آیات اولیه سوره بقره، ایمان چه امری را لازم شمرده است؟
در این خبر درباره اینکه آیات اولیه سوره بقره، ایمان چه امری را لازم شمرده است؟ پرداخته شده است.
در آیات آغازین سوره بقره، قرآن کریم مهم‌ترین ویژگی متقین و رستگاران را ایمان به عالم غیب معرفی می‌کند، ویژگی‌ای که بنیاد اعتقادات دینی و تمایزگذار مؤمن حقیقی از دیگران است. این آیات که راهنمای سعادت بشریت محسوب می‌شوند، با بیان صفات پرهیزگاران آغاز شده و اولین و برجسته‌ترین خصلت آنان را "ایمان به غیب" قرار می‌دهند.
آیات دوم و سوم سوره بقره در توصیف متقین می‌فرمایند: "الذین یؤمنون بالغیب و یقیمون الصلاة و مما رزقناهم ینفقون" - همان کسانی که به غیب ایمان می‌آورند و نماز را برپا می‌دارند و از آنچه به آنان روزی داده‌اند انفاق می‌کنند. در این آیات، ایمان به غیب به عنوان پایه و اساس همه اعمال نیک بعدی معرفی شده است؛ چرا که نماز و انفاق بدون اعتقاد به عالم غیب، از عمق و معنای راستین تهی می‌شوند.
ایمان به غیب به معنای باور داشتن به حقایقی است که حس و تجربه مادی انسان قرار دارند. این ایمان، جهان‌بینی مؤمن را شکل می‌دهد و او را از محدوده علم ظاهری و مشهودات مادی فراتر می‌برد. همان‌گونه که در داستان موسی و خضر مشاهده می‌شود، موسی علیه السلام با وجود برخورداری از مقام نبوت، تنها به علوم ظاهری آگاه بود، در حالی که خضر از علم غیب که خداوند به او عطا کرده بود، بهره می‌برد و از سرنوشت آن نوجوان و حکمت سوراخ کردن کشتی آگاهی داشت.
این مفهوم به ما می‌آموزد که نباید به دانش محدود ظاهری بسنده کرد، چرا که حقایق بسیاری در ورای پرده حس و عقل آدمی وجود دارد که تنها از طریق ایمان می‌توان به آنها دست یافت. ایمان به غیب، دروازه‌ای به سوی بینش عمیق‌تر و معرفت بالاتر است و زمینه‌ساز همه فضایل اخلاقی و اعمال صالح در زندگی فردی و اجتماعی مؤمنان می‌باشد.
نظر شما