واکنش متفاوت نشریه دفتر رهبری به جمله جنجالی مملکت مال حزب‌ اللهی هاست غوغا به پا کرد

به نقل از نشریه دفتر رهبر انقلاب، یکی از اقدامات موفق انقلاب‌اسلامی «مفهوم‌سازی»، «واژه‌پردازی» و تولید ادبیات مخصوص به خود بود: «وقتی یک فکر جدید - مثل فکر حکومت اسلامی و نظام اسلامی و بیداری اسلامی - مطرح میشود، مفاهیم جدیدی را در جامعه القاء میکند؛ لذا این حرکت و این نهضت باید واژه‌های متناسب خودش را دارا باشد.» ۱۳۹۰/۷/۲۲موضوعی که دقیقا در مقابل رویکرد استفاده از «ادبیات دشمن» قرار می‌گیرد: «از ادبیّات دشمن استفاده نکنید. دشمنان انقلاب از روز اوّل آمدند تعبیر ادبیّات تندرو و میانه‌رو را مطرح کردند؛ فلانی تندرو است، فلان جریان تندرو است، فلان جریان میانه‌رو است.» ۱۳۹۴/۱۲/۵یکی از مفاهیم و کلیدواژه‌هایی که در جریان حرکت انقلابیِ ملت ایران به عرصه‌ی عمومی وارد شد «حزب الله» و «حزب‌اللهی» بود.اما به راستی معنای حقیقی این مفاهیم چیست؟ و حزب‌اللهی کیست؟

در منظومه‌ی فکری و معارفیِ انقلاب اسلامی حزب‌اللهی به‌عنوان تعبیری برآمده از آموزه‌های قرآنی، معنای روشنی دارد: «حزب‌اللهی، یعنی آن‌که در خدمت خداست و هیچ وابستگی تشکیلاتیِ سیاسی، جز وابستگی به انقلاب و اساس انقلاب - که اراده‌ی الهی است - ندارد.» ۱۳۶۹/۸/۱در این نگاه «یک فرد فقط متدین را حزب‌اللهی نمیگویند؛ حزب اللهی آن کسی است که برای حرکت در جهات دینی انگیزه دارد.» ۱۳۶۹/۱۰/۴

براساس نگاه اصیل برآمده از معارف انقلاب اسلامی، انسانِ حزب‌اللهی، انسانِ آماده و پای کارِ انجام وظیفه است: «حزب‌الّلهی بودن، یعنی آماده کار بودن برای انجام تکلیف الهی.»۱۳۷۱/۵/۷ براساس این تفکر و جهت‌گیری است که فرد حزب‌اللهی و بسیجی برای انجام وظیفه خدمت به کشور و مردم هزینه می‌دهد بدون آنکه چشم‌داشت مادی و دنیایی داشته باشد: «بسیج یعنی چه کسی؟ یعنی آن کسی که تا فهمید در مملکت حادثه‌ای است و تا فهمید دشمن حمله کرده است، نگاه نکرد که زراعت دارد، دکان دارد، کار اداری دارد، امتحان دارد، کنکور دارد و ترم دانشکده‌اش عقب افتاده است. همه اینها را گذاشت و به جبهه رفت.

این را می‌گوییم «حزب‌اللهی». امروز هم اگر بفهمد دشمن به هر شکلی درصدد تعرض است، دیگر خواب راحت به چشمش نمی‌آید و نمی‌تواند آرام بگیرد. این، «حزب‌اللهی» است.» ۱۳۷۱/۷/۱۶ لذا «حزب‌الّلهی یعنی آن عنصری که در مقابل مشکلات سینه سپر میکند و احساس مسئولیّت میکند.» ۱۳۷۲/۵/۸درست در نقطه‌ی مقابل این تفکر و روحیه، فردی است که «هیچ مسئولیّتی در مقابل مسائل کشور خودش و جامعه‌ی خودش قائل نیست و تنها همین [ را] بلد است که به شکم خود و لذائذ خود و جیب خود برسد و بپردازد.» ۱۳۷۲/۵/۸براساس این چارچوب است که حزب اللهی برای منفعت شخصی خود کار نمی‌کند: «عدّه‌ای هم هستند که اینها حرفی هم ندارند که برای اسلام و انقلاب، یک‌وقت یک کاری هم بکنند، امّا برایشان در درجه‌ی اوّل، مسائل شخصی خودشان است یا چهره شدنشان؛ اینها حزب‌اللهی نیستند.» ۱۳۶۲/۶/۸