امان از دستمزد کارگران که به اندازهی اجارهخانهشان نیست/ ضرورت پرداختِ بدهی میلیاردی دولت به تامین اجتماعی و بازگشتِ بانک رفاه
دبیر اجرایی خانه کارگر خراسان رضوی، مهمترین دغدغهی امروز کارگران و بازنشستگان کشور، را فاصلهی عمیق مزد و معیشت دانست.

سیدحسین رسولی» دبیر اجرایی خانه کارگر استان خراسان رضوی به مناسبت هفته کارگر به خبرنگار ایلنا گفت: مهمترین دغدغهی امروز کارگران و بازنشستگان کشور، فاصلهی عمیق مزد و معیشت است. هرچند امسال افزایش مزد و مستمری در شورایعالی کار به اندازه نرخ تورم مصوب شده، اما تورم آنچنان بالاست که این افزایش تاثیری در وضعیت زندگی کارگران نداشته است، نه تنها قدرت خرید بهبود نیافته بلکه تنزل هم پیدا کرده است.
به گفته این فعال کارگری، قدرت خرید کارگران در روزهای ابتدایی اردیبهشت امسال از اسفند سال قبل هم کمتر است به این معنا که آنچه کارگران امروز با دستمزدشان می توانند خریداری کنند از سبد خرید اسفند سال قبل کمتر است و فاصلهی مزد و معیشت عمیقتر شده است.
رسولی با بیان اینکه «افزایش مزد هرچند با نرخ تورم همخوان است اما کارایی ندارد» تصریح کرد: برای بهبود قدرت خرید کارگران یا حفظ آن در یک سطح معقول، باید عقبماندگیهای مزدی کارگران نیز به حساب میآمد؛ در اسفند ۱۴۰۳ که مذاکرات مزدی برقرار شد، فاصلهی دستمزد کارگران و سبد معیشت بیش از ده یا پانزده میلیون تومان بود، این شکاف باید در افزایش مزد منظور میشد؛ اما فقط به نرخ تورم رسمی اکتفا شد در نتیجه تورم سنگین اواخر اسفند و فروردین موجب شد، دستمزد کارگران به طور بیسابقهای از هزینههای زندگی عقب بماند.
دبیر اجرایی خانه کارگر یزد ادامه داد: در روزهای اخیر، قیمت اقلامی مانند دلار و طلا تا اندازهای فروکش کرده اما قیمت مایحتاج ضروری زندگی که پیش از این به شدت بالا رفته بود، با پایین آمدن نرخ دلار، تکان نمیخورد! این اقلام ارزان نمیشوند! در واقع دلّالان و سوداگران اجازه نمیدهند قیمت کالاهای مورد نیاز مردم به خصوص خوراکیها کاهش یابد. در این شرایط، حقوقی که در شورایعالی کار برای کارگران شاغل و بازنشستهی کشور مصوب شده، حداکثر دو هفته از مخارج ماهانهی زندگی کارگران را پوشش میدهد؛ جیب کارگران و بازنشستگان، دو هفته از هر ماه کاملاً خالیست.
او تاکید کرد: اگر واقعاً به دنبال رونق تولید و جهش تولید هستیم و دغدغهی آن را داریم، قبل از هر چیز باید برای کارگران آرامش خیال فراهم کنیم؛ کارگر فقط زمانی که رفاه داشته باشد و خیالش از هزینههای زندگی راحت باشد، میتواند کالای باکیفیت تولید کند؛ شما کشورهای صنعتی را ببینید؛ بیشترین دستمزد را به کارگران میدهند؛ مثلاً مزد کارگران انگلیس در حدیست که میتوانند زندگی کنند، سفر بروند، خانه و خودروی شخصی هم داشته باشند؛ به همین دلیل است که اقتصادشان شکوفا شده و اجناس تولیدیشان بازار جهانی دارد.
به اعتقاد دبیر اجرایی خانه کارگر خراسان رضوی، برای بهبود وضعیت تولید و اقتصاد، باید این نمونههای موفق جهانی را سرمشق خود قرار دهیم و به دنبال بهرهوری و نشاط کارگران باشیم.
رسولی با بیان اینکه کارگران سرمایههای اصلیِ کارگاههای تولیدی و اقتصاد و صنعت کشور هستند؛ بیان کرد: مشکل این است که کارفرمایان اصلاً شاخصی به نام رضایت و آسودگی کارگران را در معادلات خود به حساب نمیآورند اما مشکل بزرگتر از دولت است که بزرگترین کارفرمای کشور است؛ حدود سهچهارم ظرفیت تولیدی و منابع تولیدی و اقتصادی کشور در اختیار دولت است و بنابراین آنچه تحت عنوانِ «سهجانبهگرایی» مطرح میشود، در واقع دوجانبهگرایی ست؛ در یکسو کارگران، بدون بنیه و قدرت چانهزنی هستند و در سوی دیگر، دولت و کارفرمایانِ متحد ایستادهاند که منافعشان در سقوط قدرت خرید کارگران است بنابراین کارگران دستشان به جایی نمیرسد.
این فعال کارگری، «بحران مسکن» را مسئلهی بعدی کارگران و بازنشستگان داسنت و گفت: در شهرهای بزرگ مثل تهران و مشهد و تبریز، اجاره یک واحد آپارتمان کوچک در پایین شهر از دستمزد ماهانه کارگران بیشتر است؛ یعنی دستمزد کارگران به اندازهی اجارهخانهشان نیست، باقی هزینهها را چه باید بکنند؟
به گفته دبیر اجرایی خانه کارگر خراسان رضوی، بازگشت بانک رفاه به تامین اجتماعی، یکی دیگر از دغدغههای محوری کارگران در هفتهی کارگر امسال است؛ او در توضیح بیشتر گفت: بانک رفاه از زمان تاسیس متعلق به کارگران بوده؛ این بانک باید حتماً به کارگران برگردد.
«پرداخت بدهی انباشتهی دولت به تامین اجتماعی، یک مطالبه اصلیست» رسولی با بیان این مطلب اضافه کرد: بدهی دولت به تامین اجتماعی میلیاردها دلار است و این پولها باید هرچه سریعتر به تامین اجتماعی بازگردد؛ تا این پولها به صندوق تامین اجتماعی برگردانده نشود، بهبود وضعیت بازنشستگان و مستمریبگیران میسر نیست.
او در پایان تاکید کرد: اینها مطالبات اصلی کارگران در هفتهی کارگر امسال است و تا زمانیکه ارادهای برای تحقق این مطالبات بنیادین نباشد، وضع معاش و زندگی جامعهی کارگری اصلاح نمیشود.
نظر شما