جشن ۴۴ سالگی انقلاب عزیزمان ایران

22 بهمن یک روز ملی است برای ایران. نوروزی است که همه کهنه تقویم های به 2500 رسیده را به پایان رساند تا روزشمارِ نو را با عزت و سر بلندی بنویسند. بی خوفِ استکبار و بی خطرِ استعمار.

22 بهمن، نوروزِ انقلابی ایران است که به قرائتِ اسلامی، نظمی نو برای زندگی بنا کرد تا ایرانیان، رسم الهی و اخلاق فرهنگی خویش را دگر باره تبیینی عملی کنند. بیانی که به رفتار در می آید و گفتارها را نیز طهارت می دهد.

22 بهمن آغازی است مبارک بر خواستی که پای آن هزاران شهید دادیم. خواسته ای که فریاد کردیم به نام "استقلال، آزادی، جمهوری اسلامی" با این مطالبه، راه فرداها را ریل گذاشتیم تا حرکت به سمتی باشد که هم استقلال ایران همواره محفوظ بماند و هم آزادی، روزی همه شب و روزهای این مردم سرفراز باشد.

بر این اساس ما "جمهور" ی شدیم که برای اقامه "اسلام"ی اصیل عهد بستیم. به خون امضا کردیم تا پای این میثاق بمانیم. می مانیم، این را چهل و چهار سال است که تکرار می کنیم به تعداد همه روز هایی که بر این ملک رفته است. تلخ کامی کم نداشته ایم، از فراز به فرود کم نرسیده ایم، اما دوباره نگاه به افق های متعالی ما را به حرکتی نو واداشته است. داشته هامان اگر از نداشته ها، بیشتر نباشد، کمتر نیست و همین ما را مجاب می کند که به واجب حفاظت از انقلاب اسلامی، ایمان تازه کنیم و با حفظ وجهه انتقادی که رسالت قلمدارن است، از انقلاب دفاع کنیم. دفاع از انقلاب، حراست از ایران است؛ از همه حدود و ثغور این جغرافیای به خون شهدا تقدیس یافته. دفاع از حرمت واجب الرعایه همه ایرانیان، دفاع از عظمت تاریخی این خاکِ خداداد. پای این تکلیف هم تا ابد ایستاده ایم.

با وجود همه ناباوریها و تمامی تلاشهایی که در سطح بین‌‌المللی برای حفظ رژیم شاه و جلوگیری از موفقیت امام خمینی به عمل آمد، انقلاب اسلامی در مرحله نخست مبارزات خویش در روز 22 بهمن پیروز شد و از این جهت پیروزی آن بیشتر به یک معجزه شبیه بود تا تحولی عادی. به جز امام‌خمینی (ره) و توده‌‌های بی شماری که خارج از تحلیل‌های معمول، به گفته‌‌ها و وعده‌های امام باور قلبی داشتند، عموم تحلیل‌گران سیاسی و همه کسانی که در رخدادها و حوادث ایران دخیل بودند وقوع چنین پیروزی را، حتی تا روزهای واپسین عمر رژیم شاه ناممکن می‌دانستند.

چنین بود که از صبحدم 22 بهمن 1357 خصومت با نظام نوپای اسلامی در پهنه‌ای گسترده آغاز شد. جبهه دشمنی ها را آمریکا رهبری می‌کرد و دولت انگلیس و برخی دول اروپایی دیگر به همراه تمامی رژیم های وابسته به غرب در آن مشارکت فعال داشتند. شوروی (سابق) و اقمار آن نیز ناخرسند از اتفاقی که در ایران افتاده و به حاکمیت دین منجر شد، با آمریکایی ها در بسیاری از خصومتها همسو شدند. نمونه بارز این هم‌پیمانی در همنوائی نیروهای چپ و راست ضدانقلاب داخل کشور که بعدها اسناد وابستگی آنان به سفارتخانه‌های شوروی و آمریکا افشا شد و از آن بارزتر هماهنگی همه‌‌جانبه دو کشور در تجهیز صدام و حمایت از او در جنگ با جمهوری اسلامی را می‌‌توان مشاهده کرد. اما امام‌خمینی(ره) با همان منطقی که نهضت اسلامی را آغاز کرده بود، در اوج فتنه‌ها و فشارهای خارجی انقلاب را هدایت کرد و آن را با اراده خویش به دوره سازندگی و ثبات هدایت نمود.

نهضتی که امام خمینی (ره) پرچمدار و پایه‌گذار آن بود، توانست در روز 22 بهمن غبار از چهره اسلام زدوده و سیمای حقیقی آن را پس از 14 قرن به جهان تشنه عدالت بنمایاند. به همین دلیل است که انقلاب اسلامی ایران در جهان اسلام به عنوان «انقلاب امام خمینی» شناخته شده است.

به همین علت است که تاکنون هیچ یک از طرح های سیاسی و اقتصادی و نظامی آمریکا علیه ایران که غالباً با حمایت یا سکوت متحدان منطقه‌ای و جهانی آن کشور همراه بوده، به نتیجه نرسیده است. و به همین دلیل است که پس از گذشت چهار دهه مقابله غرب با انقلاب، امروز تئوریسین‌ها و سیاستمداران اروپائی و آمریکایی بر ضرورت پذیرش و تحمل واقعیت انقلاب و جایگاه جمهوری اسلامی در عرصه بین‌المللی تاکید می‌کنند.