همه چیز از خالق بیسکویت مادر و برند ویتانا

شم کارآفرینی و استقلال مالی از دوران جوانی با او بود و همین انگیزه باعث شد تا در محله امیریه، کلاس آموزش ماشین‌ نویسی تاسیس کند. در سال ۱۳۲۰ بعد از اخذ دیپلم دبیرستان در رشته دندانپزشکی دانشگاه تهران پذیرفته شد و در سال ۱۳۲۷ پس از دریافت دکترای دندانپزشکی، مطب خود را در چهارراه مختاری دایر کرد.

پس از آن به همراه برادرانش به آلمان و انگلیس رفت و خط تولید بیسکویت مادر را به ایران آورد و سال ۱۳۳۵ کارخانه‌ی ویتانا را احداث کرد.

کارخانه ویتانا در سال ۱۳۳۵ توسط برادران تهرانچی در خیابان امیریه در تهران راه‌اندازی شد. برادران تهرانچی از آلمان و انگلیس دستگاه‌های بیسکویت‌سازی وارد کردند و تولید مستمر بیسکویت را در کارخانهٔ این شرکت آغاز کردند.

این شرکت در ابتدا، یعنی حدود سال‌های ۱۳۳۳ به‌ صورت کارگاه کوچکی بود که بعدها بزرگ‌تر شد، به مکان فعلی‌اش انتقال یافت. بر اساس اسناد و مدارک سازمان ثبت شرکت‌ها، ویتانا اولین تولیدکنندهٔ بیسکوئیت و نان صنعتی در ایران است. آن‌ها یک جمله معروف داشتند: «بیسکویت مادر باید به راحتی با دندان شکسته شود و با آب دهان نرم شود.» ویتانا از سال ۱۳۸۷ با مالکیت بخش خصوصی به کار خود ادامه می‌دهد.

بنابر تبلیغات کارخانه در سال‌های نخستین تولید «بیسکویت مادر یک مکمل کامل غذایی بود که پیشنهاد می‌شد همهٔ افراد مصرف کنند. حتی بسیاری پزشکان کودک به مادران توصیه می‌کردند از شش ماهگی به همراه شیر به نوزادان خود بیسکویت مادر بدهند.

تهرانچی به واسطه تاثیری که از دکتر هاوزر آمریکایی، نویسنده کتاب روش‌های مختلف تغذیه و طول عمر گرفته بود، به حوزه تغذیه علاقمند شد و قابلیت‌های خود را در این حوزه محک زد و تولید نوعی بیسکویت را طبق فرمول دکتر هاوزر آغاز کرد.

نقطه آغاز فعالیت او، تولید بیسکویت‌هایی از ملاس و جوانه گندم بود که در قنادی‌های مختلف امیریه و بهارستان به فروش می‌رسید.

  تهرانچی با وامی به مبلغ ۳۰ هزار تومان زمینی در جاده کرج خریداری کرد تا در سال ۱۳۳۲ کارخانه‌ای برای تولید انواع بیسکویت بنا کند. بدین ترتیب محصولاتی چون بیسکویت مادر، بیسکوئیت پتی‌بور و نان سوخاری ویتانا به عنوان تولیداتی مکانیزه، راهی بازار شدند.

فرمول بیسکویت مادر به مرور زمان شکل گرفت اما هیچ کارخانه‌ای نمی‌توانست مانند آن را تولید کند. کارخانه ویتانا اولین کارخانه‌ای بود که روی بیسـکویت‌ هایش تاریخ مصرف می‌گذاشت و تهرانچی بود که موسسه استاندارد را قانع کرد تا درج تاریخ مصرف روی بسته‌های بیسکویت در شمار ضوابط استاندارد محصولات غذایی قرار گیرد.

کارخانجات ویتانا، بعد از انقلاب به بنیاد پانزده خرداد داده شد و سپس در سال ۱۳۸۷ به بخش خصوصی واگذار شد.