روز خانواده و تکریم بازنشستگان

از سال 1386 روز 25 ذی‌الحجه هر سال به عنوان «روز خانواده و تکریم بازنشستگان» در تقویم رسمی کشور درج شد. روزی که آیه «هَل اَتی» سوره «الانسان» در آن نازل شده است. این آیه به خانواده و استحکام پایه‌های آن می‌پردازد و تشویق به صبر و انفاق از مهم‌ترین موضوعاتی است که در آن بیان می‌شود.

با اینکه در تقویم، روز خانواده و تکریم بازنشستگان به عنوان زمانی برای گرامیداشت این دو بخش مهم از جامعه در نظر گرفته شده، اهمیت آن‌ها به اندازه‌ای زیاد است که باید همه روز‌ها را روز خانواده و نکوداشت بازنشستگان بدانیم. خانواده‌ها زمینه روابط آینده افراد را فراهم می‌کنند.

نخستین روابطی است که کودک در زندگی خود تجربه می‌کند، با پدر و مادر و دیگر اعضای خانواده است. این فرایند بسیار مهم هستند، زیرا الگویی برای شکل‌گیری روابط آینده افراد ارائه می‌دهند. نکته دیگر آنکه افراد در دوره‌های پرچالش زندگی، نیاز دارند به خانواده خود متکی باشند. فردی که روزگار دشواری را پشت سر می‌گذارد، اگر مطمئن باشد که از خانواده‌اش عشق و دلگرمی دریافت خواهد کرد، به آنان رو خواهد آورد.

بازنشستگان معمولاً ۸۰ درصد دوران زندگی خود را با کار و تلاش و فعالیت سپری می‌کنند و پس از سال‌ها زحمت به مقطعی از عمرشان می‌رسند که دیگر توان و انرژی سال‌های قبل را ندارند و به همین دلیل، دوران کاری آن‌ها پایان می‌یابد. سن بازنشستگی در کشور‌های مختلف متفاوت و از ۶۰ تا ۷۰ سالگی است، با این حال در کشور ما نه یک سن خاص، بلکه انجام ۳۰ سال خدمت، آغاز بازنشستگی را مشخص می کند.

در حال حاضر 8 میلیون سالمند در ایران وجود دارد که تقریباً معادل ۱۰% جمعیت است و از این تعداد حدود 3 میلیون نفر مشمول مقررات صندوق بازنشستگی کشوری، تأمین اجتماعی و نظامی و 2 میلیون نفر سالمند نیز تحت حمایت کمیته امداد و بهزیستی هستند. دوران بازنشستگی، نقطه اوج فرهیختگی است. بازنشستگی، فصل نوینی از زندگی است و آغازی برای زندگی با شیوه ها و ایده های جدید است.