حقوق زیر ۱۰۰ دلار، مالیات سنگین؛ چرا بار مشکلات اقتصادی بر دوش کارگران و بازنشستگان است؟
در حالی که هزینههای زندگی در ایران از مرز ۵۰ میلیون تومان گذشته، دولت با افزایش مالیات بر ارزش افزوده تا ۱۳ درصد و تخصیص بودجههای کلان به نهادهای خاص، بار فشار اقتصادی را بر دوش کارگران و بازنشستگان گذاشته است. این گزارش به بررسی پیامدهای این سیاستها و نگرانیهای فعالان کارگری میپردازد.
در شرایطی که نرخ تورم و هزینههای معیشت به شدت افزایش یافته، دولت در لایحه بودجه سال آینده افزایش مالیات بر ارزش افزوده از ۵ درصد به ۱۳ درصد را پیشنهاد کرده است. این در حالی است که حقوق بسیاری از کارگران و بازنشستگان به زیر ۱۰۰ دلار در ماه رسیده و سبد معیشت خانوارهای کارگری با تورمی بین ۷۵ تا ۸۵ درصد روبرو شده است.
ایلنا نوشت، مسعود پزشکیان، رئیسجمهور، با تأکید بر کمبود بودجه و لزوم افزایش مالیات، گفته است: «حقوق کم است، خب کم است؛ میگویند مالیات زیاد میگیرید، از این سو هم میگویند حقوق زیاد کن. یکی به من بگوید از کجا پول در بیاورم که بدهم؟»
با رد شدن لایحه بودجه در مجلس، پزشکیان راهکارهایی ارائه داد که در آن خبری از کاهش بودجه نهادهای خاص نبود. برعکس، بودجه سازمانهایی مانند صداوسیما و جامعهالمصطفی تا ۲۰ درصد افزایش یافته است. این در حالی است که دولت ادعا میکند افزایش مالیات بر ارزش افزوده صرف تأمین اعتبار کلاینتهای آسیبپذیر خواهد شد، اما در عمل این فشار مالیاتی مستقیماً بر دوش عموم مردم و به ویژه قشر کمدرآمد قرار میگیرد.
فرامرز توفیقی، فعال کارگری، هشدار میدهد که افزایش مالیات بر ارزش افزوده نه تنها دو درصد، بلکه به صورت تصاعدی در زنجیره تولید تأثیر گذاشته و قیمت نهایی کالاها را بیشتر افزایش میدهد. او اشاره میکند که در کمیته دستمزد شورایعالی کار، باید عدم قطعیت بازار، ریسکهای ناشی از بیانضباطی دولت و انتقال بدهیهای عمومی به جیب مردم در نظر گرفته شود، وگرنه هر افزایش دستمزدی در مدت یک یا دو ماه بیاثر خواهد شد.
این سیاستها در اقتصادی که به گفته کارشناسان شبیه هیچ الگوی جهانی نیست، منجر به ایجاد «مارپیچ فقر و تورم» و در نهایت فروپاشی خانوادهها شده است. یک بازنشسته در توصیف این شرایط میگوید: «سال آینده قرار است با حقوقی زیر ۱۵۵ دلار، ۱۳ درصد برای همه چیز مالیات بدهیم تا چرخ دولت بچرخد.»
در چنین ساختار ناعادلانهای، بهبود معیشت کارگران و بازنشستگان دور از دسترس به نظر میرسد و سهم آنان از ثروت ملی تنها پرداخت مالیات و تحمل فقر است.
نظر شما