بازار سیمان رهاتر از همیشه | منتظر جهش عجیب بازار مسکن باشیم؟

صبح ۲۴ اردیبهشت ماه سال جاری، صاحبان صنایع بزرگی چون سیمان و فولاد با پیامک قطعی برق مواجه شدند. پیامکی کوتاه که خواب همه صنایع سیمان را از همان زمان رقم زد. به دنبال این اتفاق انجمن صنعت سیمان از دولت درخواست کرد برق صنایع را به آنها برگرداند. بعد از حدود ۶ روز وزارت صمت و وزارت نیرو با توقف خاموشی صنایع سیمانی موافقت کردند. البته هنوز طبق اظهارنظر برخی فعالان صنعت سیمان برق آنها تامین نشده و آنها کماکان خاموش هستند.

نکته قابل تامل اینجاست که در این مدت صنعت فقط با قطعی برق مواجه نشده است؛ از نیمه دوم فروردین برق آنها کامل تامین نمی‌شد. قطعی گاز هم از ابتدای اردیبهشت همراه آنها بود. روندی که صاحبان صنعت سیمان را با چالش جدی مواجه کرده است. از نگاه برخی تحلیلگران صنعت سیمان این شرایط می‌تواند صادرات 13 میلیون‌تنی سیمان به کشورهای هدف از جمله کشورهای عضو اوراسیا و هند را تحت شعاع قرار دهد.

دو سوم برق سیمانی‌ها تامین نشد

انجمن صنعت سیمان پس از توقف تولید با وزارت صنعت معدن و تجارت وارد مذاکره شد. 30 اردیبهشت دبیر انجمن صنعت سیمان اعلام می‌کند که با توافق انجمن با وزارت صمت و وزارت نیرو، برق صنعت سیمان تامین می‌شود.

الوندیان، رئیس سابق انجمن صنعت سیمان در این باره می‌گوید: ما از دولتی‌ها درخواست کردیم که محدودیت‌های برق برای کارخانه‌های سیمان برداشته شود یا دست‌کم مدیریت‌شده باشد تا صنعت از فعالیت نایستد. این پیگیری‌ها در نهایت به توافقی میان وزارت صمت و وزارت نیرو انجامید تا برق مورد نیاز صنایع سیمان با سهمیه مشخصی تأمین شود.

در حال حاضر وزارت نیرو تأمین حدود ۶۵۰ مگاوات برق برای کارخانه‌های سیمان را پذیرفته یعنی یک‌سوم نیاز صنعت قرار است تامین شود. البته بخش زیادی از این برق در ساعات نیمه‌شب تا صبح اختصاص داده شده تا تأثیر کمتری بر شبکه سراسری داشته باشد.

سوء مدیریت فاحش

در سال‌های اخیر ناترازی به شکل محسوسی به صنایع تحمیل می‌شود. اما در برخی سال‌ها این ناترازی کمتر به چشم می‌خورد. حمید فرمانی، رییس سابق انجمن صنعت سیمان با اشاره به روند سال‌های گذشته می‌افزاید: در سال‌های قبل معمولا از فروردین تا نیمه خرداد، برق بدون محدودیت در اختیار کارخانه‌ها قرار می‌گرفت. شرکت‌های سیمانی هم از این بازه زمانی استفاده می‌کردند تا ظرفیت تولید کلینکر خود را کامل پر کنند و با ایجاد ذخایر کلینکر، برای ماه‌های گرم تابستان آماده شوند؛ ماه‌هایی که معمولا با قطع برق یا اعمال محدودیت‌های جدی همراه بوده است، از ذخایر کلینکر استفاده می‌کردند.

او ادامه می‌دهد: اما امسال متأسفانه از نیمه دوم فروردین محدودیت‌های شدید برق آغاز شد. به همین دلیل، فرصت دپو کردن و ذخیره‌سازی کلینکر از دست رفت. الان ذخایر کلینکر بسیاری از کارخانه‌ها کافی نیست.

او تاکید می‌کند: امروز آنچه منجر به بهم ریختگی بازار شده؛ سوء‌مدیریت؛ مدیریت پشت درهای بسته است. لازم است مسوولان پیش از ورود به روزهای بحرانی تابستان، درباره نحوه تخصیص برق با صنعت مشورت می‌کردند تا به پایداری تولید در صنعت سیمان برسیم.

اوج‌گیری سیمان در بازار

قطع تولید طی روزهای اخیر بلافاصله اثر خود را در بازار نشان داد. ظرف یک هفته اخیر قیمت سیمان در بازار خرده فروشی داخل تا 400 هزار تومان برای هر کیسه معامله شد. رشدی که به گفته فعالان صنعت بسیار نامتعارف بود.

طبق نظر فعالان صنعت، میانگین قیمت واقعی برای مصرف‌کننده نباید از ۲۰۰ هزار تومان عبور کند. 

فرمانی تأکید می‌کند: کارخانه‌های سیمان در بورس کالا محصول خود را عرضه می‌کنند و قیمت فروش آنها شفاف است. این کارخانه‌ها امکان تخلف ندارند، چون معاملات‌شان کاملا تحت نظارت است. اما مشکل آنجاست که دولت و نهادهای نظارتی تنها بر روند فروش کارخانه‌ها نظارت دارند و بعد از خروج سیمان از کارخانه، بازار به حال خود رها می‌شود. بنابراین سود افزایش قیمت‌ها در بازار آزاد نصیب تولیدکننده نمی‌شود، بلکه به جیب واسطه‌ها و دلالان می‌رود.

او با تشریح فرمول منطقی قیمت سیمان می‌گوید: قیمت واقعی سیمان در بازار باید برابر باشد با نرخ فروش در بورس کالا، به‌علاوه هزینه‌های قانونی نظیر حمل‌ونقل و مالیات بر ارزش افزوده، و در نهایت، سود متعارف عامل فروش که معمولا بین ۵ تا ۸ درصد است. در برخی موارد حتی تا ۱۰ درصد هم کشیده می‌شود، اما بیشتر از این رقم منطقی نیست. بنابراین اگر قیمت سیمان در خرده‌فروشی از ۲۵۰ هزار تومان فراتر رفت، نشان‌دهنده دلالی و واسطه‌گری است، نه افزایش واقعی قیمت کارخانه.