صفحه اقتصاد گزارش می دهد؛
بمب سنگرشکن GBU-۵۷ (ویدئو) | از مشخصات فنی بمب MOP-۵۷ GBU تا قدرت تخریب + هزینه تولید GBU-۵۷
با مشخصات بمب نفوذگر مهمات انبوه GBU-۵۷ بیشتر آشنا شوید.
حمله شب گذشته آمریکا به تاسیسات هسته ای فردو، ما را بر آن داشت تا توضیحاتی درباره GBU-۵۷ بیان کنیم و در این شرایط جنگی به آگاهی بسیاری از مخاطبان درباره این نوع بمب بیفزاییم.
GBU-۵۷، یک بمب هدایت‌شونده غیرهسته‌ای سنگرشکن قدرتمند است که در اختیار نیروی هوایی ایالات متحده است.
این بمب قابلیت نفوذ به اهداف سخت و مدفون را دارد و قدرتمندترین بمب غیرهسته‌ای سنگرشکن در زرادخانه ارتش آمریکا به شمار می‌رود.
GBU-۵۷ MOP (نفوذگر مهمات عظیم)، به عنوان یک بمب نفوذگر سنگین، می‌تواند تأسیسات زیرزمینی به شدت مستحکم مانند سنگرها، مراکز فرماندهی و انبار‌های سلاح را منهدم کند.
در حال حاضر بمب‌افکن‌های B-۲ و B-۵۲ و همچنین B-۲۱ می توانند این بمب را پرتاب کنند.
تاریخچه توسعه بمب GBU-۵۷
پروژه GBU-۵۷ MOP به اوایل دهه ۲۰۰۰ بازمی گردد. شرکت های نورثروپ گرومن و لاکهید مارتین تلاش مشترک خود را برای تولید این بمب آغاز کردند.
با این حال، به دلیل موانع مالی و فنی، این پروژه متوقف شد. پس از حمله آمریکا به عراق در سال ۲۰۰۳، تجزیه و تحلیل بمب‌های سنگرشکنی که در حمله به این کشور مورد استفاده قرار گرفته بود نشان داد که آنها فاقد قدرت نفوذ لازم برای از بین بردن اهداف مستحکم و سخت هستند.
این امر به توسعه یک بمب سنگرشکن بزرگتر منجر شد و پروژه MOP توسط آژانس کاهش تهدید دفاعی (DTRA) برای رفع این نیاز نیروی هوایی آمریکا آغاز شد. در نهایت، قرارداد طراحی و تولید این بمب به شرکت بوئینگ اعطا شد.
GBU-۵۷، یک بمب هدایت‌شونده غیرهسته‌ای سنگرشکن قدرتمند است که در اختیار نیروی هوایی ایالات متحده است.
این بمب قابلیت نفوذ به اهداف سخت و مدفون را دارد و قدرتمندترین بمب غیرهسته‌ای سنگرشکن در زرادخانه ارتش آمریکا به شمار می‌رود.
GBU-۵۷ MOP (نفوذگر مهمات عظیم)، به عنوان یک بمب نفوذگر سنگین، می‌تواند تأسیسات زیرزمینی به شدت مستحکم مانند سنگرها، مراکز فرماندهی و انبار‌های سلاح را منهدم کند. در حال حاضر بمب‌افکن‌های B-۲ و B-۵۲ و همچنین B-۲۱ می توانند این بمب را پرتاب کنند.
تاریخچه توسعه بمب GBU-۵۷
پروژه GBU-۵۷ MOP به اوایل دهه ۲۰۰۰ بازمی گردد. شرکت های نورثروپ گرومن و لاکهید مارتین تلاش مشترک خود را برای تولید این بمب آغاز کردند.
با این حال، به دلیل موانع مالی و فنی، این پروژه متوقف شد. پس از حمله آمریکا به عراق در سال ۲۰۰۳، تجزیه و تحلیل بمب‌های سنگرشکنی که در حمله به این کشور مورد استفاده قرار گرفته بود نشان داد که آنها فاقد قدرت نفوذ لازم برای از بین بردن اهداف مستحکم و سخت هستند.
این امر به توسعه یک بمب سنگرشکن بزرگتر منجر شد و پروژه MOP توسط آژانس کاهش تهدید دفاعی (DTRA) برای رفع این نیاز نیروی هوایی آمریکا آغاز شد. در نهایت، قرارداد طراحی و تولید این بمب به شرکت بوئینگ اعطا شد.
در سال ۲۰۰۷ اولین آزمایش انفجار استاتیک این بمب در میدان موشکی وایت سندز انجام شد.
آزمایش‌های پروازی این سلاح از سال ۲۰۰۸ تا ۲۰۱۰، با بمب‌افکن‌های B-۵۲ و B-۲ انجام شد. در فوریه ۲۰۱۰، این پروژه به نیروی هوایی منتقل و تحویل اولین واحد‌های عملیاتی این بمب در سپتامبر ۲۰۱۱ آغاز شد.
مشخصات فنی بمب MOP-۵۷ GBU
وزن تخمینی نفوذگر مهمات انبوه GBU-۵۷ متنوع بوده و با توجه به منابع مختلف بین ۱۲۳۰۰ تا ۱۳۶۰۰ کیلوگرم است.
طول این بمب تقریباً ۶.۲ متر و قطر آن حدود ۰.۸ متر است. برای اینکه تصور درستی از وزن این بمب داشته باشید باید بدانید وزن آن معادل با وزن دو فیل بالغ آفریقایی است.
کلاهک این بمب از مخلوطی از مواد منفجره AFX-۷۵۷ و PBXN-۱۱۴ تشکیل شده است. وزن کل کلاهک از ۲۴۰۰ تا ۲۶۰۰ کیلوگرم متغیر است که شامل حدود ۲۰۸۰ کیلوگرم AFX-۷۵۷ و ۳۴۱ کیلوگرم PBXN-۱۱۴ می‌شود. بدنه کلاهک از آلیاژ فولاد با کارایی بالا ساخته شده است که برای حفظ یکپارچگی آن در هنگام ضربه طراحی شده است.
این ساختار به بمب این امکان را می‌دهد که بار انفجاری قابل توجهی را حمل کند و در عین حال ساختار نفوذگر را در حین ضربه حفظ کند.
وزن قابل توجه بمب و آلیاژ مخصوص آن برای قابلیت نفوذ آن بسیار مهم است، دقیقاً مانند فرو کردن یک میخ فولادی در سنگ. بیشتر وزن بمب در بدنه آن قرار دارد.
قدرت تخریب بمب MOP-۵۷ GBU
بنا به برآوردها بمب GBU-۵۷ MOP می تواند تقریباً در ۶۰ متر بتن مسلح با مقاومت ۵۰۰۰ PSI نفوذ کند. همچنین این بمب می‌تواند در حدود ۴۰ متر سنگ نسبتاً سخت و حدود ۸ متر بتن مسلح با مقاومت ۱۰۰۰۰ PSI نفوذ کند.
لازم به ذکر است که قابلیت نفوذ گزارش شده ۶۰ متر بر اساس اطلاعات اولیه و نمونه‌های اولیه بمب است و در حال حاضر هیچ اطلاعات دقیقی در مورد ظرفیت نهایی نفوذ آخرین نسخه از این بمب ها در دسترس نیست.
بمب GBU-۵۷ دارای فیوز‌های حسگر حفره است که در صورت شناسایی حفره بزرگ در داخل سنگر، باعث انفجار می‌شوند. علاوه بر این، این سلاح شامل یک فیوز تأخیری است که به کلاهک اجازه می‌دهد تا قبل از انفجار، از ضربه اولیه پس از نفوذ به هدف جان سالم به در ببرد.
در مقایسه با BLU-۱۰۹، بمب MOP بیش از ده برابر قدرت انفجاری و قابلیت‌های نفوذ قابل توجهی بیشتری دارد. وزن BLU-۱۰۹ تنها ۹۱۰ کیلوگرم است و عمق نفوذ بسیار کمتری دارد.
تعداد و هزینه تولید GBU-۵۷
توسعه سلاح MOP GBU-۵۷ حدود ۴۰۰ تا ۵۰۰ میلیون دلار هزینه دارد. هزینه تولید هر واحد تقریباً ۳.۵ میلیون دلار تخمین زده می‌شود و نسخه‌های ارتقا یافته احتمالاً بیشتر خواهند بود.
اگرچه تعداد دقیق بمب‌های MOP تولید شده طبقه‌بندی شده است، اما برآوردها نشان می‌دهد که ذخایر نسبتاً کمی - حدود ۲۰ عدد تا سال ۲۰۱۵، با پتانسیل افزایش تولید وجود خواهد داشت.
مشخصات MOP GBU-۵۷
نوع: بمب سنگرشکن
ساخت: ایالات متحده
سازنده: بوئینگ
طول: ۶.۲ متر
قطر: ۸۰ سانتی‌متر
وزن کل بمب: حدود ۱۲.۵ تن
وزن کلاهک: حدود ۲.۵ تن
نفوذ: ۶۱ متر
هدایت: اینرسی/جی پی اس
آیا جی بی یو GBU فردو را نابود کرده است؟
تاسیسات هسته‌ای فردو، که در دل کوه‌های اطراف قم ساخته شده، نه‌تنها در عمق بیش از ۸۰ متری قرار دارد، بلکه توسط لایه‌های سنگی و بتن‌آرمه بسیار ضخیم و همچنین پدافندهای پیشرفته دفاع می‌شود. کارشناسان غربی نیز تایید می‌کنند که حتی این بمب نیز تضمینی برای تخریب کامل فردو ندارد.
اسرائیل بارها از تهدید علیه تاسیسات هسته‌ای ایران سخن گفته، اما واقعیت این است که چنین عملیاتی بدون مشارکت مستقیم آمریکا ممکن نبود.
جمهوری اسلامی ایران بارها تاکید کرده است که برنامه هسته‌ای‌اش کاملا صلح‌آمیز و تحت نظارت آژانس بین‌المللی انرژی اتمی است. با این حال، همان‌گونه که بارها ثابت شده، دشمنان ایران با هدف فشار سیاسی و امنیتی، هر از گاهی با ایجاد موج رسانه‌ای تلاش می‌کنند افکار عمومی را به سمت گزینه نظامی سوق دهند.
در پی انتشار اخبار و سخنان ریس جمهور آمریکا، جمهوری اسلامی ایران و در راس آن، رهبر جمهوری اسلامی صراحتا اعلام کردند که در صورت کوچک‌ترین دخالت آمریکا و آسیب به تاسیسات هسته‌ای نطنز و فردو، بلافاصله مقابله به مثل کرده و شدت حملات غیرقابل پیش بینی در راه خواهند بود.
هیچ بمب سنگرشکنی تاب مقاومت در برابر اراده ایران ندارد!
فردو فقط یک سایت هسته‌ای نیست، بلکه نمادی از استقلال فناوری و اراده ملی ایرانیان است. حتی اگر سلاحی مانند بمب سنگرشکن بتواند به این تاسیسات آسیبی وارد کند، احتمال موفقیت کامل آن، با توجه به لایه‌های حفاظتی، دفاع هوایی، و ناشناخته بودن بسیاری از جزئیات زیرزمینی، بسیار پایین است.
تصمیم به استفاده از چنین بمبی، نه فقط یک عملیات نظامی، بلکه آغاز یک درگیری تمام‌عیار است که می‌تواند منطقه و جهان را وارد بحرانی تازه کند؛ بحرانی که حتی طراحانش نمی‌توانند پایان آن را پیش‌بینی کنند.
نظر شما