یادداشت اختصاصی از حمیدرضا حاجی اشرفی
مدیران بیمه ای که جز بیمه چیز دیگری ندانند ، بیمه را هم نمی دانند
جان استوارت میل ، اقتصاد دان شاخص شاخه توسعه یک جمله جالبی را بیان کرد ؛ اقتصاد دانی که بجز اقتصاد چیزی نمیداند ، اقتصاد را هم نمیداند !
صنعت بیمه و دانش بیمه نیز یک زیر سیستم از سیستم اقتصاد کلان کشورهاست . اقتصاد با فرهنگ و روابط اجتماعی هر جامعه پیوند مستقیم دارد. جامعه دلال صفت ، فرهنگ دلالی و جامعه ای که تولید محور است ، فرهنگ صنعتی و نگرش دانش محور به توسعه اقتصادی دارد .در شرایطی که دانش مدیران و کارشناسان شرکت های بیمه محدود به دروس بیمه ای و حداکثر گذرانیدن چند دوره کارگاهی در مورد مباحث مدیریتی محدود باشد ، یا اینکه فارغ التحصیل رشته ای بغیر از دانش بیمه باشد و با خواندن چند کتاب و جزوه و گذرانیدن چند دوره آموزشی مشغول کار بیمه گری شده باشد ، خواهی نخواهی ، دانش اینگونه اشخاص محدود به مسائل روزمره و چرخاندن چرخ صنعت بیمه برای رتق و فتق امور جاری و نیازهای امروزین بیمه گذاران است .
اینچنین مدیران و کارشناسان بیمه ای ، افق دید محدود دارند .وقتی با آنها در مورد نقش اقتصاد بیمه در برنامه های توسعه کلان ملی گفتگو می شود با مفاهیم بیگانه هستند . درک بسیطی از اقتصاد کلان و تصمیمات استراتژیکی که دولت و مجلس بعنوان چشم انداز توسعه کشور و ماموریت صنعت بیمه برای رسیدن به چشم انداز ترسیم نموده اند، ندارند !
حداکثر در سطح مدیران ارشد شرکت های بیمه ،تمرین یادگیری مفاد آیین نامه های مصوب شورایعالی بیمه و تراز نامه های داراییها و صورت حساب سود و زیان شرکتها و چرخاندن امورات جاری شرکتها و نیم نگاهی به فعالیت های سایر شرکت ها و نوآوری آنها و کپی کردن از سایرین در طراحی محصول و احیانا ادعای نوگرایی در روش های بازاریابی ، آنهم فقط با نگاه محدود [ بیمه ای و قوانین و مقررات این بخش و لاغیر ! ]
وقتی شادروانان دکتر ایرج علی آبادی و جعفر قاسمی نژاد صدر و عبدالله وطن نیا و ابراهیم نکویی مهر و آیت کریمی از رویکرد مدیریتی مرحومان دکتر امیر ابراهیمی و جوزف در شرکت بیمه ملی پیش از انقلاب و سایر شرکت ها سخن می گفتند را بیاد می آورم و با سطح تفکر و دانش برخی ها بعنوان سکانداران شرکت های بیمه مقایسه می نمایم ، بجز افسوس و ابراز تاسف ، چیز دیگری نمیتوانم بگویم !
اقتصاد دنیا بواسطه دو انقلاب صنعتی چهارم و پنجم از ۲۰۰۸ در حال شخم خوردن و دگردیسی عظیم قرار دارد. موج این تحولات بزرگ ، بزودی اقتصاد کشور ما را در برخواهد گرفت . برای درک این تغییرات بنیادین به مردان و زنان استراتژیست اقتصادی و صنعت مالی ، خصوصا بیمه ای های دارای دانش و بینش بسیط احتیاج است . به مدیران و کارشناسان بیمه ای - بانکی - بورسی دارای دانش و مهارت طراحی مهندسی نوین اکوسیستم محیط کسب و کار فردای ایران نیاز داریم .ایران امروز در حین اجرای قانون برنامه هفتم توسعه به کارشناسانی از صنعت مالی کشور خصوصا در بخش تدوین استراتژی ماموریت شرکت های بیمه در اقتصاد دیجیتال کشور نیاز دارد که ؛[ نه تنها به انجام کارهای روزمره و شرایط امروز مسلط باشند ، بلکه درک درست و آشنایی با مفاهیم راهبردی تحولات در حال اجرا اقتصاد جهان و ایران داشته باشند تا ایران با هوشمندی و تحرک علم محور آنان از کاروان پیشرفت های همه جانبه عقب نماند !]
شیب تند رکود تورمی چندین ساله اخیر و موج بیکاری و موجهای مهاجرت جوانان تحصیل کرده از روستاها به شهرها و از شهرها به خارج از کشور و مشکلات زیست محیطی و غیره باید مورد توجه عمیق مدیران و کارشناسان صنعت بیمه باشد ، آنان لازمست مسلط به مفاد قوانین مختص حل مسائل محیط کسب و کار خصوصا قانون برنامه هفتم توسعه باشند تا بتوانند محصولات جدید بیمه ای و روشهای بیمه گری و مدیریت ریسک در خور تحولات عمیق آتی را طراحی کنند !!! ، لیکن ابدا در سخنان ، نشست ها ، جلسات ، مصاحبه ها ، شوهای نمایشی همایشی ، نوشتجات و ... اثری از ایده ها و طرحهای آینده نگر که به توسعه اقتصادی کشور و اهداف دولت در مسیر توسعه قانون برنامه کمک کند ، حرکتی دیده نمیشود !!!
فقط و فقط نقد عملکرد گذشته دیگران و بحث و گفتگو در مورد برنامه های کوتاه مدت یکساله درون شرکتی با نگاه انتزاعی و جزیره ای !!! همین ! در نهایت هم، برخی از این اشخاص آنچنان خود را استاد مسلم صنعت بیمه و مدیریت ریسک می پندارند که خود نیز باورشان شده که میدانند !؟
نحوه بیمه گری باید تابع فرهنگ و نیازهای روند موجود و مطلوب اقتصاد هر کشور باشد . بیمه گر و یک شخص بیمه شناس میتواند به اقتصاد ملی ، صنعت بیمه و شرکت مطبوع خود کمک کند هنگامی که دانش وی فراسوی رشته بیمه و نگاهش به فردای توسعه ایران سربلند و سرافراز باشد.
نظر شما