بازنگری در اصل ۴۴ قانون اساسی به منظور واگذاری ۸۰ درصد اقتصاد کشور به دو بخش خصوصی و تعاونی تصمیم گیری شد. بیماری تفکر انحصار دولت بر مدیریت و سرمایه ها از زمان قاجاریه در ایران رایج گردید لیکن از ابتدای دهه ۸۰ بیست و سه سال بعد از انقلاب ۵۷ نظام حکمرانی تصمیم به مشارکت مردم در ۸۰ درصد سهم اقتصاد گرفت. از ۱۳۸۴ که قانون سیاست های اجرایی اصل ۴۴ گسترش مشارکت بخش های خصوصی و تعاونی در اکوسیستم محیط کسب و کار را هدفگذاری کرد، چند قانون توسط دولت و مجلس در همین راستا مصوب که در صورت اجرا می تواند گره گشاو برنامه های خصوصی سازی شود . همیشه امضاهای طلایی که مانع پیشبرد خصوصی سازی هستند مطرح می گردد. اما هرگز سایر پاشنه آشیل های مانع مردمی شدن اقتصاد از سوی صاحب نظران به بحث و بررسی گذارده نمی شود.
اقتصاد مولد بخش خصوصی ظرفیت اشتغالزایی و گرایش سرمایه گذاری در بخش تولید را افزایش میدهد قطعا به بازیهای مخرب سفته بازی و نرخهای بهره بالا که ضد تولید و تورم زا هستند را از بین میبرد . اما چرا پس از ۲۰ سال هنوز خصوصی سازی تولید محور بخش بنگاههای SMEs فعال نشده!؟
واقعبینانه نمیتوان همه این عدم موفقیت در گسترش سهم اقتصاد خصوصی و تعاونی را به گردن دولت انداخت ! زیرا بخش خصوصی متکی به اقتصاد بانک محور و دلالی طلا و سکه و ارز که سود خود را در نوسان گیری نرخ ها و افزایش بادکنکی نرخ سهام و اموال غیر منقول تعریف کرده ، جایی برای کارآفرینان کم سرمایه و جوان باقی نمیگذارد .!!! اگر با مدیران شرکت های خصوصی و تعاونی تولید محور صحبت کنید متوجه درگیر بودن ذهن آنها با نوسانات و نگرانی افزایش نرخ دلار و کمبود مواد اولیه و در آنسو عدم تقاضا خرید کالاهای گران قیمت بخاطر پایین بودن قدرت خرید مردم خواهید شد . دقیقا یک سیکل معیوب در دایره بسته تولید تورم و رکود مانع از گسترش سهم بخش خصوصی و تعاونی و کاهش نرخ رکود تورمی در بازارهای مصرف شده است.
اگر برخی مدیران بانکی و شرکت های تامین سرمایه ، صندوقهای سرمایه گذاری ، سرمایه گذاران بخش املاک و ساختمان، بازارهای خرید و فروش دیجیتالی طلا و سفته بازان ارز از سودهای بادکنکی مقطعی خرسند و رشد تصنعی سرمایه های ثابت موسسات و شرکت های غیر مولدشان را بحساب کارکشتگی و تکنوکراتی خود می گذارند و از این رهگذر صاحب اموالی می شوند و می بالند در طرف مقابل صنعت و تولیدات ملی آب میشود.
پیشنهاد می شود نتایج شکست های بزرگ ریسکهایی که همین بیماری [ کودک مدیران سفته باز ] دهه های ۳۰ و ۸۰ ریشه بحران ساز بزرگ اقتصاد امریکا و ورشکستگی عمومی حتی سفته بازان شد را با دقت مطالعه کنند .شاید از ورطه بازیهای مخرب کودکانه رها شوند . قصیده معروف سعدی شیرازی در قالب پند در بیدار کردن از خواب غفلت کمکشان کند ؛ یکی بر سر شاخه بن می برید.
نظر شما