آیا هوش مصنوعی جایگزین شغل شما می‌شود؟

در حالی که هوش مصنوعی می‌تواند کارایی و دقت را افزایش دهد، بسیاری از مردم نسبت به نقش در حال گسترش آن در حرفه‌های حیاتی احساس نگرانی دارند. یک مطالعه اخیر که ۲۰ کشور را دربر گرفته است نشان می‌دهد که افراد بیشترین نگرانی را درباره جایگزینی پزشکان و قضات توسط هوش مصنوعی دارند، زیرا از فقدان همدلی و استدلال اخلاقی آن هراس دارند. در مقابل، روزنامه‌نگاران به‌عنوان کم‌خطرترین گروه برای جایگزینی با هوش مصنوعی در نظر گرفته می‌شوند، زیرا مخاطبان احساس می‌کنند که همچنان کنترل خود را بر نحوه دریافت اخبار حفظ می‌کنند. جالب اینجاست که نگرش‌ها نسبت به هوش مصنوعی در مناطق مختلف متفاوت است و این تفاوت تحت تأثیر روایت‌های فرهنگی و سیاست‌های دولتی قرار دارد. در حالی که آمریکای شمالی بیشتر نگران خطرات هوش مصنوعی است، مردم شرق آسیا خوش‌بین‌تر به نظر می‌رسند. با رشد نفوذ هوش مصنوعی، جوامع باید تعادلی میان پیشرفت فناوری و ارزش‌های انسانی برقرار کنند.

به گزارش آتیه آنلاین به نقل از fastcompany؛ احتمالاً شنیده‌اید که هوش مصنوعی در حال تصاحب بسیاری از مشاغل ماست. اما چه احساسی خواهید داشت اگر یک پزشک مبتنی بر هوش مصنوعی تشخیص پزشکی شما را انجام دهد؟ آیا به حکمی که یک قاضی مبتنی بر هوش مصنوعی صادر کرده است، اعتماد خواهید کرد؟

یک مطالعه جدید که روی ۱۰,۰۰۰ نفر در ۲۰ کشور، از جمله ایالات متحده، هند، عربستان سعودی، ژاپن و چین انجام شده است، نشان می‌دهد که وقتی صحبت از جایگزینی مشاغل انسانی توسط هوش مصنوعی می‌شود، مردم بیشترین نگرانی را درباره جایگزینی پزشکان و قضات دارند و کمترین نگرانی را درباره جایگزینی روزنامه‌نگاران ابراز می‌کنند.

یافته‌های این تحقیق که در American Psychologist توسط «مؤسسه ماکس پلانک» برای توسعه انسانی منتشر شده است، بر نگرش شرکت‌کنندگان نسبت به ورود هوش مصنوعی به شش شغل مختلف تمرکز دارد: پزشکان، قضات، مدیران، مراقبان، رهبران مذهبی و روزنامه‌نگاران.

محققان هشت ویژگی روان‌شناختی، شامل گرمی، صداقت، مدارا، انصاف، شایستگی، اراده، هوش و تخیل را بررسی کردند و توانایی هوش مصنوعی را در تقلید از این ویژگی‌ها ارزیابی نمودند. یافته‌های این مطالعه نشان می‌دهد که هنگامی که هوش مصنوعی در یک شغل جدید معرفی می‌شود، مردم به‌طور غریزی ویژگی‌های انسانی مورد نیاز برای آن شغل را با توانایی هوش مصنوعی در تقلید از آنها مقایسه می‌کنند. میزان ترسی که شرکت‌کنندگان از تصاحب برخی مشاغل توسط هوش مصنوعی داشتند، مستقیماً با «عدم تطابق درک‌شده بین این ویژگی‌های انسانی و قابلیت‌های هوش مصنوعی» مرتبط بود.

برای مثال، احتمال جایگزینی پزشکان و مراقبان سلامت با هوش مصنوعی در برخی کشورها باعث ترس شدید شد، زیرا مردم نگران فقدان همدلی و درک احساسی در هوش مصنوعی بودند.

اما هنگامی که محققان به نگرانی‌های گسترده‌تر درباره جایگزینی نیروی کار انسانی توسط هوش مصنوعی پرداختند، دریافتند که نگرش مردم در کشورهای مختلف به‌طور قابل‌توجهی متفاوت است.

برای مثال، مردم در ایالات متحده، هند و عربستان سعودی بیشترین ترس را از نقش هوش مصنوعی در مشاغل داشتند، به‌ویژه در مورد جایگزینی قضات و پزشکان، که نشان‌دهنده نگرانی‌هایی درباره انصاف، شفافیت و قضاوت اخلاقی است. (روزنامه‌نگاران مبتنی بر هوش مصنوعی کمترین میزان نگرانی را برانگیختند، احتمالاً به این دلیل که مردم احساس می‌کنند همچنان بر نحوه تعامل خود با اطلاعات ارائه‌شده توسط روزنامه‌نگاران کنترل دارند.)

با این حال، مردم در چین، ژاپن و ترکیه کمترین میزان ترس را نسبت به هوش مصنوعی به‌طور کلی داشتند. همچنین، مطالعات دیگر نشان داده‌اند که مردم چین نسبت به آمریکایی‌های اروپایی‌تبار اهمیت کمتری به کنترل هوش مصنوعی می‌دهند و بیشتر به ارتباط با آن اهمیت می‌دهند. این مطالعات همچنین نشان داده‌اند که ۴۷ درصد از مردم آمریکای شمالی نگران آسیب‌های بالقوه هوش مصنوعی هستند، در حالی که تنها ۲۵ درصد از مردم آسیای جنوب شرقی و ۱۱ درصد از مردم آسیای شرقی چنین نگرانی‌هایی دارند.

این تفاوت‌ها، حداقل تا حدی، به دلیل سنت‌های متفاوت کشورها در به تصویر کشیدن هوش مصنوعی به‌عنوان یک نیروی خیرخواه یا مخرب است، همچنین تعاملات تاریخی متفاوت آنها با ماشین‌های هوشمند. علاوه بر این، سیاست‌های دولتی مختلف در زمینه هوش مصنوعی نیز بر نگرش مردم در کشورهای مختلف تأثیرگذار بوده است.

فراتر از تفاوت‌های فرهنگی، عامل مهم دیگری که بر میزان پذیرش هوش مصنوعی تأثیر می‌گذارد، میزان ادغام این فناوری در زندگی روزمره است. در کشورهایی که ابزارهای مجهز به هوش مصنوعی، مانند دستیارهای مجازی، نظارت هوشمند و سیستم‌های تصمیم‌گیری خودکار رایج‌تر هستند، مردم ممکن است با ایده جایگزینی نقش‌های انسانی توسط هوش مصنوعی احساس راحتی بیشتری داشته باشند. برای مثال، در چین، فناوری‌های مبتنی بر هوش مصنوعی به‌طور گسترده در بخش‌های بهداشت و درمان، امور مالی و حتی رسیدگی‌های قضایی مورد استفاده قرار می‌گیرند، که ممکن است باعث کاهش نگرانی عمومی در برخورد با استفاده از هوش مصنوعی شود.

یکی دیگر از عناصر مهمی که در شکل‌گیری نظرات نسبت به هوش مصنوعی نقش دارد، سطح اعتماد به نهادهای نظارتی و دولتی است که بر اجرای این فناوری نظارت دارند. در جوامعی که اعتماد بالایی به دولت و نهادهای قانون‌گذار دارند، مانند ژاپن و چین، پذیرش هوش مصنوعی اغلب با خوش‌بینی همراه است، زیرا مردم معتقدند که تدابیر حفاظتی لازم برای جلوگیری از سوءاستفاده از این فناوری اتخاذ خواهد شد. در مقابل، کشورهایی که نگرانی‌های عمیقی درباره اخلاق شرکتی و دولتی دارند، مانند ایالات متحده، ممکن است نسبت به گسترش نقش هوش مصنوعی شک و تردید بیشتری داشته باشند.

علاوه بر این، بحث در مورد پیامدهای اخلاقی هوش مصنوعی همچنان در حال تحول است، زیرا پیشرفت‌های فناوری مرز بین قابلیت‌های انسانی و ماشین را کمرنگ‌تر می‌کند. در حالی که هوش مصنوعی می‌تواند کارایی را افزایش دهد، خطاهای انسانی را کاهش دهد و راهکارهایی مقرون‌به‌صرفه ارائه دهد، بسیاری از مردم نگران از بین رفتن عاملیت شخصی، مسئولیت‌پذیری و تعاملات منحصراً انسانی هستند.

با ادامه پیشرفت هوش مصنوعی، جوامع باید با این چالش‌ها روبه‌رو شوند و توازنی میان پذیرش نوآوری و حفظ ارزش‌های اساسی که قضاوت انسانی را تعریف می‌کنند، برقرار کنند.