانواده اش شده است.
مادر خدیجه به اتاق او می رود تا جویای احوالش شود و اسدالله پدرش را مشت و مال می دهد و می گوید ای کاش خدیجه قبل از آمدن سیاوش راهی شود که پدرش رو ترش می کند و می گوید خدیجه چه با بودن سیاوش چه با نبودن سیاوش انشالله راهی قصر می شود.
مادر خدیجه بهش می گوید که بهتر است حالش سریعا خوب شود و این بار بابا ممدعلی هیچ جوره کوتاه نمی آید و گل نسا از خوشی مردم و اهالی ده می گوید.
در همان زمان اسدالله به اتاق او می رود و میان حرف های مادرش می پرد و می گوید این کار هایش تمارض است و او دلش پیش همان کسی است که همه ما می دانیم که پدرش عصبی می شود و سیلی توی صورت او می کوبد.
همه از اتاق خدیجه بیرون می روند و تنها پدرش می ماند که خدیجه به زیر پتو می رود و حسابی گریه می کند.
مهدعلیا و نقره با هم درباره معشوقه شاه حرف می زنند و مادر شاه حسابی از این اتفاق خوش حال است و می گوید بگذارید او به قصر بیاید و اگر خلق شاه را باز کند عالی می شود و برای ما فرقی ندارد که او باشد یا خاتون گرجی…
سارای گرجی به دارالخلافه رسیده است که نقره به آن جا می رود و به شازده بصیر می گوید که فعلا او را جایی پناه بدهد تا در فرصت مناسب به حرمسرا برود.
گل نسا باز هم برای خدیجه غذا برده است که او سینی غذا را به آن طرف می برد و شروع به درد و دل با خواهرش می کند و حسابی از سرنوشت شومی که برایش رقم خورده گله مند است.
قبله عالم خبر از خاتون تجریشی اش می گیرد که عزیزخان می گوید اولیای دختر وقت خواستند و من هم به اجازه ی شما وقت دادم و سلمان هم که بی تابی شاه را می بیند می گوید اگر امر کنید به جای خواجه او را با تفنگ و لشکر می آوریم که عزیزآقا قول می دهد قبل از پایان ماه قبله عالم کامروا شود و شاه او را انتخاب می کند تا خواجه خاتون باشد.
گل نسا ظرف غذای خدیجه را می برد و می گوید باز هم چیزی نخورد که اسدالله قصد می کند به زور به او غذا دهد اما همان لحظه صدای اسب خدیجه می آید و گل نسا می گوید خود خدیجه هم در اتاقش نیست.
اسدالله و ممدلی به دنبال خدیجه می روند که می بینند او قصد خودکشی دارد و بعد از کلی حرف زدن باهاش انتخاب را به دست خودش می گذارند تا هرطور صلاح است انتخاب کند اما بعد از او همه آن ها هم می میرند.
سیاوش همچنان در کاروانسرا است و دکتر روی زخمش مرحم می گذارد تا حالش بهتر شود و می گوید اگر استراحت نکند هلاک می شود. لشکر شاه برای بردن خدیجه آمده است که مادر خدیجه او را آماده می کند و همه اهالی تا کالاسکه شاه بدرقه اش می کنند و خدیجه لحظه آخر ننه آشوب را می بیند که دستمال گلدوزی اش دست او است.
خدیجه در راه فقط گریه می کند و به یادگاری سیاوش در دستش زل زده و حرف های او را به خاطر می آورد.
شاه در اتاقش صورتش را صفا می دهد و ندیمه ها هم مشغول آراستن خدیجه هستند.
بالاخره مراسم عقد موقت شاه و خدیجه خاتون جاری می شود و زن ها شروع به رقص و پایکوبی می کنند.

میرزا کاظم برای ملک زاده شربت سکنجبین برده تا کامش را شیرین کند اما شاه دخت تلخ تر از این حرف ها است و رو ازش بر می گرداند…
میرزا کاظم سعی می کنه تا کمی با او حرف بزند و دلش را به دست بیاورد که او می گوید نمی دونم چی پیش خودت فکر کردی که پا گذاشتی جلو برای منی که بابات دشمن امیر من بود، میرزا کاظم می گوید که من در این ماجرا دست نداشتم و پدرم با همدستی مهدعلیا اون کار و انجام داد ولی ملک زاده بهش می پرد و می گوید اگر دست نداشتی نمی گفتی ماجرا می گفتی قتل امیرکبیر که ازش دو تا دختر مونده رو دستم و پدرت هم چشم دیدنشون رو نداره…
میرزا کاظم می خواهد جوابش را بدهد که صدای صدراعظم می آید و آن ها را صدا می کند. میرزا آقاخان نوری بچه های ملک زاده را برایش برده که او مات برده به آن ها نگاه می کند و باورش نمی شود. آقاخان می گوید که به اصرار کاظم پیش مهد علیا رفتم ولی درخواستم را قبول نکردند و مستقیما دستور گفتم از خود قبله عالم…
ایشون هم اجازه موندن بچه ها را به شما دادند و برای بچه ها القاب ملوکانه در نظر گرفتند، یکیشون تاج الملوک و دیگر هم همدم الملوک و سعی در مظلوم نمایی دارد هیچ نقشی در قتل امیرکبیر نداشته که با دیدن تلخی ملک زاده دست میرزا کاظم را می گیرد و می برد و می گوید بهتر است تو با مادر شوهر و خواهر شوهرت تنها باشی…
مادر شوهر و خواهر شوهرش شروع به قربون صدقه رفتن می کنند که ملک زاده ازشون اجازه می گیرد و به اتاقی می رود تا بچه کوچیکش را بخوابوند و آن ها بعد از رفتنش غر غر می کنند و فیس و افاده ای توصیفش می کنند…
میرزا آقاخان نوری با پسرش درباره قیچی کردن دم جیران خاتون و ولیعهدی معین پسر تاجی حرف می زنند و می گوید تو با پشتوانه ملک زاده می تونی موفق بشی و کل خاندان آقاخان نوری رو بر مملکت مسلط کنی…
خواجه گلشن خبر از رفتن بچه های ملک زاده به اندرونی شاه دخت می دهد، مهد علیا نقره را پی سارای گرجی می فرستد تا او را برای خلوت شاه آماده کند و بعد از آن شمشاد خواجه ستاره خاتون، خانم کوچیک ناصرالدین شاه را دک می کند و خودش ستاره را دعوا می کند و می گوید دست از جلف بازی بردارد، کمی سنگین و رنگین تر باشد.
جیران خاتون به همراه عزیز آقا و گل نسا در حیاط ارگ همایونی قدم می زند و هوا خوری می کند. کوچول خان از دور آن ها را نگاه می کند و شمشاد پیشش می نشیند و می گوید به هر کسی رو زدم تو را نخواستن و اگر از قصر بیرونت کنن میمیری…
کوچول خان با نفرت به جیران خاتون نگاه می کند و می گوید تشت رسوایی تو از پشت بوم قصر پایین می اندازم و بلند می شود تا به اتاق مهد علیا برود.
ناصرالدین شاه از این که سلمان او را از بدنامی به ظلم و جور نجات داده بود، تشکر می کند و شکایت دارد که اجازه نداد از دست زن بابا و برادر ناتنی اش راحت شود که سلمان می گوید من نمی تونم اجازه بدم شاه شاهان بدنام شوند و ناصرالدین شاه تمام خواسته اش این است که زودتر این تاج پادشاهی روی سرش محکم شود…
گلین به سر خاک پسرش محمود رفته است و به خواجه اش دستور می دهد که یک درشکه آماده کند تا به عمارت کفایت خاتون بروند.
کفایت خاتون پیشنهاد می دهد که به حرمسرا برود و میانه او تاجی را خوب کند اما گلین دلش هیچ جوره با او صاف نمی شود و حسابی با کفایت خاتون درد و دل می کند و می گوید کاش اجاقم کور بود و داغ جیگر گوشه نمی دیدم که کفایت به خودش می گیرد ولی گلین ازش عذرخواهی می کند و کفایت خاتون هم با دیدن حال او بهش پیشنهاد می دهد که پیش رمال تازه وارد تو بازار برود، هر چی از گذشته و آینده بگه راسته که گلین قلقلکش می آید تا پیش او برود و او هم مبارک را به همراه اقبال خان برای قرق به آن جا می فرستد.
خواجه باشی قصد بیرون کردن کوچول خان را دارد که او اصرار می کند اجازه بده قبل از آن مهد علیا را ببیند و حرف هایی برایش دارد که حتما از شنیدنش خوشحال می شود، خواجه باشی قبول نمی کند و می خواهد بیرونش کند که شکوه السلطنه به آن جا می رود و می گوید صبر کنید…
گلین و خواجه اش به خانه رمال رفته اند، رمال همان ننه آشوب است و شروع به گفتن می کند که گلین می گوید این حرفایی که تو زدی رو همه عالم و آدم می دونند و او را شیاد خطاب می کند.
ننه آشوب هم می گوید که شاید صیاد باشم ولی شیاد نیستم عجله کردی و نفهمیدی چه فرقی بین مرگ و قتل وجود داره… گلین از حرف های ننه آشوب جا می خورد و شر جایش می نشیند تا باقی حرف هایش را بشنود.
شکوه السلطنه با کوچول خان در اتاقش حرف می زند و می گوید از مهد علیا متنفرم و دوست دارم مهد علیا بعدی خودم باشم و اگر کوچول خان خودم نشی کاری می کنم که پرتت کنن پشت خندق و او هم از ترسش قبول می کند.
کوچول خان پیش او می نشیند و شکوه ازش می پرسد از جیران خاتون چی می دونی که به شمشاد گفته بودی؟ او می گوید می ترسم حرفی بزنم تا خونم ریخته شود ولی رازی ازش می دانم که اگر دهان باز کنم جیران خاتون از هستی ساقط می شود. شکوه السلطنه هم برایش قهوه و کیک می گذارد و راضی اش می کند تا جونش را نجات دهد و خودش مراقبش باشد.
گلین سوار درشکه شده است و می گوید تا روزی که ننه آشوب وعده داده پامو تو حرمسرا نمی گذارم و توام وظیفه داری به دایه ها بگی تا مراقب دخترم باشند و کم کسری برایش نگذارند و به خانه خواهرش پروین می رود.
خواجه اقبال هر چه به او التماس می کند تا از خر شیطون پایین بیاید قبول نمی کند و می رود.
ستاره و خواجه اش به اندرونی شکوه السلطنه رفته اند و با هم حرف می زنند، شکوه می گوید دلم برای کوچول خان سوخت، نگهش داشتم تا زاغ سیاه جیران را هم چوب بزند و به من اطلاع بدهد.
همان لحظه قنبر وارد می شود و می گوید کوچول خان خبر جدید آورده… او می خواهد بعدا با کوچول خان حرف بزند که ستاره ناراحت می شود و او هم می گوید کوچول خان داخل شود و همان جا حرف هایش را بگوید…
کوچول خان جلوی همه آن ها می گوید که جیران خاتون بارش کجه و قبل از قبله عالم عاشق یه پسر از ده خودشون بوده… شکوه به ستاره می گوید این خبر باید همان جا بمونه اما ستاره و شمشاد به بهونه دعوت از جای دیگر می روند و ستاره همه ماجرا را به تاجی می گوید…
تاجی با خواجه روشن دعوا می کند و می گوید خبر به این مهمی رو ستاره به من داده پس تو چه غلطی می کنی و به محض رسیدن شاه آبرویش را در تمام دنیا می برم که خواجه روشن مجابش می کند از این حرف ها به کسی چیزی نگوید، حرف باد هوا است مثل حرف های پشت سر شما که میگن با صدراعظم سر و سری و دارین و اجازه بدین بهم تا این بار من کار و پیش ببرم و کار خاتون تجریشی را یکسره کنم. همان لحظه خواجه تاجی می آید و می گوید مهمان شما رسیده است و با هم می روند.
کفایت خاتون به اندرونی تاجی رفته است، تاجی از نگرانی هایی که نسبت به جیران دارد برای او می گوید. کفایت خاتون هم تحفه ای را به تاجی می دهد و می گوید مطمئنم همه چی طبق رسوم پیش می رود و معین الدوله شما هم ولیعهد می شود. کفایت خاتون از جایش بلند می شود، برود که می گوید برای جدا کردن خاتون تجریشی از قبله عالم مثل گلین از قصر برین و در حرم عبدالعظیم پناه بگیرند.
ناصرالدین شاه و جیران در خلوت نشسته اند و جیران سوال از زمانی دارد که کی زن صیغه ای به زن عقدی تبدیل میشه و او می گوید جواب تمام سوالات داخل نامه پشت بوم نقاشی است، آن را به عزیز آقا می دهم تا برایت بیاورد و این حرف های آن شبی است که دل به تو دادم و شرم دارم جلوی روی خودم آن را بخوانی… مهدعلیا با عصبانیت وارد خلوت شاه می شود و می گوید تمام زن های عقدی به حرم عبدالعظیم رفته اند تا هم به جان قبله عالم دعا کنند و هم از وضع موجود گله و شکایت کنند از حضور همیشگی سوگلی شما در خلوت خودتان که بین آن ها تبعیق قائل می شوید. ناصرالدین شاه عصبی می شود و همه را بیرون می کند.

خلاصه داستان قسمت ۲۰ سریال جیران

علی خان در یکی از حیاط های ارگ منتظر نواب علیه است، مهد علیا به سراغش می رود و می گوید چرا از پس کشتن خدیجه خاتون و عباس میرزا برنیامدی و سرزنشش می کند که او می گوید اگر فقط چند دقیقه قراوول خواسته با حکم شاه دیرتر رسیده بود، کار آن ها تموم شده بود و می رود. بعد از رفتم علی خان، نواب علیه زیر لب اسم سلمان را صدا می کند که خواجه باشی هم به آن جا می رود و رو به او می گوید همسران شاه هم چنان بس نشسته اند تا خواسته هایشان برآورده شود و می رود.

تاجی، ستاره و شکوه السلطنه با خواجه هایشان در حرم تحصن کرده اند، ستاره ترسیده و می گوید ای کاش زودتر به حرم برگردیم ولی شکوه السلطنه پشت تاجی است و می گوید تا هر وقت که که تاجی بگه ما اینجاییم… آن ها همه از عزیز شدن جیران ترسیده اند و با هم حرف می زنند و خدمتکاران دربار هم ازشون پذیرایی می کنند. جیران برای سیاوش نامه نوشته است و می خواهد طلسم ماه که به گردن خاتون گرجی است را از آن خودش کند، او آن را به گل نسا می دهد تا آن را به رحمت برساند، عزیز آقا هر چه تلاش می کند جلویشان را بگیرد، موفق نمی شود و گل نسا نامه جیران خواهرش را به رحمت می دهد و او هم آن را به سیاوش می رساند. جیران در نامه برای سیاوش نوشته باید هر طور شده طلسم ماه را از آن خودش کند و ازش می خواهد فردا که خاتون گرجی به بازار می رود، گردنبند و هر چیز قیمتی دیگری هم که دارد را از او بدزدد و همه چیز طبیعی باشد و از آرزویش که می خواهد یک رعیت زاده ولیعهد شود و بعد از ناصر بر ایران حکومت کند، می کند.

سیاوش و رحمت با لباس های مبدل در بازار هستند، سارای گرجی به همراه درشکه چی و خواجه اش به خرید رفته و داخل پارچه فروشی می رود، رحمت کیسه پولی به چند نفر اراذل و اوباش می دهد تا حواس همراهان سارای گرجی را پرت کند و خودش از دور نگاه می کند و در موقعیت مناسب به سیاوش آمار می دهد که به سراغ سارای گرجی برود. سیاوش صورتش را می بندد و هر چه که دارد را به همراه طلسم ماه از او می گیرد ولی وقتی که رو بنده اش را کنار می زند او را می شناسد ولی به روی خودش نمی آورد و بدون این که بهش آسیب برساند ولش می کند تا برود.

صدراعظم و مهد علیا در اتاق شاه نشسته اند و ناصرالدین شاه هم از این که زن هایش بس نشسته اند و بدون اجازه او از حرمسرا بیرون رفته اند به مادرش می توپد و می گوید باعث و بانی تمام این ها شمایی که مهد علیا ناراحت می نشیند و هیچ نمی گوید… صدراعظم از تمام کار هایی که دارد حرف می زند و در آخر می گوید همه این ها به خاطر خاتون تجریشی است و مهر و عشق و علاقه شما همه این آتیش ها را به جان زن های عقدی و صیغه ای انداخته و با حرف هایش شاه را مجاب می کند تا میان تمام زن ها عدالت را رعایت کند، نواب علیه هم دل به دل او می دهد و از حرف هایش حمایت می کند… ناصرالدین شاه حرف های صدر اعظم را قبول می کند و خط می دهد که حرم به روال سابق برگردد و زنان خطا کار هم تا زمانی که کتبا اعلام ندامت نکنند حق حضور در حرم را ندارند و بعد از ۴۰ روز که عده شون سر آمد طلاقشان می دهیم.

مهد علیا سعی می کند جلوی او را بگیرد ولی ناصر می گوید کسی دیگر حق نداره شفاعت و وساطت کند و با گفتن کفایت مذاکرات هم دهن مهد علیا و هم دهن صدر اعظم را می بندد و سر جایش می نشیند. سیاوش در دارالخلافه راه می رود که گدایی به سمتش می رود و ازش پول می گیرد اما چهره سیاوش را می شناسد و می گوید تو قراوول شاه هستی و هنوز یادمه روز بلوا با چوب کلی توی سرم زدی و اشرفی که سیاوش بهش داده بود را پرت می کند تو صورتش و می رود… مهد علیا به خواجه باشی دستور می دهد هر طور که شده زن ها را بر گرداند و بگوید شرط شاه التماس و خواهش و تمناس و اگر لجاج کردن این مرقومه را بهشون بده و بگو حرم به روال قبل برگشته است… بعد از رفتن خواجه باشی، نقره به سمت نواب علیه می رود و می گوید حالا که در های حرم باز شده، بهتر است سارای گرجی را به خلوت شاه بفرستیم…

مهد علیا از حرف نقره خوشش می آید و می گوید او را شب جمعه به خلوت می فرستم و به سمت خاتون گرجی می رود که او می کوید امروز در بازار تمام زر و زیور آلاتم را به همراه گردنبندی که شما بهم دادین رو دزدیدن، مهدعلیا عصبی می شود و می گوید اون طلسم باید گردن تو باشه تا جیران از چشم شاه بیوفتد و تو سوگلی او بشی و دستور می دهد که کلانتر تمام زر و زیور ها را پیدا کند. سیاوش نامه ای برای جیران خاتون نوشته و آن را از طریق رحمت به گل نسا می دهد، سیاوش با رحمت حرف می زند و می گوید من به خاطر او هزار بار کج رفتم ولی این گردنبند صاحب داره و دیگه نمی خواهم هیچ وقت بخاطرش پامو کج بذارم و می رود…

عفت یکی از زن های صیغه ای شاه در حال رفتن به خلوت ملوکانه است که خدیجه تجریشی با دیدن او حالش بد می شود و داخل می رود. عزیز آقا کنار جیران می نشیند و می گوید حرمسرا به روال سابق برگشته است، چقدر امید داشتم که شاه بی رسمی کنه و پشت سوگلی اش بایستد… آن ها در حال صحبت هستند که گل نسا از راه می رسد و جیران با خواندن نامه سیاوش عصبی می شود. زن های حرمسرا در حیاط ارگ قدم می زنند و استراحت می کنند که خواجه روشن به دنبال نقره می رود و گلشن را به اندرونی مهد علیا می فرستد تا راحت با نقره حرف بزند. او به نقره می گوید که باید معشوقه جیران خاتون را پیدا کنی و هر چه سریع تر معین میرزا پسر تاجی را ولیعهد کنیم…

نقره بحث عشق و عاشقی خواجه روشن را پیش می کشد که از رد نگاهش حدس می زند، معشوقه او سارای گرجی است ولی روشن تایید نمی کند و می گوید هر وقت معشوقه جیران را پیدا کردی منم بهت میگم معشوقه ام کیه و می رود… سارای گرجی به همراه خواجه اش به اندرونی اش می رود و نامه ای برای سیاوش می نویسد و آن را به خواجه اش می دهد تا به سیاوش برساند… خواجه روشن که حواسش به آن ها است متوجه رفتن خواجه اش می شود.

خواجه سارا، نامه را به سیاوش می رساند، سارا برای او نوشته است که از اول هم او را شناخته و حالا در مخمصه ای گیر کرده است و قرار است آخر همین هفته او را به خلوت ملوکانه بفرستند و از سیاوش می خواهد که به خاطر نگه داشتن باکرگی و پاکی اش او را نجات دهد و ساعت و زمان قرار برای فرار را نیز برای سیاوش پشت برگه نوشته…

سیاوش با خوندن هر خط این نامه حالش خراب تر می شود، از طرفی دیگر سارا هم آماده فرار شده است و منتظر سیاوش است. طبق دستور نقره، شازده بصیر و آدم هایش همگی به سمت کوهسار روانه شده اند تا به دنبال معشوقه جیران خاتون بگردند، او با دروغ آقایی را گول زده و می گوید خاستگاه خواهرم کوهساری است و برای پرس و جو آمده ام، او هم فرزین فضول را نشانشان می دهد و می گوید او همه چیز را می داند و هر اطلاعاتی که بخواین را بهتون می دهد. بهادر و دو نفر دیگر از نوچه های شازده بصیر به سمت فرزین می روند.

خواجه باشی برای مهد علیا، خط تاجی را برده است که در آن تاجی کلی شرط و شروط نوشته است و نواب علیه می گوید اگر این ها به گوش سلطان برسد همه شان را به توپ می بندد و به خواجه باشی می گوید که نامه را بسوزاند تا به دست کسی نیوفتد… خواجه گلشن وارد شده است و اذن ورود جیران خاتون را می گیرد و او هم اجازه می دهد، جیران داخل می شود و می گوید می خواهم بدونم کی برای رفتن به خلوت ملوکانه نوبتم می شود که او می گوید شما چون بارداری و طفل قاجاری را حمل می کنی، تا روز فارق شدن به خلوت شاه نمی روی و بایستی مراقب فرزندت باشی، به خاطر همین نوبتت به سارای گرجی می رسد… جیران با ناراحتی از اتاق مهد علیا بیرون می آید و به عزیز آقا می گوید هر طور که شده باید ببینمش و هر هنری که داری را نشان بده و می رود…

خلاصه داستان قسمت ۲۱ سریال جیران

جیران و عزیز آقا با هم به حیاط ارگ رفته اند و جایی دور از دید همگان منتظر سیاوش هستند. سیاوش از راه می رسد و سلام می کند که جیران بابت گردنبند او را سرزنش می کند و سیاوش هم حسابی بهش می پرد و می گوید تو خیلی عوض شدی و با خدیجه ای که من توی کوهسار می شناختم زمین تا آسمون عوض شدی…
خدیجه هم که شرایط دیگر باب میلش نیست ازش سوال می پرسد، با منی یا بر منی و سیاوش هم می گوید من نه با توام نه بر تو و طلسم ماه را از جیبش در می آورد و‌می گوید این گردنبند را به صاحبش بر می گردانم و می رود.
سیاوش به اتاقش برگشته و رخت و لباسش را تغییر می دهد و به رحمت که آن جا است، می گوید دیگر نمی خواهم این جا و تو این دم و دستگاه باشم و او‌را راضی می کند که در ارگ بماند.
آدم های شازده بصیر، فرزین فضول را به چوب بسته اند و کتکش می زنند تا از زیر زبانش حرف بکشند، فرزین بلاخره دهان باز می کند و اسم سیاوش را می آورد و با تعریف هایش بهادر و شازده بصیر می فهمند که سیاوش همان قراوول شاه است که روز عروسی ملک زاده همه کشتی گیر ها را خاک کرد…
خواجه روشن در حال خواندن دستخطی است و نقره هم کنارش ایستاده و ازش کسب تکلیف می کند که او خیلی خوشحال می گوید همه چیز داره خوب پیش میره، توام به اون خواجه بگو دست نگه داره تا وقتی که من بهش بگم…
خدیجه در اندرونی اش با گلنسا درد و دل می کند و خودش را به خاطر تقدیر شومی که دارد لعنت می فرستد و گل نسا هم راضی اش می کند که فعلا وقت جا زدن نیست و به جای شاهی که در خلوت است باید به شاهی که به شکم می کشد، فکر کند…
شاه در خلوت خودش روسری جیران را بو‌ می کند و همه فکر و ذهنش پیش سوگلی اش است…
بهادر و باقی نوچه های شازده بصیر به می خانه ای که سیاوش در آن مست می کند، رفته اند و دنبال او می گردند ولی پیدایش نمی کنند و بهادر حسابی بهم می ریزد.
مهد علیا با خاتون گرجی حرف می زند و او را برای خلوت امشبش با شاه آماده می کند و‌ او را برای خرید لباس و‌ انگشتر هدیه برای شاه به بازار می فرستد و می گوید امشب باید تمام هنر هایت را رو کنی…
جیران تازه از خواب بیدار شده که گل نسا به اندرونی می رود و می گوید سلمان باهات کار داره و هر دو راه می افتند…
سلمان، جیران را به همراه یک خواجه از در مخفی و دیگری به اندرونی ناصرالدین شاه می برد تا با هم خلوت کنند… جیران و ناصر حسابی از دیدن همدیگر ذوق زده شده اند و با هم گپ و گفت می کنند تا کمی از دلتنگیشون کم بشود.
سارای گرجی با خواجه ها برای خرید لباس به دارالخلافه رفته اند، سیاوش نقشه ربودن سارا را کشیده و با ریختن سنگ جلوی درشکه شاهی، آن ها را متوقف می کند و با موفقیت خاتون گرجی را با خودش می برد….
مهد علیا و شاه در حال حرف زدن با هم هستند و نواب علیه حسابی از خوبی های سارای گرجی برای شاه می گوید تا شاه پسرش میلی و رغبتی نسبت به او پیدا کند که خواجه باشی سراسیمه داخل می شود و خبر ربوده شدن سارای گرجی را به آن ها می دهد و شاه از عصبانیت تنها داد می زند و سلمان را صدا می کند.
سیاوش و سارای گرجی سوار بر اسب از دروازه شهر خارج شده اند و به سمت محل امنی که سیاوش برای سارا در نظر گرفته اند، می روند.
خواجه باشی با خدم و حشم به حرم عبدالعظیم رفته و زن های عقدی شاه را به حرم می آورد و گلین هم از سمت دیگری از خانه خواهرش به ارگ می آید…
سلمان و تمامی قراوول ها سواره بر اسب راه افتاده اند تا خاتون گرجی و دزدی که او را ربوده را پیدا کنند…
خاتون گرجی و سیاوش در جایی سرسبز به استراحت نشسته اند و سیاوش به او می گوید که بعد از این که شما را جای امن برسانم به دنبال برادرت می روم و پیش شما میارمش…
مهد علیا با زن های عقدی ناصر حرف می زند و حسابی آن ها را به خاطر تندروی هایشان سرزنش می کند و در آخر همشون را به بچه دار شدن تشویق می کند و می گوید می خواهم دوباره رونق را به حرمسرا بر گردانم…
سارا و سیاوش در مخفیگاهشان مانده اند و منتظرم با روشن شدن هوا دوباره به مسیرشان ادامه بدهند، سیاوش بیرون می ماند تا کشیک بدهد و مراقب باشد. سارا به داخل اتاقکی که سیاوش ساخته می رود و آن جا می خوابد، سیاوش هم تکیه داده بر یک درخت و به طلسم ماه که در دستش است، نگاه می کند.

خلاصه داستان قسمت ۲۲ سریال جیران

با روشن شدن هوا، سارا گرجی لباس هایی که سیاوش بهش داده را پوشیده و آب روی سیاوش خواب می ریزد تا بیدار شود…
سیاوش از جایش بلند شده و نگاهشان در هم گره خورده است و سیاوش به خودش می آید و می گوید باید زودتر جمع کنیم و از این جا برویم و به راه می افتند.
قراوول ها از کنار آن ها می گذرند و سیاوش به خوبی خودشان را پنهان می کند و بر عکس مسیر آن ها سارا را به کلبه ای که قولش را داده بود، می برد.
سارا متعجب آن جا را می بیند و می پرسد پولش را از کجا آورده ای که سیاوش تمام طلا هایی که ازش دزدیده بود را بهش می دهد و می گوید این خانه را خودم با دست های خودم ساخته ام…
سارا متعجب از او می پرسد پس چرا این کار را انجام دادی که او می گوید گردنبند ماه و خاتون دیگری می خواست، سارا هم آن را به سیاوش می دهد و می گوید من دیگر به این نیازی ندارم و آن را به همان خاتون بده…
سیاوش در کلبه آب و غذا برای سارا می گذارد و باهاش حرف می زند که هیچ صدایی ازش نمی شنود و بیرون می رود. بهادر و نوچه هاش با چوب تو سر او می کوبند و دست و پا سارا را نیز بسته اند و با تهدید برادرش مجبورش می کنند که همه چیز را به گردن سیاوش بیاندازد.
خواجه باشی به شاه خبر می دهد که دزد و خاتون پیدا شده اند و سارا به اندرونی مهد علیا می برند، سارا هیچ نمی گوید و در آغوش نواب علیه تنها به نقره چشم می دوزد.
عزیز آقا برای جیران خاتون خبر می برد که دزد خاتون، سیاوش پنج سنگی است و الان در سیاه چاله انداختنش که حال خدیجه و گل نسا حسابی خراب می شود و ترسیده اند…
شازده بصیر قصد تغییر زندگیشو داره و به جای الواتی می خواد همنشین بزرگان و دلبری از شاه دخت قاجاری دارد، بهادر حسابی حالش خراب است و از او خواهش می کنه تا در رکابش بمونه ولی شازده بصیر بهش پول میده و میگه توام برای خودت خونه بخر و دست از الواتی بردار…
شازده بصیر حسابی امیدوار است و
نواب علیه با علی خان حرف می زند و می گوید مجازات این قراوول باید به دست تو انجام شود و نمی خواهم سلمان کاری کند مبادا آن گونه که باید مجازات نشود…
علی خان به سراغ سیاوش رفته است تا از او حرف بکشد و بکشتش و همه قراوول ها را بیرون می کند و می گوید اقرار کن که سلمان خطا جنبان تو بوده تا آزادت کنم که سیاوش بهش میگه پس از امیرکبیر هم همینجوری اعتراف کردی و پفیوز خطابش می کند که علی خان عصبی می شود و شروع به شلاق زدن او می کند.
یکی از قراوول ها برای سلمان خبر برده است که علی خان قصد اعتراف گرفتن بر علیه شما است و خود نواب علیه به شما شک برده است.
سارا در اتاقش گریه می کند که خواجه روشن و نقره به اتاق او می روند و روشن چاقو زیر گلویش می گذارد تا کارش را درست انجام بدهد…
علی خان دست های سیاوش را در روغن سرخ کرده است و می خواهد گوشت تن خودش را به خورد خودش بدهد و التماس های سیاوش هیچ تاثیری ندارد…
نقره، سارا را با خودش به سیاه چاله برده است و سارا تمامی حرف هایی که نقره و خواجه روشن برایش دیکته کرده اند را یکی یکی می گوید و دوباره با چشم های گریان به اندرونی اش بر می گردد…
علی خان دوباره شروع به شکنجه دادن سیاوش کرده تا اقرار به همدستی اش با سلمان بکند ولی سیاوش قبول نمی کند و علی خان هم می گوید اگر تا فردا اقرار نکنی صورتت را در روغن داغ می سوزانم و می رود.
علی خان به نواب علیه اطمینان می دهد که کار سلمان نیست و می رود…
نقره به دیدن خواجه روشن رفته است و می گوید می ترسم که سر من و شما تو این قضیه به باد برود، روشن هم بهش اطمینان خاطر میده که به زودی تشت رسوایی جیران خاتون به زمین می افتد و به اتاق تاجی می رود و می گوید معشوقه جیران دستگیر شده و کسی نیست جز پهلوون دارالخلافه، دزد ناموس همایونی سیاوش پنج سنگی…
تاجی کلی شوکه می شود و خواجه روشن را تشویق می کند و به اتاق ناصرالدین شاه می رود و شروع به شیرین زبونی می کند و در آخر می گوید خبر تلخ دارم که دل ناصر می لرزد و او را به نشستن دعوت می کند.
تاجی بدون هیچ مقدمه ای می گوید که قراوول خاطی، دزد ناموس حرم، معشوقه سابق جیران بوده است و از محضر شاه مرخص می شود…
همزمان با خروج او مهد علیا قصد وارد شدن دارد که از شنیدن صدای شکستن جا می خورد ولی تاجی بدون صبر می رود و مهد علیا هم از لای در شاهد عصبانیت پسرش است.

خلاصه داستان قسمت 23 سریال جیران

گلین و ملک زاده در اندرونی با هم نشسته اند و حرف می زنند، ملک زاده دلیل پریشونی گلین را ازش می پرسد که او می گوید قابل بیان نیست وگرنه همه جا جارش می زدم…

میرزا کاظم به جمعشون اضافه می شود و بعد از خوش و بش و بازی با بچه ها خبر عاشق و معشوقی سیاوش و جیران را بهشون می گوید و به ملک زاده زنهار می دهد که کاری به این قائله نداشته باشد، اما او می گوید وقتی همه تنهایم گذاشتند او پشتم ماند، منم تنهایش نمی گذارم…
نقره، سارای گرجی را به معبد و راز و نیاز برده تا با خدای خودش مناجات کند و اجازه ورود خواجه اش را بهش نمی دهد.
پدر پیتر، کشیش آن جا، با سارا صحبت می کند و می گوید ساموئل پیش من است و او را به من سپرده اند، سارا و برادرش با هم حرف می زنند و حسابی رفع دلتنگی می کنند، سارا هم از گذشته ای که براشون اتفاق افتاده می گوید…
جیران خاتون به همراه عزیز آقا و گل نسا در اندرونی نشسته اند که خواجه باشی به آن جا می رود و می گوید این خاتون در این اندرونی زندانی است و دیگر نه خواجه و نه کنیزی دارد، بدون اجازه قبله عالم و مهد علیا هم حق هیچ کاری ندارد…
سارا، اسباب بازی دوران کودکی ساموئل را به برادرش می دهد، ساموئل از او گله می کند که چرا تنهایش گذاشته اما سارا آرومش می کنه و میگه من هیچ وقت تو رو تنها نذاشتم، ما رو از هم جدا کردند، من انقد گشتم تا آخر مردی که ما را در بازار برده فروشان فروخته بود و پیدا کردم و گفت تو در تهران هستی، من هم پذیرفتم این جا کنیز شاه شوم تا دوباره به تو برسم…
ساموئل درباره فرار او با سیاوش حرف می زند که سارا مقابل خدایش زانو می زند، طلب بخشش می کند و گریه می کند.
ملک زاده به اندرونی برادرش رفته و با او سر حرف زدن را باز می کند، ناصر الدین شاه شروع به درد و دل با خواهرش می کند و از روز های اولی که جیران برایش ناز می کرده می گوید، ولی ملک زاده به خوبی آرامش می کند و می گوید اول از همه سلطان خودت باش، بعد سلطان این مملکت…
ملک زاده برکت عشق جیران را به رخ ناصر می کشد و می گوید جفایی که در حق امیر کردی را در حق جیران نکن، اول بگذار حرف بزند تا مطمئن شی که خطا کار بوده یا نه… اگر بود دستخوش جلاد با من و بعد از آن حریر قرمز جیران را از روی زمین بر می دارد، روی مبل می گذارد و می رود.
ناصر الدین شاه، جیران را به اندرونی اش فراخوانده که خواجه روشن او را می بیند و لبخند رضایت آمیز می زند.
ناصر در حضور ملک جهان و ملک زاده شروع به حرف زدن با جیران می کند و به او می گوید به گوشم رسیده جوانک برای انتقام از من، خاتون این حرمسرا را دزدیده بود، تو از این ماجرا خبر داشتی یا نه که جیران جواب می دهد و با نه گفتنش، ملک زاده نفس راحتی می کشد و بعد از آن ناصر الدین شاه از او می پرسد، آیا جز عشق من، عشق دیگری در دل داری که جیران با قاطعیت نه می گوید و ناصر سلمان را با صدای بلند صدا می کند و رو به مادر و خواهرش می گوید پس شما هم شاهدید که این خاتون چه گفت…
نقره و خواجه روشن با هم حرف می زنند و خواجه روشن خوشحال از این است که جیران راهی سیاه چاله شده است… نقره بهش میگه حکم شده قبل از آن به حمام بره و طیب و طاهر بشه تا قسم پاک بخورد… خواجه روشن میگه امروز حکم نه بلکه شمشیر عشق آن دو را می کشد…
جیران به همراه شاه به سیاه چاله می روند، جیران از دیدن سیاوش با آن حال و روز جا می خورد اما چیزی به روی خودش نمی آورد که شاه به سلمان خان دستور میده اون و شلاق بزنند و جیران را مجبور به دیدن می کند…
علی خان رو به شاه می گوید او از آدم های سلمان خان بوده که ناصر الدین شاه جا می خورد ولی قبل جواب دادن سلمان، خود سیاوش دهان باز می کند و می گوید سلمان خان هیچ نمی داند و نمی دانم شما چه اصراری به کشاندن پای سلمان خان به این ماجرا داری…
سلمان خانه به سمت جیران خاتون می رود و به او می گوید شما قصد شفاعت این جوان را نداری، جیران از جایش بلند می شود و می گوید این مرد را به خوبی می شناسم و از کودکی هم سفره اش بودم… شفاعتش نمی کنم و هر چه خاقان خواهند، حکم کنند و می رود…
شاه به واسطه آشنایی اش با جیران، مرگ آسان برایش در نظر می گیرد و می خواهد برود که سیاوش دهان باز می کند و می گوید من به خواست خود آن خاتون پذیرفتم ولی ناصر الدین شاه بدون محل دادن به او همراه با سلمان می رود…
جیران در اندرونی اش گریه می کند، به شکلی که نه گل نسا و نه عزیز آقا هیچ کدام نمی توانند، آرامش کنند…
ملک زاده به اتاق ناصر برادرش رفته و به او می گوید از این به بعد، قبل از حکم قتل دادن به خوبی فکر کن و مبادا اتفاق دیگری به مانند، قتل امیر من پیش بیاید و می رود.
ناصر الدین شاه به سرعت به اندرونی جیران می رود تا از او دلجویی کند و می گوید به عشق تو شک کرده بودم که مبادا به فکر قدرتی باشی که از قبل این طفل ممکن است به دست بیاوری… اما جیران به خوبی پاسخش می دهد و می گوید به تک تک نفس های طفلم قسم می خورم، من جیران تجریشی‌ عاشق شاه این مملکتم و از من نرجید که برای عشقم بجنگم…
بعد از رفتن ناصر از اندرونی، جیران در تنهایی خودش برای سیاوش اشک می ریزد و عده دیگری هم حسابی سیاوش در بند را شکنجه می کنند…
جیران در اندرونی اش، هر چه طلا و زر و سیم دارد را برای نجات سیاوش جمع می کند که عزیز آقا بهش التماس می کنه تا دست از این کار ها برداره ولی جیران گوش نمیده و هر چی که داره و نداره را در بقچه می بندد و به دست گل نسا می دهد تا با کمک عزیز آقا آن را به رحمت برساند…
رحمت حرف های گل نسا را گوش می دهد و آن بسته را به جایی می برد و زیر یک میز می گذارد…
آدم های علی خان دست از شکنجه سیاوش برنداشته اند و به محض این که ثانیه ای چشم روی هم می گذارد، روی او آب می ریزند که سیاوش به ستوه آمده تنها خدا را صدا می کند…

خلاصه داستان قسمت ۲۴ سریال جیران

سلمان خان و یکی دیگر قراول ها با هم حرف می زنند و نگران حکم سیاوش هستند، سلمان هم میگه بعید می دونم حکم سیاوش عوض شود و به اتاقش می رود…
سلمان خان زیر میزش جعبه ای می بیند که آن را بر می دارد و باز می کند، داخل آن را باز می کند که یک نامه و مقداری طلا توجهش را جلب می کند، جعبه و محتویات داخلش از طرف جیران است و دست به دامن او شده تا جون سیاوش را نجات دهد…
سلمان به تاخت به سمت سفارت بریتانا می رود تا آن جا با فاضل خان یکی از سفرا حرف بزند تا کاری از پیش ببرد که حتی پیشنهاد رشوه اش هم چاره ساز نیست و سلمان با گفتن بیشتر فکر کن می رود…
میرزا آقاخان نوری با پسرش میرزا کاظم حرف می زند و از این که دسیسه شون شکست خورده، حسابی حرص می خورد که میرزا کاظم میگه جیران زن هست ولی ضعیفه نیست، باید تن به تن باهاش بجنگیم و چی از این بهتر که زن باردار خودش طناب دار دور گردن معشوقه سابق بندازه و همه چی موکول میشه برای بعد از اعدام سیاوش تا جیران، ضعیف بشه که میرزا آقاخان پسرش را تحسین می کند و میرزا کاظم با لبخند و گفتن کفایت مذاکرات می رود…
جیران در اندرونی اش منتظر گل نسا است که او می آید و می گوید رحمت پیغام داد که تلاش های سلمان موثر نبوده است… جیران محکم روی پایش می کوبد و حالش هیچ خوب نیست…
روز اعدام سیاوش رسیده است و میدان را برای انجام حکم آماده کرده اند، ناصرالدین شاه هم در اتاقش آماده شده که سلمان به آن جا رفته و می گوید فاضل با شما کار دارد، فاضل پیشنهاد سفیر روسی برای دوئل میان کشتی گیر روس و سیاوش را مطرح می کند که ناصرالدین شاه نمی پذیرد و برای ادای حکم به میدان می رود…
بعد از ادای احترام همه به شاه، قراول ها سیاوش را آماده می کنند و علی خان شروع به خواندن حکم می کند، رحمت و سلمان اصلا حال خوبی ندارند، سیاوش هم نگاهی به جلادش می اندازد و اشهدش را می خواند…
ناصرالدین شاه، قراول خاصه، سلمان را صدا می کند و از او درباره غیاب جیران سوال می پرسد که او میگه عزیز آقا رخصت خواستن تا به خاطر وضعیت جیران خاتون که طفل شما را به شکم می کشد، از حضور معذور باشند و دوباره درباره جوابش به فاضل سوال می پرسد که سلمان با سیاست محض جواب می دهد و جوری برخورد می کند که او بهترین جواب را داده اما رخصت و عفو مولوکانه را به واسطه کشتی با کشتی گیر روس از او می گیرد و می گوید اگر باخت نه تنها خودش، بلکه مرا نیز گردن بزنید و می رود…
بعد از رفتن سلمان خان، ناصرالدین شاه هم از جایش بلند می شود و به سمت اندرونی اش بر می گردد، همهمه تمام جمع را فرا می گیرد، سلمان با نگاهش با فاضل حرف می زند و برای علی خان سر تکان می دهد که سیاوش را ببرند…
افرادی هم نظیر خواجه روشن و نقره و تاجی و میرزا آقاخان هم از این وضعیت ناراحت هستند…
بعد از اتمام مسابقه، سلمان به دیدن فاضل رفته تا هم پای قول و قرارش بماند هم ادامه نقشه را برایش بگوید و ازش می خواد دیمیتری کشتی گیر روس هر طور که شده به سیاوش ببازد…
عزیز آقا در اندرونی خاتونش می رقصد، گل نسا هم می زند و جیران غرق خنده است که ناگهان تو خودش می رود و استرس دارد که مبادا کشتی گیر روس برای باخت مقابل سیاوش رضایت ندهد…
سلمان به سیاه چاله رفته، همه را بیرون می کند و شروع به دعوا با سیاوش می کند و می گوید جیران همه دار و ندارش و به خاطر تو داد تا زنده بمونی و نقدا تا روزی که با کشتی گیر روسی بجنگی، زنده ای که سیاوش جا می خوره و میگه با این وضعیت از پسش بر نمیام که سلمان میگه گاو بندی شده و انقد سر کیسه جیران خاتون شل شده که اون روز پشت کشتی گیر روس به خاک مالیده شه…
سلمان قبل از رفتنش به سیاوش میگه که همه زخم های تنت به زودی خوب میشه، ولی زخم عشق تا ابد پیشته و به میرزا قلی میگه که سیاوش فعلا آزاد است ولی تا روز کشتی باید همه چیزش تحت کنترل باشد و حق خروج از ارگ را ندارد…
میرزا کاظم با پدرش حرف می زند و بهش می گوید که من به کل این اتفاق مشکوکم و بر این گمانم که کسی نقشه چیده تا این جوانک را از مرگ برهاند…
جیران به محضر ناصرالدین شاه رفته و با هم خلوت کرده اند، ناصر درباره باخت دو‌ سال پیش مقابل کشتی گیر روس می گوید و حالش حسابی مشوش است و می ترسد سیاوش ببازد و سفارت خانه روس چراغانی شود…
جیران برای ناصر دلبری می کند و او را به آرامش دعوت می کند، ناصرالدین شاه هم لذت می برد و او را همراهی می کند…
سیاوش حسابی تحت نظر است، دائما در حال تمرین و مداوا شدن است، لحظه ای هم از تلاس دست بر نمی دارد…
بلاخره روز مسابقه سیاوش و دیمیتری از راه رسیده، سیاوش استرس دارد، مربیش او را آرام می کند و می گوید کشتی میدان فن است نه زور…
ناصرالدین شاه شرفیاب می شود و بعد از ادای احترام اعضای قصر به او، دو کشتی گیر به همراه پهلوون دارالخلافه به میانه میدان می روند، قبل از شروع کشتی، سفیر روس و میرزا آقاخان به هم نگاهی می اندازند و به نظر میاد که نقشه ای با هم دارند…
سیاوش تلاش می کنه زیرگیری کنه اما موفق نیست و خودش زیرش گرفته می شود و سفیر روس و میرزا آقا خان به هم لبخند می زنند…
سیاوش دو‌ بار ضربه فنی می شود و برای استراحت می رود که پهلوون بهش میگه چشم امید همه به توعه، ناصرالدین شاه اصلا احوال خوشی ندارد و بابت این که اون روز گردنش را نزده، پشیمون است…
سیاوش دوباره به میدان می رود و دائم خاک میشه اما پشتش به خاک مالیده نمی شه…
سلمان از علامت های میان سفیر روس و میرزا آقاخان می فهمد که سفیر بد قولی کرده و به سمت سیاوش میره که سیاوش میگه چه ببرم چه نبرم منو می کشید که سلمان از در دیگه وارد میشه غیرت او را بیدار کند و موفق هم می شود…
سیاوش این بار حرفه ای وارد میدون شده و تمام خودش را به نمایش می گذارد که موفق میشه و جیران هم با تمام وجود خوشحالی می کند، تاجی چپ چپ به او نگاه می کند…
سیاوش و حریفش هم چنان با هم در دوئل هستند که پاچه شلوارک سیاوش پاره می شود و او آن را تا می زند تا راحت باشد، خالکوبی روی پای کفایت خاتون همانی است که او دنبالش است که به ناگهان از جایش بلند می شود و هول شده می ایستد، این کار کفایت خاتون از چشم های مهد علیا دور نمی ماند، اما گمان می کند که به خاطر استرس بازی است…
سیاوش بلاخره‌ دیمیتری ماخوف خاک می کند، همه مردم خوشحالی می کنند و اسم سیاوش بر زبانشان جاری است، سلمان خان، رحمت، جیران، سارای گرجی همه و همه درباریان به جز خواجه روشن و نقره و میرزا آقاخان خوشحال هستند…
ناصرالدین شاه با دیدن این صحنه از جای خودش بلند می شود و با غرور به سفیر روسی نگاه می کند، از ته دل می خندد و برای سیاوش دست می زند…
سیاوش که انرژی زیادی صرف کرده، بعد از خاک کردن پشت حریفش، همان جا کنارش فریاد بلندی از ته دل می کشد و سلمان هم خوشحالی می کند…

خلاصه داستان قسمت ۲۵ سریال جیران

ناصرالدین شاه با دیدن این صحنه از جای خودش بلند می شود و با غرور به سفیر روسی نگاه می کند، از ته دل می خندد و برای سیاوش دست می زند و به سمت جایش می رود و روی صندلی اش می نشیند…

سفرای روس و بریتانیا هم با صورت تو هم به هم نگاه می کنند و کار بزنی خون میرزا آقاخان در نمی آید…
سلمان به سمت ناصرالدین شاه می رود و بعد از تبریک می گوید، شما هنوز از خون این پسرک نگذشته اید که او هم تاکید می کند که سلمان با چرب زبونی و خواهش التماس می کنه که از خون سیاوش بگذرد و کشتن او به نفع سلطنت نیست که ناصر الدین شاه عصبی میشه و میگه چطور از این ملعون بگذرم که سلمان میگه قهرمان مملکت و نباید کشت، نباید شادی رعیت را به عزا تبدیل کنیم و با حرف هایش او را خوب می پزد و شاه از جایش بلند می شود و دستور آزادی و گذشتن از سیاوش را صادر می کند و او را به سلمان می سپارد و می گوید دیگر نمی خواهم ببینمش که سلمان چشم می گوید، دست قبله عالم را می بوسد و از سر راهش به کنار می رود…
روس ها با سر پایین از آن جا می روند، سیاوش بعد از آزادی اش، سر جایش می نشیند و سجده می کند که تمام مردم به همراه چند تن از قراوول ها و پهلوان به سمتش می روند و او‌ را روی دست می برند…
بهادر با نفرت سیاوش را نگاه می کند و زیر لب می گوید برات دارم…
قبله عالم قبل از رفتن به اندرونی اش، با سفرای روی حرف می زند و حسابی پز بردش را می دهد و می رود…
جیران با خوشی برای سیاوش هم چنان دست می زند اما بعد از چند لحظه با چشم های پر از اشک سرجایش می نشیند، رو بنده اش را می زند و به اندرونی اش می رود…
قراوول ها سیاوش را به استراحتگاهشان برده اند و می خواهند براش سور و سات راه بیاندازند که سلمان خان به آن جا می رود و به سیاوش میگه هر چی سریع تر از این جا به دور ترین جای ممکن برو تا شاه نظرش به تحریک اطرافیانش تغییر نکرده و لطف اون زن را جبران کن….
سیاوش سوار بر اسبش در میان تشویق قراوول ها از دروازه ارگ خارج می شود و به کلبه خودش می رود…
سیاوش به داخل خانه می رود و از آن جا گردن بند طلسم ماه را بر می دارد و دوباره بیرون می رود…
حال و روز میرزا آقاخان نوری اصلا خوش نیست، ملک زاده هم با لذت مقابلش سیب گاز می زند و می خورد…
ملک جهان و سلمان در خانه خودشان هستند و ملک جهان از سلمان بابت شکش به او و ترجیح علی خان دلجویی می کند اما ازش قول می گیرد که دیگر طبق ترجیح خودش کاری نکند و فرمان بر او باشد…
سیاوش با تعدادی از وسایلش به همان پاتوقش با جیران رفته و خاطرات گذشته اش را به خاطر می آورد و روی تابی که جیران همیشه آن جا می نشست، می نشیند و شروع به نوشتن چیزی می کند….
روز بعد، گل نسا پیغامی از رحمت برای خواهرش برده است و می گوید تنها چند کلمه است، شاخه درخت عشق… جیران از جایش بلند می شود و به همراه گل نسا و عزیز آقا با درشکه شاهنشاهی به سمت آن جا می رود، گل نسا، نامه و گردن بند را پیدا می کند و آن را به جیران می دهد، جیران در سکوت نامه اش را می خواند و طلسم ماه را به طلسم مهر وصل می کند و نامه را می سوزاند….
سیاوش به تاخت می رود تا هر چه می تواند از او دور تر شود، او به همان کاروانسرای میان راهی می رود و اتاقکی می گیرد که مشخص میشه، کسی زاغ سیاه او را چوب می زند و بعد از خوابیدنش با ۳ نفر دیگر بالای سرش می روند و بعد از بیهوش کردنش، دست و پایش را می بندند و یک گونی روی سرش می کشند و از آن جا می برنش…
آن ها آدم های کفایت خاتون هستند
ناصرالدین شاه به اندرونی جیران رفته و از دیدن او ابراز خوشحالی می کند که جیران هم شر‌وع به دلبری می کند و در فرصت مناسب پای وقت ملاقات خودش را وسط می کشد و می گوید دلم می خواد کل حرمسرا بدونه من سوگلی شمام و خاتونی که که قرار بود جای من و بگیره، تا ابد رنگ خلوت شما رو نبینه که ناصر میگه حرف شما حکم است و جیران با خوشی میگه دیگه می تونم با خیال راحت منتظر شاهزادمون بمونم و کنار ناصر می نشیند…
آدم های که سیاوش را دزدیده اند، آدم های کفایت خاتون نیستند و آدم های شازده بصیر اند، آن ها سیاوش را به کلبه خودش برده اند که او با دیدنشون می فهمه کار از چه قراره و بهادر برای گرفتن حالش رو به آدم هاش میگه که او را به داخل کلیه ببرند…
آدم های کفایت خاتون به کارونسرا رفته اند تا سیاوش را با خودشان ببرند که جای او را خالی می بینند و الیاس کاغذی را در جای خواب سیاوش پیدا می کند و به سرعت می روند…
بهادر دست و پای سیاوش را بسته و کنار او نشسته است که سیاوش او را نامرد خطاب می کند، بهادر با کلمه نامرد توی خودش می رود و شروع به گفتن از بدبختیای بچگیش تا به الان میگه و دوباره به سیاوش می پره و میگه تو بازو بند پهلوونی و ازم گرفتی که سیاوش میگه مرحم این زخمات زخم نیست، با کشتن من چیزی درست نمی شه که بهادر میگه نمی خوام بکشمت، اومدم با هم کشتی بگیریم، اما اگر خاک شی، همین جا خاکت می کنم…
آدم های بهادر، دست و پای سیاوش را باز می کنند و از سر نامردی، یکی از دست های سیاوش را می شکنند و بهادر کشتی را شروع می کند و با نامردی پشت هم سیاوش را روی زمین می کوبد، یکی از آدم های بهادر از آن ها دور تر ایستاده، بهادر پای سیاوش را هم می شکند و به آدم هاش میگه او را در چاله بیاندازند و به سمتش میره و با پاش انقد به صورتش می کوبه تا از ریخت و قیافه بیوفته…
سیاوش در حال جون دادن است که بهادر به سمتش میره و میگه سارای گرجی رو هم من ازت گرفتم، سیاوش توی صورت بهادر تف می اندازد که بهادر قمه شو بالا می بره تا بکشتش که یکی از آدم های خودش، خودش را جلوی او پرتاب می کند و کس دیگری از پشت قمه به سمت بهادر پرتاب می کند و تعداد زیادی آدم با قمه به جون آدم های بهادر می افتند و آن ها می کشند…
کمی بعد، الیاس و چند نفر دیگر بالای سر سیاوش می روند، پسری که خودش را فدایی او کرده بود، می میرد و الیاس دستور میده با عزت و شرف خاکش کنند و رو بنده ای به صورت سیاوش می زنند و می برنش…
سارا در خلوتش با خدای خودش است و از خدا می خواد تا سیاوش بفهمه که او خائن نبوده که نقره داخل اندرونیش میشه و میگه امشب باید به خلوت شاه بری که سارا میگه حتی اگر به قیمت جون برادرم هم تمام بشود، نمی رم، اگر هم به زور این کار را بکنی قطعا همه چیز را به شاه میگم که خواجه باشی داخل می شود و می گوید شاه فرماند داده شما فعلا از خلوت معاف هستید و می رود…
جایی در بیابان، کفایت خاتون و تعداد زیادی آدم در پشت سرش به مقابل الیاس و تخت روانی که سیاوش در آن است، می رسند، همه خوشحال هستند و بی تاب و با دیدن سیاوش شروع به گفتن جملات عربی می کنند و مشت هایشان را به آسمان پرتاب می کنند…
بلاخره بچه جیران به دنیا آمده است و او پسرش را در آغوش می کشد و بی اندازه خوش حال است…

تاج الدوله هم همزمان با شاه دخت می رسد و همه آن ها را دعوا می کند و خواجه روشن را هم می زند.
تاجی کم با شاه دخت حرف می زند و بعد از رفتن او، تاجی خواجه روشن را تشویق می کند و می گوید اگر با این ترفند، شاه دخت زن میرزا کاظم بشه صدراعظم را هم در دست می گیریم و بعد از کمی حرف تاجی به او تاکید می کند که باید سارای گرجی را روی بیاوریم این خاتون تجریشی را هم از میدان به در کنیم و می رود.
خواجه روشن در شهر می رود و مردی هم او را تعقیب می کند، روشن که گویا متوجه شده با زیرکی مرد را گیر می اندازد و چاقو زیر گلویش می گذارد و وقتی می فهمد آدم کی است، شاه رگش را می زند و با خون سردی محض به دنبال کار هایش می رود.
روشن به دیدار خدیجه خاتون چهریقی رفته است و می گوید مانعی بین شما و خواسته شما هست، ما باید جیران خاتون، بانوی تازه وارده اندرونی را از سر راه برداریم که بدجور دل شاه را برده است.
شاه و جیران خاتون در شکارگاه سلطنتی داخل چادر با هم حرف می زنند و جیران می گوید اگر مرد های شما به من تیر انداختن یاد بدهند، منم به سواره های شما تاختن یاد می دهم و حاضر می شود با سلمان مسابقه بگذارد تا به شاه ثابت کند.
شاه مسابقه ای بر پا می کند که قبل از شروع چشم جیران به سیاوش می افتد و مسابقه شروع می شود، جیران در مسیر به سلمان می گوید باید سیاوش را سریعا به قصر بفرستد که سلمان مقاومت می کند و او هم تهدیدش می کند که اگر این کار را انجام ندهد همه چیز را به شاه می گوید و به تاخت می رود.
سیاوش در حین مسابقه تا قبل از تمام شدن چند باری به شاه شلیک می کند که می فهمد تفنگش خراب است و پشت خیمه ها می نشیند.
جیران خاتون سریع تر از سلمان می رسد و پارچه را به شاه می دهد که شاه از خوشحالی سکه به سمت خدمتکار ها می ریزد و همه شادی می کنند.
سلمان به اجبار سیاوش را راهی می کند و می گوید این دستور جیران خاتون است و باید بروی.
خدیجه چهریقی مادر شاهزاده میرزا عباس به عمارت کفایت خاتون رفته است و از آمدن یهویی خاتون تجریشی حرف می زند که همه برنامه هایشان را بهم ریخته است.
خواجه روشن سر وقت نقره که برایش به پا گذاشته بود رفته و چاقو زیر گلویش می گذارد و می گوید این بار از خونت می گذرم اما دفعه بعدی در کار نیست و سرتو از تنت جدا می کنم.
جیران خاتون و شاه کنار یکدیگر نشسته اند و با هم میوه می خورند و گپ می زنند، شاه هم حسابی از حال و هوای این روز هایش با جیران خاتون حرف می زند و درد و دل می کند.
شاهزاده عباس میرزای قاجار به جایگاهش نشسته است که دسته های سه نفری مقابل او تعظیم می کنند و کنار می روند. خدیجه خاتون، مادر شاهزاده با خواجه نظیر صحبت می کند و می گوید هر چه سریعتر تخت پادشاهی به پسرم می رسد و حق هم به حق دار…
جیران و ناصرالدین شاه به ارگ همایونی بازگشته اند و به داخل اتاق شاه می روند که قبل از آن ها مهدعلیا داخل اتاق رفته و منتظر پسرش ناصرالدین شاه است و آن ها با دیدنش جا می خورند.
جیران بعد از سلام و آداب حرم به اتاقش می رود و شاه هم علت آمدن مهدعلیا را جویا می شود.
مهدعلیا بحث خدیجه چهریقی را به میان می کشد تا چشم شاه را باز کند و حواسش را بیشتر به جیران جمع کند که خاطر شاه از شنیدن اسم خدیجه و عباس میرزا مکدر می شود و به زمین و زمان لعنت می فرستد.
عباس میرزا که حاکم قم است، کار هایش را راست و ریست می کند و به اتاق مادرش می رود و خبر از دارالخلافه می گیرد که مادرش گله می کند و می گوید نباید وضعمان اینجوری می بود… پسرش می گوید من دنبال تاج و تخت کیانی نیستم که خدیجه خاتون رو ترش می کند و می گوید تو باید بخوای تا اون قوم الظالمین مثل امیرکبیر نکشنمون…

خلاصه داستان قسمت 10 سریال جیران

سیاوش در ارگ پادشاهی به پنجره اتاق همایونی نگاه می کند و سیب می خورد.

هر کدام از قراوول ها مشغول کاری هستند و سیاوش در اتاق استراحتشان نقشه ارگ را می کشد و مراقب است که کسی نبیند.
میرزا آقاخان نوری به اتاق مهد علیا رفته است و مهد علیا از این که او ظاهرا نزدیک است و در اصل دور شده گله می کند و می گوید تو سر همه را کلاه گذاشتی و هر یک از اعضای خاندانت را جایی جا داده ای و بیشتر از اسم قاجار اسم خاندان نوری است و دیگر باج به شغال نمی دهم.
مهد علیا قصد رفتن دارد که صدر اعظم جلویش را می گیرد و می گوید پیشنهاد جدیدی براتون دارم که اگر قبول کنید، خاندان قاجار و نوری تا ابد کنار هم می مانند…
مهد علیا بعد از شنیدن پیشنهاد صدراعظم به اندرونی خودش بازگشته و با دخترش ملک زاده حرف می زند و می گوید برای خودت مرد قدرتمندی پیدا کن و در آخر حرف هایش میرزا کاظم، پسر صدراعظم را پیشنهاد می دهد و می گوید اگر قبول نکنی و شاه صلاح بداند سریعا تو را به عقد او در می آورد، شاه دخت هم پای حرفش می ایستد و می گوید تو و ناصر برای من برادر و مادر خوبی نبودید ولی بعید می دونم شاه هنوز انقدر بی غیرت شده باشد.
تاجی و ملک زاده در حیاط ارگ با هم حرف می زنند و شاه دخت از اتفاقی که پیش آمده و خاستگاری میرزا کاظم را برای تاجی تعریف می کند که تاجی می گوید جیران ممکن است بتواند شاه را منصرف کند و بعد هم ادامه می دهد که بهتر است از او نخواهی چرا که ممکن است رویت را زمین بیاندازد اما ملک زاده بی اهمیت به ادامه حرف های تاجی به اتاق جیران می رود.
تاجی، خواجه اش را می پیچاند و به دیدن خواجه روشن می رود. او نگران است که جیران بتواند نظر شاه را عوض کند اما تاجی خیالش راحت است و می گوید این چاهی است که قراره جیران توش بیوفته و با پوزخند می رود.
شاه دخت در اتاق جیران با او حرف می زند و از خوبی ها و تنفرش نسبت به امیرش که عشق شد، می گوید. در آخر هم از جیران می خواهد کمکش کند و می رود.
جیران، عزیز آقا را صدا می کند تا برایش از شاه وقت خلوت بگیرد، اما گل نسا هول شده داخل می شود و کاغذی را به خواهرش می دهد و می گوید آن را بخواند.
جیران سریعا چادر به سر می کند و به سمت جایی می رود، سلمان سر وقت سیاوش که از دور دارد او را نگاه می کند، می رود و با خودش به جایی که جیران رفته، می برد.
جیران و سیاوش کلی با هم گریه می کنند و سیاوش بی تاب تر از خدیجه است و در آخر خدیجه آب پاکی را روی دستش می ریزد که تقدیر آن ها رقم خورده و او الان محرم مرد دیگری است و با چشم های گریان به اندرونی اش می رود.
سیاوش با حال خراب سر و صورتش را خیس می کند و جیران هم کمی سرخاب سفیداب می زند و از اندرونی اش بیرون می رود.
عزیزآقا ترسیده از نیامدن خاتونش در قصر می گردد و کوچول خان هم زیر گوش او می خواند که این خاتون، خواجه خراب کن است و با این کار هایش‌ ما را بدبخت می کند.
همان لحظه جیران از راه می رسد و عزیز آقا می گوید برایت از شاه وقت گرفته ام و منتظر شما هستند، باید هر چه سریع تر بروی.
جیران به اتاق شاه می رود که مهدعلیا را آن جا می بیند و ناچارا حرفش را خورده و نخورده بیرون می رود و به ملک زاده که منتظرش است می گوید مهد علیا آن جا بود و نتوانستم حرفی بزنم.
با بیرون رفتن جیران، مهد علیا پسرش ناصر را راضی می کند تا ملک زاده را عروس میرزا آقاخان نوری بکند و شبانه خودش به ملک زاده خبر می دهد که شاه موافقت کرده است.
خواجه باشی به همراه آدم های میرزا آقاخان نوری برای شاه دخت ایران زمین طبق برده اند و ساز و دهل می زنند.
سیاوش به تاخت می رود و وقتی که به کوهسار می رسد زیر درخت عصبانیتش را خالی می کند و داد می زند که ننه آشوب را می بیند و همان جا خسته روی زمین می افتد.
همه در حرمسرا پایکوبی و رقص می کنند و منتظر شاه دخت هستند که او با لباس مشکی می آید و مهد علیا به کناری می برتش می گوید بود و نبود تو اهمیتی ندارد پس به اندرونی ات می روی تا روزی که داماد به دنبالت بیاید و تو را ببرد سر خانه و زندگی….

خلاصه داستان قسمت ۱۱ سریال جیران

مهمانی خاستگاری ملک زاده تمام شده است و مادر میرزا کاظم کنایه از نیومدن شاه دخت به خاستگاری می زند که مهد علیا به خوبی جواب او را می دهد و تا دم در همراهی اش می کنند که ملک زاده از اتاقش تمام هدایای آن ها را در حیاط قصر می ریزد، همه زیر لب حرف می زنند و مادر میرزا کاظم حسابی از این رفتار بدش آمده، اما مهد علیا تنها به او نگاه می کند و حرفی نمی زند.
شاه دخت قصد رفتن به محبس را دارد که مهد علیا جلویش را می گیرد و می گوید به جای محبس بایستی در اتاقت حبس شوی و تا زمانی که رخت سفید نپوشی حق بیرون آمدن از اتاق را نداری و هر کسی به این اتاق برود مورد غضب ما قرار می گیرد.
قبل از رفتن مهد علیا، جیران به در اتاق شاه دخت می رود و می خواهد جلوی او را بگیرد که نواب علیه او را هم به داخل می فرستد و در را رویشان قفل می کند.
کوچول خان که حسابی از حبس شدن خاتونش ناراحت است می گوید خواجه ای که اجازه بده خاتونش حبس شود خواجه نیست و تاپاله است.
سیاوش به خانه ننه آشوب رفته است و از می خواهد که ولیعهد بچه جیران باشد که ننه آشوب می گوید شرطش این است که از عشقش دست بکشی.
ننه آشوب طلسم مهر را مقابل چشم سیاوش می گیرد و می گوید این گردنبند تاریخ را به خود دیده است و گردن هر کس که باشد شهربانو می شود و مهدعلیا…
ننه آشوب، کاغذی را به سیاوش می دهد تا به جیران بدهد و بگوید که خرج این طلسم ۱۰۰ اشرفی است و طلسم ماه را باید خودش پیدا کند.
سیاوش، ننه آشوب را تهدید می کند که به زور گردن بند را ازش می گیرد که او می گوید همین الان هم می تونی ببریش ولی خب وردی که من بلدم رو هیچ کس بلد نیست…
ننه آشوب سعی می کند طالع سیاوش را بخواند اما نمی تواند که سیاوش می گوید طالع سیاه خواندن ندارد و می رود.
شاه دخت از اتفاقاتی که در گذشته ها افتاده برای جیران تعریف می کند و می گوید خدیجه که سوگلی پدرم بود جرئت و جسارت تو رو نداشت، امروز با حرف هایی که به ایل قاجار زدی حسابی خودتو به دردسر انداختی و من نباید ازت می خواستم که برایم کاری کنی و معذرت خواهی می کند…
خواجه باشی به اتاق شاه دخت می رود و می گوید مهد علیا امر کرده تا نوه ها را پیش ایشان ببریم، جیران که حسابی از این رفتار مهد علیا گیج شده سعی می کند اجازه ندهد اما شاه دخت که مادرش را می شناسد بی چون و چرا یادگاری های امیرش را پیش مادرش می فرستد.
مهد علیا و سارای گرجی به اتاق ناصرالدین شاه رفته اند، ناصر علت محبوس شدن خواهر و خاتونش را جویا می شود که مهد علیا می گوید او از کوچک تا بزرگ ایل قاجار را خفن داده و باید از حرمسرا اخراج شود.
ناصرالدین شاه، سارای گرجی را از اتاق بیرون می کند و می گوید من خودم خط نوشتم و حکم صادر کردم تا خاتونم آزاد شود که نواب علیه با ناراحتی و عصبانیت از اتاق بیرون می رود و تهدید هایش هم روی شاه تاثیری ندارد…
سیاوش کاغذی که ننه آشوب بهش داده بود را به گل نسا رسانده است. گل نسا کاغذ را به جیران داده است که او می گوید این چیز ها را قبول ندارم و آن را به گوشه ای اندازد که گل نسا آن را زیر چادرش قایم می کند تا کوچول خان که به اتاق آمده نبینتش.
کوچول خان، جیران را به اتاق شاه برده است و او می گوید تو سوگلی سلطان هستی و نباید تو این فتنه ها دخالت کنی…
تو از ملک زاد و ملک جهان هم برای ما عزیز تری و شعر های عاشقانه برای جیران می خواند.
رحمت به ارگ پادشاهی رفته تا سیاوش را ببیند که او خبر از لیلای کدخدا می گیرد و با دیدن چشم های اشکی اش او را به همان قهوه خانه ای که اولین بار در آن مست کرده بود می برد و باهاش می می زند.
صاحب قهوه خونه به سفارش سیاوش، رحمت که حالا مست شده را به میان می برد تا برقصد.
نقره به دیدار خواجه روشن رفته است و روشن به نقره می گوید برو پیش شازده بصیر و خبر از برادر سارای گرجی بگیر که از طفره رفتن نقره می فهمد شازده بصیر بهش چشم داشته و حسابی حالش خراب می شود.
ملک زاده کف اتاقش خوابیده است که مهد علیا به اندرونی اش می رود اما شاه دخت نه از جایش بلند می شود نه به مادرش سلام می کند.
مهد علیا سعی دارد او را راضی کند که از لیچار های ملک زاده باعث می شود که تو دهنی ای بهش بزند اما ملک زاده با بی رحمی هر چی از دهنش در می آید به مادرش می گوید و ملک جهان بعد از دعوای حسابی با شاه دخت به اندرونی خودش می رود و گردنبند ماه را به گردنش می اندازد.
مهد علیا به خانه ای رفته است و برای کسی حرف می زند و از دعوایش با ملک زاده تعریف می کند و برایش قهوه می برد که هیچ کس نیست جز سلمان…

خلاصه داستان قسمت 12 سریال جیران

مهد علیا با دادن قهوه به سلمان دل میدن و قلوه می گیرند، مهد علیا از سلمان می خواهد که او را ملک جهان خالی صدا کند تا برای چند وقت کوتاه هم که شده فراموش کند زن شاه قبلی و مادر شاه فعلی است.

نقره و خاتون دیگری به خانه شازده بصیر رفته اند، شازده بصیر در خانه با بهادر حرف می زند و می گوید تا کی می خوای همش کشتی بگیری که بهادر می گوید حسرت به دل کمربند پهلوانی مانده ام و اگر سر پا نباشم چجوری پهلوون اول دارالخلافه باشم…
نقره و آن خاتون از راه می رسند که شازده بصیر به کنارشان می رود و بعد از اطلاعات دادن درباره برادر سارای گرجی پیشنهاد وقت گذرونی به نقره می دهد که نقره می گوید اربابم برایت خاتون طلا فرستاده تا حسابی به خودت برسی شازده شهوتی…
نقره با اژدر به دیدن ساموئل می رود و شازده بصیر، خاتون طلا را با خود به اتاق می برد تا ببینتش که خواجه روشن روش چاقو می کشد و می گوید این تاوان کسی است که به نقره خاتون چشم دارد.
شازده بصیر به کل زیر همه چیز می زند و می خواهد که روشن ببخشتش اما روشن کم از گردنش را می برد و خون خودش را بهش می دهد تا بخورد و می گوید این طعم وصال نقره خاتون است و اگر باز هم چنین چیزی به سرت بزنه می کشمت.
نقره و خواجه روشن در مسیر برگشت باهم حرف می زنند و روشن می گوید یک خواجه با غیرت می ارزه به صدتا مرد بی غیرت و خیال نقره را از بابت شازده بصیر راحت می کند.
کاظم به دیدار پدرش رفته است و می گوید من نمی خواهم داماد شاه شوم و مادرم هم با این وصلت مخالفت است.
اما میرزا کاظم می گوید من همچین عروسی که روز اول با آفتابه مسی ازم پذیرایی می کند را نمی خواهم اما پدرش میرزا آقاخان نوری اصرار دارد که هر طور شده شما باید با هم ازدواج کنید و وصلت میان قاجار و نوری شکل بگیرد.
میرزا کاظم قبول می کند و می خواهد بیرون برود که می گوید ملک زاده ما را دوست ندارد و هیچ وقت قبول نمی کند که پدرش می گوید از این بابت خیالت راحت باشد به زنی قوی تر از مهد علیا سپرده ام تا ملک زاده را راضی کند و پسرش را در کوهی از تعجب تنها می گذارد.
تاجی در حیاط ارگ حسابی خواجه روشن را تحقیر می کند و می گوید تو عرضه ولیعهد کردن پسر من را نداری اما خودم این کار و می کنم و او را فقط لاف توصیف می کند و با لباس سفید به اتاق ملک زاده می رود.
شکوه السلطنه یکی از زن های عقدی شاه حرف های تاجی و خواجه روشن درباره گلین و پسرش محمود را می شنود که باعث بهم ریختنش می شود.
تاجی که نقطه ضعف و قلق ملک زاده را خوب بلد است با دست گذاشتن رو آن و حمایت از خون به ناحق ریخته شده میرزا تقی خان امیرکبیر حسابی ملک زاده را به فکر فرو می برد.
گلین که با دیدن پسر بچه های کوچک یاد محمودس افتاده گریه می کند و شکوه السلطنه هم به کنارش می رود تا همه چیز هایی که شنیده را می گوید، گلین باور نمی کند و متعجب است که یکی از کنیز ها آن ها را به سرای مهد علیا دعوت می کند.
تمام زن های عقدی و صیغه ای با خواجه هایشان به عمارت مهد علیا رفته اند، نوازنده ها می نوازند و خواجه ها می رقصند که تاجی، شاه دخت را با لباس سفید می آورد و مهد علیا بعد از بوسیدن دخترش کل می کشد و به تقلید از او تمام زن ها کل می کشند.
سیاوش، رحمت را برده پیش سلمان تا او را ببیند و راضیش کند که جز قراوول ها شود، سلمان اول قبول نمی کند و می گوید او نه پهلوانی بلد است نه رزم که سیاوش از قرائت و کتابتش تعریف می کند تا میرزا بنویس شود.
خدیجه چهریقی به دیدار پسرش رفته است و می گوید دارالخلافه آبستن بلوا است و تا چند روز دیگر باید راهی تهران شویم.
شاه به همراه تاجی و معین و مادرش مهد علیا در حیاط است و با هم تفریح می کنند که جیران آن ها را نگاه می کند و با حرف کوچول خان که از ولیعهد شدن معین می گوید، ناراحت به اندرونی اش می رود. از رفتار جیران معلوم است که دوست دارد شهربانو باشد و پسرش ولیعهد شود.
شاه دخت به دیدن جیران رفته است و کوچول خان با دیدنش سریعا پشت در می رود تا حرف هایشان را گوش دهد.
شاه دخت به او می گوید تو تنها زن این حرمسرا بودی که از من حمایت کردی و خودت را به دردسر انداختی… این تنها از دست کسی بر میاید که خودش هم داغ عشق دیده باشد.
جیران من و من می کند که ملک زاده همه چیز را می فهمد و می گوید می دانم ماندی تا روزی مهد علیای ایران شوی و برای این کار باید جوری به عشق ناصر لبیک بگویی که هیچ کس نگفته باشد و غیر این باشد می فهمد.
قراوول های خواسته و تعدادی دیگر از پهلوون ها درباره مراسم بازوبند پهلوانی همایونی حرف می زنند، همان لحظه شازده بصیر و بهادر از راه می رسند و با لات بازی سلمان که نمی خواهد در نزدیکی مراسم جشن و سرور دعوا و درگیری شود را مجبور می کنند که اسم بهادر هم لیست کشتی گیران روز عروسی نوشته شود.
سیاوش که خوب بهادر را می شناسد از سلمان می خواهد که خودش هم جز کشتی گیر ها باشد اما او قبول نمی کند و می گوید روز مراسم خودمون کلی کار داریم.
بهادر برای ثبت نام با شازده بصیر رفته است و سیاوش هم باهاش کل کل ریزی می کند و بدش نمیاد که باهم درگیر بشوند.