داوود میرزایی دبیراجرایی خانه کارگر ساوه و زرندیه:
چگونه نمایندگان وعدههای خود را فراموش و معیشت کارگران را رها کردند؟!
در روزهایی که فشار اقتصادی استخوان کارگران را خرد کرده، صدای اعتراض از هر گوشهای بلند است. تماسهای مکرر شهروندان، کارگران، بازنشستگان و حقوقبگیران با رسانهها و نهادهای مسئول، تنها یک خواسته دارد: «صدای ما را بشنوید». اما آنسوتر، سکوتی سنگین حاکم است. گویی هیچکس مسئول نیست، هیچکس پاسخگو نیست، و هیچکس حتی حاضر نیست بایستد و بگوید: «من هستم».
داوود میرزایی دبیراجرایی خانه کارگر ساوه و زرندیه تاکید کرد: در این میان، جای خالی نمایندگانی که روزی در صحن علنی مجلس، با صدای بلند و قسم جلاله وعده میدادند که اگر وزیر اقتصاد وقت، برکنار شود، قیمت دلار دیگر افزایش نخواهد یافت، بیش از پیش احساس میشود. پس قیمت ارز فقط به وزیر اقتصاد مرتبط نیست. همان نمایندگانی که با شور و حرارت، خود را مدافع معیشت مردم معرفی میکردند، امروز نه تنها سکوت کردهاند، بلکه حتی حاضر نیستند مسئولیت وعدههای خود را بپذیرند.
واقعیت این است که تصمیمات اقتصادی کشور، نه بر پایهی تحلیل و کارشناسی، بلکه بر اساس شعار و توکل بیبرنامه گرفته میشود. گویی «توکلت علیالله» جایگزین سیاستگذاری علمی شده است. نتیجهاش هم روشن است: اقتصادی که ترمزش از دست دولت، مجلس و وزارتخانهها خارج شده، و هیچکس حاضر نیست مسئولیت این بیثباتی را بپذیرد.
داوود میرزایی دبیراجرایی خانه کارگر ساوه و زرندیه خاطرنشان ساخت: در این میان، معیشت کارگران، بازنشستگان و حقوقبگیران، قربانی اصلی این بیتدبیریهاست. دولت از وضعیت معیشتی مردم گلایه دارد، رئیس مجلس از حقوق کارمندان و کارگران ابراز نارضایتی میکند، و رئیس قوه قضاییه نیز دغدغهی معیشت حقوقبگیران را دارد. اما پرسش اساسی اینجاست: اگر همه ناراضیاند، پس چه کسی مسئول است؟ چه نهادی باید پاسخگوی این فروپاشی معیشتی باشد که امروز خانوادههای کارگری را به مرز فروپاشی کشانده است؟
این وضعیت، فقط یک بحران اقتصادی نیست؛ یک بحران اخلاقی و ساختاری است. وقتی هیچکس پاسخگو نیست، وقتی وعدهها بیپشتوانهاند، و وقتی صدای مردم در هیاهوی قدرت گم میشود، اعتماد عمومی فرو میریزد. و این، خطرناکترین شکل فروپاشی است.
نظر شما