اربعین حسینی، آینه بازتابنده آن حماسه ها و باورهاست

اربعین حسینی چهلمین روز پس از شهادت امام حسین علیه السلام در روز عاشورای سال ۶۱ق که با ۲۰ صفر مصادف است. بر اساس برخی از نقل‌ها، اسیران کربلا روز ۲۰ صفر سال ۶۱ قمری در بازگشت از شام، برای زیارت مدفن امام حسین علیه السلام به کربلا رفتند، البته گروهی از علما همچون شیخ مفید و شیخ طوسی تصریح کرده‌اند که اسرا در بازگشت از شام به مدینه رفتند.

همچنین جابر بن عبدا... انصاری، در این روز به‌عنوان اولین زائر بر سر مزار امام حسین علیه السلام حاضر شده است. براساس قول مشهور، سر امام حسین علیه السلام، در روز اربعین به بدنش در کربلا ملحق شد.

هنوز فصل خونخواهی نگذشته. هنوز رگ های انتقام سوزان است. مانده تا پرچم های خونین بر زانو بایستد و ناگاه به شمشیر طلبکار بدل شود. مانده تا سرانگشتان تقویم، انگشت شهادت شود و نام یاغیان را برای ابد بر دروازه های رسوایی نشان دهد. هنوز چیزی نگذشته از رفتار خطاکاری آب، که تشنگی معصوم را نادیده گرفت. هنوز من در کمین طغیان حقیقتم که میوه های روییده از انقلاب را به رخ خارهای سترون خواهد کشید. تاریخ در نفس نفس صبر چله نشین ما ادامه خواهد داشت و تقدیر حماسه را ما با سکوت و فریاد خویش رقم می زنیم. صدایمان از حوالی دشت خون خورده و از کنار قربانیان عشق به سوی ابدیت می تراود. فقط پیراهن های کبود نیستند که بوی بغض دارند.

سفر هم که کنیم و از ارتفاع خاطرات دشت، دور هم که شویم، باز هم حدیث به یغما رفتن صبر همراه ما خواهد بود. در صداهای جرس هر کاروان و در ردپای هر شن باد بیابانگرد، هول رستاخیز دوباره ای است برای انتقام عشق. خون های ریخته مظلوم هرگز خشک نمی شوند؛ به یکدیگر می پیوندند تا تمام دریاهای جوشان را شبیه خود، سرخ فام و منقلب کنند که مگر روز محاکمه ظالمان ابدی به تعجیل افتد.

اربعین حسینی، آینه بازتابنده آن حماسه ها و باورهاست. کربلای او جلوه گاه حقیقت است و اربعین او، بازگشایی همان کتاب جاوید، که سطر سطرش بیدارگر و الهام بخش است.