یادداشت اختصاصی از جواد نبوتی
حساسیت شغل پرستاری در مواجهه با جان انسان
روز ولادت حضرت زینب (س) در تقویم ایرانی به عنوان روز پرستار نام گذاری شده است که با توجه به قمری بودن، این تاریخ هر سال در تقویم شمسی تغییر می‌کند.
پرستاری از آن دست شغل هایی است که تنها با عشق می توان در آن ماند و ادامه داد. گرچه ورود به این رشته در دانشگاه و پرستاری خواندن، مانند دیگر رشته های تحصیلی است و آنچنان تفاوتی ندارد، اما اشتغال به آن و پرستار ماندن، تنها به واسطه عشق و علاقه به این حرفه می تواند ادامه پیدا کند.
رابطه میان پرستار و بیمار، به دلیل حساسیت شغل پرستاری در مواجهه با جان انسان، مانند روابط میان کارمند و ارباب رجوع در دیگر مشاغل نیست. وقتی پای درددل پرستاران می نشینیم، حرف ها و گلایه هایشان کاملا منطقی و قابل تامل به نظر می رسد. سختی های شغل شان همراه با فشارهای روانی این کار، آنان را نیازمند حمایت های قانونی و برخورداری از امکانات رفاهی بیشتر نسبت به دیگر مشاغل می کند تا بتوانند کار خود را به نحواحسن انجام دهند و فشارهای کمتری را احساس کنند.
اما آن روی سکه نیز بیماران و همراهان آنان هستند که در بدترین وضعیت جسمانی به بیمارستان مراجعه می کنند و به دلیل درد و ترس ناشی از بیماری خود یا عزیزانشان، توقع بهترین خدمات و بالاترین سطح دقت را از کادر بیمارستانی دارند، که معمولا این کادر بیمارستانی در پرستاران خلاصه می شود که بیش از دیگر کارکنان به چشم می آیند.
فرهنگ سازی میان مردم در زمینه مشکلات و فشارهای موجود بر پرستاران از اهمیت ویژه ای برخوردار است تا هم مراجعان با شرح وظایف و مجموعه اختیارات و مسئولیت های پرستاران آشنا شوند و سطح توقعات متعادل تری را پیشه کنند و هم در مواجهه با این قشر زحمتکش با برخورد بهتر و قدردانی بیشتر ظاهر شده و در رفتارهای بعضا نامناسب خویش تجدید نظری حاصل نمایند.
به امید روزهای بهتر و موفق تر و آرزوی محقق شدن خواسته ها و توقعات جامعه پرستاری و ارتقای کیفیت زندگی و شرایط معیشتی و مالی و رفاهی زندگی پرستاران فهیم کشور.
نظر شما