عزا و زیارت اربعین یا کمک به فقرا؟

و در این فرصت به بیان بعد دیگری از این ماجرا خواهیم پرداخت.

هر ساله با فرا رسیدن ماه محرم کم کم زمزمه های زیارت اربعین به گوش می رسد وهرچه به 20صفر(اربعین حسینی) نزدیک تر می شویم، شور و حرارت بیشتری درباره سفر کربلا و زیارت اربعین در دلهای عاشقان حضرت حسین(ع)  ایجاد می شود و فضای مجازی و حقیقی را فرا می گیرد.

به موازات شور و شوق حاصل از علاقه عاشقان حضرت(ع) دشمنی دشمنان و کینه و نفاق بدخواهان نیز شروع می گردد که دراین نوشتار به بررسی اجمالی یکی از این موارد می پردازیم.

اولین نکته که بسیار رایج است و معمولا در این ایام مطرح می شود این است که به جای رفتن به زیارت و خرج در این مسیر به فقرا کمک کنند که این موضوع مهمتر است و ثواب بیشتری دارد و...

اولا بزرگان دین ما همواره به فکر فقرا بودند و در این راه استوار گام برمی داشتند و مداومت داشتند که در زندگینامه امیرالمومنین(ع)، امام حسن(ع) و سایر ائمه(علیهم السلام) به بسیاری از این موارد اشاره شده است. شخص امام حسین(ع) با آنکه حاکم نبودند لحظه ای از یاد فقرا و کمک به ایشان غافل نبودند تا آنجا که نوشته اند بعد از سه روز که طائفه بنی اسد برای دفن ابدان مطهرشهدا وارد کربلا شدند بر شانه مبارک حضرت(ع) زخم کهنه ای یافتند که جای ضربه شمشیر و نیزه نبود. وقتی در این باره از امام سجاد(ع) سوال شد.ایشان فرمودند این جای انبان هایی است که پدرم هر شب بر دوش می گرفت و برای فقرا نان و خرما و طعام می برد.

 فلذا به یاد داشته باشیم که اقامه عزای سیدالشهدا(ع) و زیارت ایشان در واقع بزرگداشت و احیاء فرهنگ انفاق و کمک به فقراست و همواره در هیات ها و مجالس عزا و پیاده روی ها و زیارتگاه ها و ... شاهد جمع آوری کمک برای نیازمندان هستیم و حتی بعضا شاهدیم کمک های خاصه نظیر تهیه جهیزیه، پذیرفتن سرپرستی ایتام(با تعهد پرداخت های ماهانه)، کمک به بیماران خاص و نیازمند و... هستیم.  به عنوان مثال پویشی اخیرا در زنجان اتفاق افتاد با عنوان " "به عشق حسین(ع)"  که هدف از آن جذب 1500 حامی برای قبول سرپرستی ایتام و نیازمندان بود.

 از طرفی سفره هایی که در این مراسمات پهن می شود و به قول امروزی ها موکب ها و...  که برپا می شوند برای استفاده همگان اعم از فقیر و غنی است و همگان با هر سطحی از دارایی و جایگاه اجتماعی بر سر یک سفره می نشینند و از احترام یکسانی برخوردارند.(ببینید این از ویژگی های بی نظیر این اطعام ها و احسان هاست که افراد با حفظ کرامت انسانی و در تساوی مطلق از این سفره بهره می برند. شاید بگویید در اروپا و امریکا و... هم خیریه هایی وجود دارد که به نیازمندان به شکل رایگان کمک می کند و آن ها را بی منت سیر می کنند. این ادعا صحیح است ولی با این حال هر کس که بخواهد در صف این خیریه ها بایستد و غذا بگیرد باید عنوان فقیر را بر دوش بکشد لکن در مجالس عزا و بزرگداشت امام حسین(ع) کرامت آن ها نیز حفظ می شود.)

از آن جالب تر و مهمتر آنکه اغلب این سفره ها توسط همین مردم فقیر و متوسط الحال پهن می شود و این رونق مراسم ها حاصل پس اندازهای خرد خرد همین هاست (و البته نگاه خداوند و ائمه(علیهم السلام)).

پس از جانب این قبیله حقوق فقرا محفوظ و بلکه بسیار مورد توجه ومحترم می باشد. و همین مراسمات و زیارت ها به نوعی ضامن کمک به فقرا خواهد بود و باعث می شود این امر مهم هرگز به دست فراموشی سپرده نشود. اما ازآنانکه (به ظاهر) نگران فقرا هستند چند سوال داریم:

اولا: آیا تنها منبع کمک به فقرا نذرهای محرم و هزینه های زیارات است؟! یا با پول هایی که به سفرهای تفریحی به ترکیه وسایر کشورهای پررفت آمد می شود هم می توان به فقرا کمک کرد؟  

ثانیا: چرا خودتان جمع نمی شوید و با پول هایی که به زیارت نمی روید! به فقرا کمک کنید؟

ثالثا: چرا با شنیدن نام محرم و اربعین و... فقط به یاد فقرا می افتید؟ مثلا زمانی که آمار هزینه نگهداری از حیوانات خانگی را می شنوید یا هزینه های برگزاری مهمانی های تجملاتی و دوردور ماشین های چندین میلیاردی و... را می بینید یادی از فقرا نمی کنید؟ فقرا در روضه ها و موکب ها روی چشم بانیان جای دارند. حال شما بگویید جایگاه ایشان درمهمانی ها و بریزوبپاش های شما کجاست؟

لذا باید گفت: دلسوزان بزنگاهی فقرا بیشتر به فکر ایجاد شبهه و کم رنگ کردن اعتقادات و شور و اشتیاق جوانان و نوجوانان در بزرگداشت راه و مقام سیدالشهدا(ع) هستند تا آنکه دلسوز فقرا باشند...

والسلام علی من اتبع الهدی