خلاصه داستان قسمت ۲۶ سریال گیل دخت از شبکه یک

خلاصه داستان قسمت 26 سریال گیل دخت به کارگردانی مجید اسماعیلی و تهیه کنندگی محمدرضا شفیعی از نظرتان می گذرد، با ما همراه باشید. حکایت گلنار و اسماعیل که در میانه هیاهو و مهلکه قجری تار و پود دل‌هاشان با مهر و محبت هم بافته می‌شود؛ قصه و غصه عاشق و معشوقی است که اگر هزار دلیل برای رفتن داشته باشند یک بهانه برای ماندن پیدا می‌کنند و…

عباس قلی با فیروزه حرف می زنه و میگه طعمه اگر خوب باشه، اسماعیل هم به دام می افته و بعد با یک تیکه چوب که که سرش آتیشه به سمت فیروزه میره و میگه اگر جای کلنار و نگی صورتت و می سوزونم که همون لحظه اسماعیل با تفنگ و همون پسری که نجاتش داده بود از راه می رسه و به عباس قلی میگه اگر نره عقب، یک گلوله حرومش می کنه و اون پسر هم اسلحه و کلاه عباس قلی را ازش می گیره و او با پای پیاده راهیش می کنه که عباس قلی رو به همشون میگه به هم می رسیم و میره.

بعد از رفتن او، اسماعیل روی زمین می افته، آن پسر هم دست های فیروزه را باز می کند و سه تایی به داخل کلبه می روند.

میرزا رضا مسابقه میان گلنار و صفورا برگذار کرده، تا هر کدام که تونستن خودشون و نشون بدن، توی مطبخ موندگار شوند و گلنار تمام تلاشش و می کنه و امید به موندن داره.

ایرج هم به کلبه رفته و کنار اسماعیل و فیروزه است، اسماعیل هم روی تخت اون جا خوابیده تا حالش بهتر شه و سر پا شود.

صفورا با تسلط کامل مشغول آشپزی است و گلنار هم به سختی درگیره و هر کاری که صفورا می کنه را انجام می ده، صفورا هم هر از گاهی نگاه تاسف باری به او می اندازد و مشغول کارش می شود.

گلنار همین طوری پای اجاقش نشسته و ناراحته که یهو صفورا با باقی ندیمه ها پای اجاقش میره و میگه ببینید چیکار کردم و آسیه هم کلی از ناردونه ای که پخته تعریف می کنه و میره، گلنار هم حرصی هر چی که پخته رو توی سطل آشغال خالی می کند.

ایرج و فیروزه در کلبه نشسته اند و از پشت پنجره به رفتن اسماعیل و آن پسر نگاه می کنند، ایرج به فیروزه تاکید می کنه تا یه مدت سمت عمارت نره، چرا که ممکنه عباس قلی زهرشو بهش بریزه.

بعد هم تصمیم می گیره خودش به بهونه چوب و زغال به عمارت بره و همه چیز را به گلنار بگه که بعدش میگه اگر الان گلنار بفهمه گیر آدم های آصف می افته و نباید بذاریم چیزی به گوشش برسه.

گلنار در گوشه ای از انبار مطبخ نشسته و گریه می کنه که مصیب، شوهر آسیه به اون جا میره و با دیدنش میگه چی شده که گلنار میگه نه بلدم آشپزی کنم نه بلدم با بقیه دخترا دوست بشم و گریه می کنه که مصیب میگه بلاخره خودتو می شناسی و راه پیدا می کنی که گلنار عمیق تر گریه می کنه و ازش خواهش می کنه تا یه خوراک خوشمزه براش بپزه که تو مسابقه مطبخ براش آشپزی کنه که این جا موندگار بشه و جاش امن بمونه.

مصیب قبول نمی کنه و میگه من مطمئن غذایی هست که فقط تو می تونی بپزی و میره.

گلنار از جاش بلند میشه و دوباره به مطبخ میره و تصمیم می گیره این بار رشته خشک هایی که بی بی لایقه بهش یاد داده را درست کند، مشغول می شود و به بهترین شکل آن را درست می کند.

زمان مسابقه سر رسیده، صفورا با خوشحالی ایستاده و ظرف غذاش در دستش است، آسیه صداش می کنه و او با غذاش جلوی میرزا رضا میره که میرزا رضا خوبه ای بهش میگه و بعد گلی جلو میره که اول چیزی نمی گه و درست زمانی گلی ناامید شده تیکه ای از رشته خشک ها رو می خوره و در آخر میگه گلی تو مطبخ می مونه که صفورا گله می کنه و میرزا رضا میگه گلی فرق آشپزی با عشق و از سر وظیفه رو می دونه ولی توام به عنوان ور دست می تونی بمونی.

همه رشته خشک های گلی رو می خورند و آسیه هم کلی ازش تعریف می کنه اما صفورا بازم بهش میگه حتما جادو جمبل کردی و به زودی از عمارت پرتت می کنند، بیرون و میره.

شازده آصف میرزا در اتاقش نشسته که یهو سر گاوی که بهش تیر زده بود را روی میز می بیند و شروع به عربده کشیدن، می کند.

صفی به چاوش دستور میده تا کلی تفنگ چی توی عمارت ردیف کنه و لحظه ای چشم روی هم نگذارند، بعد هم حسابی با عباس قلی به خاطر نالایقی خودش و سواره هاش بحث می کنه و میره.

شازده آصف میرزا با عصبانیت میزش را تمیز می کنه و میگه کل زندگیم بوی گاو گرفته و این مشاوره های تو به درد دارالفنون رفته ها می خوره نه این جا که دارالمجانینه و بعد به خاطر بوی گاوی که توی اتاقشه گریه می کنه و میگه دو نفری که اومدن تو عمارت و تا صبح سلاخی کن که او چشمی میگه و می خواد بره که شازده آصف میرزا ازش می خواد آدم مطمئنی را براش پشت در بگذارد و بلافاصله بعد از رفتن صفی تو شومینه اتاقش به خاطر بوی گاو بالا می آورد.