اعتیاد؛ غده ای سرطانی در جامعه!
این یادداشت بر اساس گفته ها و شنیده ها سخن نمی گوید، بلکه بر اساس واقعیتی تلخ و دردناک که نویسنده لحظه به لحظه آن را تجربه و درک نموده، به رشته تحریر درآمده است.
جریان اعتیاد به مواد مخدر را می توان پیگیری لذت نامید، گرچه در مراحل بعدی اعتیاد، فرد معتاد به مواد مخدر در پی رهایی از فشار عصبی، روانی و عضلانی می باشد تا جستجوی لذت. استفاده از مواد مخدر، تخریب بی امان مغز سالم است و مدارهای عصبی مربوط به نظام انگیزشی و حافظه در مغز را دچار اختلال کرده و یقیناً چنین اختلالی در مغز باعث بروز عوارض بیولوژیکی، فیزیولوژیکی و روانی می گردد.
امروزه یکی از بزرگترین مشکلات و معضل اکثر کشورها پدیده سوء مصرف مواد مخدر است که به صورت مستقیم و غیر مستقیم، کوتاه مدت و بلند مدت کیفیت و سبک زندگی جوامع بشری را تحت الشعاع قرار داده است.
بی شک وجود یکم فرد معتاد به مواد مخدر در یک خانواده باعث می شود همه اعضای آن خانواده صدمه ببینند به حدی که مجبور به تغییر روش و سبک زندگی خود شده تا با اثرات مخرب و ویرانگر اعتیاد کنار آیند که البته این امر در جوامع بزرگ تر نیز صدق می کند.
از سوی دیگر قدرت وابستگی به مواد مخدر آن قدر بالاست که سردمداران استعمار و برده داری را مجاب ساخته تا روش جدیدی از برده داری متولد شود که خود جای تامل فراوانی دارد.
اگر چه در ظاهر استعمار رسمی و برده داری دیگر در جهان وجود ندارد اما سردمداران استعمار جدید یا به عبارتی سوسیالیسم به عنوان پیشقراولان نظام برده داری نوین با استفاده از روش های مختلف و فناوری های پیشرفته و مدرن همچون ماهواره ها، اینترنت و فضاهای مجازی و در نهایت ساخت، ترویج و پخش انواع مواد مخدر همچون هروئین، کوکائین، کراک، کریستال و... روشی نو در راستای پیشبرد منافع و اهداف خبیثشان دنبال کنند.
آری؛ نظام برده داری نوین، البته وقتی صحبت از برده و برده داری می شود شاید ناخودآگاه غل و زنجیر، داغ و تازیانه برایمان تداعی شود که باید عرض کنم در دنیای مدرن امروز، دنیای شیک، کت و شلواری و کراوات زده، دیگر خبری از آنها نیست، خبری از غل و زنجیر و تازیانه نیست.
در دنیای مدرن امروز افراد با میل خود تن به بردگی می دهند، حتی در مواردی حاضر به پرداخت هزینه ای گزاف هم می شوند تا وارد دنیای بردگی شوند، عده ای از طریق ورود به فضاهای پر زرق و برق مجازی و گروهی از طریق مصرف مواد مخدر که هر دو مور به بردگی ختم می شود و بی شک در هر دو مورد افراد طعم غل و زنجیر مجازی وتازیانه های مصرف مواد مخدر را خواهند چشید.
البته در این سیستم رنگ پوست و نژاد ملاک نیست همه را به بند اسارت و بردگی می کشد.
این یادداشت بر اساس گفته ها و شنیده ها سخن نمی گوید، بلکه بر اساس واقعیتی تلخ و دردناک که نویسنده لحظه به لحظه آن را تجربه و درک نموده، به رشته تحریر درآمده است.
حقیر نه با تکنولوژی و فناوری های پیشرفته مخالفم نه با مدرنیته؛ بلکه معتقدم همیشه باید به روز باشیم تا از دنیای مدرن امروز عقب نیفتیم و حتی یک قدم هم جلوتر گام برداریم، در عمل هم ثابت کرده ایم که ما می توانیم و در مواردی هم فعل توانستن را به خوبی صرف کرده ایم.
اما ردپای سوسیالیسم و سوسیالیست های خودخواه به وضوع در این مسیر نمایان است و این یعنی زنگ خطر؛ زنگ خطری که تولد یک غده سرطانی در جامعه را اعلام می کند که همچون توموری بدخیم در رگهای جامعه در حال پیشروی است و نیاز به جراحی دارد که البته این امر مستلزم جراحانی با تجربه، دلسوز و کاربلد می باشد.
البته ناگفته نماد که برخی از سازمان ها و ارگان های مختلف دولتی دست به کار شده و قدم هایی در ین زمینه برداشته اند؛ به طور مثال شهرداری پایتخت در پروژه ای جهادی اقدام به ساخت و تجهیز "یاورشهرهایی" نموده که در آنها از عزیزانی که چه به صورت خواسته چه ناخواسته درگیر سوء مصرف مواد مخدر شده اند نگهداری و در دوره های سه و شش ماهه ایشان را درمان می کنند.
باید خاطرنشان کرد امر نگهداری و درمان این عزیزان که متاسفانه آمار نسبتاً بالایی هم دارند، امری است طاقت فرسا و هزینه بر که مستلزم کمک همه جانبه از سوی دولت محترم و همه ارگان های وابسته، NGOها و خیرین می باشد چون "یک دست صدا ندارد" و باید تک تک افراد جامعه در این امر بسیج شده و با شعار نه به اعتیاد، نه به موادمخدر و بردگی دست به دست هم داده و با توکل به خدای متعال حماسه ای دیگر بیافرینیم.
نویسنده و روزنامه نگار
نظر شما