ولادت امام حسین (ع) در سال 1401 چند شنبه است؟ + تاریخ تولد امام حسین (ع)
ولادت سالار شهیدان، امام حسین علیه السلام و روز پاسدار: تاریخ ولادت امام حسین هرساله بنا بر قمری بودنش تغییر می کند. در ادامه تاریخ دقیق ولادت امام حسین در سال 1401 را خواهیم گفت .
تاریخ ولادت امام حسین در سال 1401
ولادت امام حسین در سال 1401 مصادف است با :
تاریخ ولادت امام حسین در سال 1401 به شمسی : جمعه، ۵ اسفند ۱۴۰۱
۵ / ۱۲ / ۱۴۰۱
تاریخ قمری ولادت امام حسین در سال 1401 مصادف است با :
تاریخ ولادت امام حسین در سال 1444 قمری : ۳ شعبان ١٤٤٤
۳ / ۸ / ١٤٤٤
تاریخ ولادت امام حسین در تقویم 1401 به میلادی 2023
تاریخ ولادت امام حسین در سال 1401 به میلادی مصادف است با :
تاریخ میلادی ولادت امام حسین در سال 2023 : 2023 February 24
24 – 3 – 2023
ولادت امام حسین در سال ۱۴۰۱ چه تاریخی دارد ؟
۵ / ۱۲ / ۱۴۰۱
دلیل نامگذاری روز پاسدار چه بود؟
پاسدار در لغت به معنی نگهبان و مراقب است و پاسداران، کسانی هستند که در حساس ترین لحظات تاریخ، از میان مردمان برمی خیزند و همچون دژی استوار، مردانه در راه رسیدن به حق و حقیقت و حفظ آن گام برمی دارند. تشابه عملکرد و هم خوانی اهداف پاسداران با سیره عملی امام حسین علیه السلام، موجب شد تا روز تولد مبارکش به عنوان «روز پاسدار» تعیین شود.
درهمین راستا سرلشکر محسن رضایی دبیر مجمع تشخیص مصلحت نظام با انتشار تصویری جمعی از فرماندهان سپاه پاسداران انقلاب اسلامی درصفحه اینستاگرامش، ضمن تبریک روز پاسدار، علت انتخاب سالروز میلاد سیدالشهدا(ع) به عنوان روز پاسدار را بیان کرد.
ولادت امام حسین چه روزی است؟
روز سوم ماه شعبان سال چهارم هجرت دومین فرزند برومند حضرت علی و فاطمه، که درود خدا بر ایشان باد، در خانه ی وحی و ولایت، چشم به جهان گشود.
چون خبر ولادتش به پیامبر گرامی اسلام (ص ) رسید، به خانه حضرت علی (ع ) و فاطمه را فرمود تا کودکش را بیاورد. اسما او را در پارچه ای سپید (س ) آمد و اسما پیچید و خدمت رسول اکرم (ص ) برد، آن گرامی به گوش راست او اذان و به گوش چپ او اقامه گفت .
به روزهای اول یا هفتمین روز ولادت با سعادتش ، امین وحی الهی ، جبرئیل ، فرود آمد و گفت : سلام خداوند بر تو باد ای رسول خدا، این نوزاد را به نام پسر کوچک هارون (شبیر) چون علی برای تو بسان هارون که به عربی (حسین ) خوانده می شود نام بگذار. برای موسی بن عمران است ، جز آن که تو خاتم پیغمبران هستی .
و به این ترتیب نام پرعظمت “حسین ” از جانب پروردگار، برای دومین فرزند فاطمه (س ) انتخاب شد. به روز هفتم ولادتش ، فاطمه زهرا که سلام خداوند بر او باد، گوسفندی را برای کشت ، و سر آن حضرت را تراشید و هم وزن موی سر او فرزندش به عنوان عقیقه نقره صدقه داد.
مختصری درباره امام حسین (ع)
حسین (ع)، امام، فرزند علی بن ابی طالب (ع) و فاطمه زهرا (ع)، و نوه پیامبر اکرم (ص) ، امام سوم شیعیان و شهید کربلا که قیام و شهادت وی، نقش تعیین کننده‌ای در تاریخ اسلام و شیعه، به ویژه در سده‌های نخست اسلامی داشت.
وی پنجمین معصوم و یکی از پنج تن محسوب است و در جایگاه امامت، این مقام را پس از برادر خود، یکی از پنج تن محسوب است و در جایگاه امامت، این مقام را پس از برادر بزرگوار خود، امام حسن (ع)، عهده‌دار گشت.
زندگینامه امام حسین (ع) و شهادت ایشان که در یکی از دوره‌های حساس و پر تنش سده نخست بود، با ظلم ستیزی در مقابل جائران اموی، از سویی نام آن بزرگوار را با مفهوم مقاومت و شهادت پیوند زد؛ و از سویی دیگر، آغازگر طیف وسیعی از قیام‌های پسین بود.
مفهومی که حتی بازتاب آن بر لایه‌ها و سطوح مختلفی از اندیشه جوامع شیعی، در قالب گونه‌های متفاوتی از بروز هنری در ادبیات، نگاره‌ها و یادمان‌های گوناگون در طی قرون روی نمود.
جایگاه خانوادگی : امام حسین (ع) نوهی پیامبر اسلام (ص) از حضرت فاطمه (ع) است. پدر وی چهارمین خلیفهی مسلمین و نخستین امام شیعی و وصی پیامبر (ص) بود.
حسین (ع) دومین فرزند امام علی (ع)، برادرانی با نامهای حسن، محمد، عباس و عمر داشت.وی آخرین کس از مجموعهی پنج نفرهی اصحاب کسا است و در روایات ثقلین، به نام او بهعنوان یکی از مصادیق ثقل دوم تصریح شده است.
روایات مختلفی مبنی بر ابراز علاقه ی رسول (ص) نسبت به امام حسین (ع)، بیانگر جایگاه وی نزد نبی اکرم (ص) است. از مهمترین روایات در اینباره آن است که پیامبر (ص) در قالب دعا، دوستداری حسین (ع) و دوستداران او را از پروردگار طلب نموده، و دوستداران حسین (ع) را دوستان خدا خوانده است.
بدینترتیب روایتی از پیامبر (ص) مبنی بر اینکه ناراحتی و گریه ی حسین (ع)، سبب آزار و اذیت و ناراحتی وی می گردد، قابل درک است. در دستهای از روایات که به حسنین (ع) اشاره دارد، امام حسین (ع) و امام حسن (ع)، سرور جوانان بهشت خوانده شده اند.
شاید بر همین اساس، احادیث و روایات متعددی پیرامون ایشان، به نوعی با بهشت و مصادیق بهشتی ارتباط یافته است . براساس برداشت هایی از متن روایات، حسین بن علی (ع) شباهت، نزدیکی و ارتباط شایان توجهی با پدر داشته است.
دل نگرانیهای همیشگی مادر برای او و برادرش نیز گاه در منابع بازتاب پیدا کرده است. و حتی در نمود و بروزی متفاوت در روایات تفسیری، رشته ی این دلواپسی ها و نگرانی ها به پیش از تولد فرزند برمیگردد؛ در میان افراد خانواده، شاید رابطه ی تنگاتنگ او با برادرش، امام حسن (ع)، بیشتر توجه برانگیز است.
دل نوشته میلاد امام حسین (ع)
طلوع آفتاب جمال حسین(ع)
سلام بر تو که گلویت، بوسه گاه پیامبر بود. ای خلاصه فاطمه و علی! بر ما بتاب که در تیرگی خاک، بی آفتاب یاد تو، پامال عبور روزهاییم و تنها عشق است که میتواند در تعریف تو، قد راست کند. امروز، خانه محقر علی، در آفتاب جمال تو، به مرکزیّت عالم، شناخته خواهد شد و نورِ سرگردانِ حسین که سالها پیش از خلقت آدم در افلاک غوطه میخورد، در قاب جسم خویش، حلول خواهد کرد.
بیا ای همبازی جبرئیل و پیمبر، که عشق تو، هول قیامت و سکرات مرگ را بر ما آسان می‌کند.
سلام کردم و به من تبسمت جواب داد فتاد سایه ات سرم، دوباره آفتاب داد
چهار سوی خانهام سلام میفرستمت سلام دادم و به من دعای مستجاب داد
ولادت امام حسین (ع)
در دوستیِ حسین علیه السلام
هیچ سجاده ای باز نشد که نام تو را رمز عبور خود نکرد، یا حسین!
خاکِ تو، آبروی سجده من است و آب، با تولد تو، در فرهنگ لغات دلم، هم خانواده حسین شد.
آنکه تو را زیارت کند، هزار هزار درجه نزد خداوند به او عطا کنند؛ چراکه باران مهرِ تو، پوسته سخت دانه دل را میشکافد.
یا حسین! از قرن های آن سوی تقویم، وقتی نوازشِ نور تو در رگهایمان جاری میشود، چه تماشا دارد لذت گم شدن و غرق شدن در اسمت!
میلاد امام حسین (ع)
شفیع قیامت
حسین، تنها واژه ای است که وقتی زاده شد، برخاست؛ مثل عطر، وقتی که سرِ مظروف آن را جدا میکنند و سرریز میشود.
تکرار تو بر نوارهای سبز دیوارهای مسجد، یادمان داد که تو بیش از یک نفر بودی. تو را باید آنقدر نوشت، تا محراب و جانماز و نقش اسلیمی طاق نماهای زمین، به ناتمامِی تو اقرار کنند؛ یا حسین!
«در آن نفس که بمیرم در آرزوی تو باشم بدان امید دهم جان که خاک کوی تو باشم
به وقت صبح قیامت که سر ز خاک برآرم به گفتگوی تو خیزم به جستوجوی تو باشم»
|
کپی شد! |
