برق پایدار، تولید پایدار:

چگونه فولاد کاوه جنوب کیش معادله ناترازی انرژی را معکوس کرد؟

پاشنه آشیل صنعت ایران، به‌ویژه در حوزه‌های انرژی‌بَر مانند معدن و فولاد، سال‌هاست که در یک نقطه متمرکز شده است: ناترازی انرژی. چالشی که در تابستان با قطع مکرر برق و در زمستان با محدودیت گاز، خطوط تولید را از نفس می‌اندازد، برنامه‌های توسعه را به محاق می‌برد و ظرفیت‌های بالقوه اقتصادی کشور را سرکوب می‌کند. این بحران، دیگر یک پیش‌بینی فصلی نیست، بلکه واقعیتی تلخ است که تولیدکنندگان با پوست و استخوان خود آن را لمس می‌کنند.

صفحه اقتصاد -

اما در دل همین چالش فراگیر، نمونه‌ای موفق از یک راهکار استراتژیک در حال درخشش است که می‌تواند به الگویی برای کل صنعت تبدیل شود. شرکت فولاد کاوه جنوب کیش (SKS)، با یک اقدام هوشمندانه و آینده‌نگرانه نه تنها خود را از گرداب ناترازی رهانیده، بلکه نشان داده است که چگونه می‌توان تهدید را به فرصتی برای جهش تولید تبدیل کرد.

روایتی دوگانه در آمار پنج‌ماهه

برای درک عمق این موفقیت، باید به آمار تولید پنج ماهه نخست سال ۱۴۰۴ این شرکت نگاهی دقیق انداخت. این آمار، روایتی دوگانه را در خود دارد: سه ماه ابتدایی، نمادی از گرفتاری عمومی صنعت فولاد و دو ماه بعدی، تصویری از رهایی و شکوفایی پس از تأمین انرژی پایدار.

بر اساس داده‌های رسمی، تولید فولاد کاوه در سه ماه نخست سال جاری با چالش‌های جدی مواجه بود و نسبت به مدت مشابه سال قبل، کاهش تولید را تجربه کرد. این افت، بازتاب مستقیم محدودیت‌های انرژی بود که گریبان‌گیر اکثر فولادسازان کشور شد. اما ورق از تیرماه برگشت. با ورود برق پایدار حاصل از یک قرارداد استراتژیک، خطوط تولید این شرکت جانی دوباره گرفتند.

در تیرماه، تولید با یک جهش چشمگیر، رشدی نزدیک به ۵۸ هزار تن را نسبت به تیر ۱۴۰۳ ثبت کرد.

این روند صعودی در مردادماه با قدرت ادامه یافت و رشد تولید به حدود ۸۰ هزار تن رسید.

نتیجه نهایی این تحول شگرف، شگفت‌انگیز است: فولاد کاوه جنوب کیش، با وجود شروعی دشوار، موفق شد در مجموع پنج ماه نخست سال ۱۴۰۴، تولید خود را با رشد خالص ۴۱,۷۷۴ تنی نسبت به مدت مشابه سال قبل به پایان برساند. این آمار، یک پیام روشن دارد: مشکل صنعت فولاد ایران، کمبود ظرفیت تولید یا فقدان تقاضا نیست؛ بلکه نبود زیرساخت انرژی قابل اتکا است.

رمزگشایی از یک قرارداد استراتژیک

کلید این تحول، امضای قرارداد بلندمدت ۱۲ ساله فولاد کاوه جنوب کیش برای خرید ۲۷۳ مگاوات برق پایدار از بلوک دوم نیروگاه سیکل ترکیبی خرم‌آباد بود. این نیروگاه که در سال ۱۴۰۳ به بهره‌برداری رسید، با دو واحد گازی ۱۸۳ مگاواتی و یک واحد بخار ۱۸۰ مگاواتی، مجموعاً ۵۴۶ مگاوات برق تولید می‌کند و تخصیص نیمی از این ظرفیت به SKS، عملاً به معنای ریسک‌زدایی از فرآیند تولید این شرکت بود.

این قرارداد که ارزشی بالغ بر ۶۰ میلیون یورو دارد، فراتر از یک معامله اقتصادی، یک سرمایه‌گذاری استراتژیک بر روی «پایداری» است. در صنعتی که یک ساعت توقف خط تولید می‌تواند میلیون‌ها دلار زیان به همراه داشته باشد، تضمین انرژی پایدار به معنای تضمین تولید، فروش، صادرات و در نهایت، سودآوری است.

یک الگو برای آینده صنعت

تجربه فولاد کاوه جنوب کیش یک نقشه راه ارزشمند پیش روی سایر فعالان صنایع معدنی و فولادی کشور قرار می‌دهد. این موفقیت ثابت کرد که: سرمایه‌گذاری در زیرساخت انرژی، یک هزینه نیست، بلکه حیاتی‌ترین بخش از استراتژی رشد است. شرکت‌هایی که منتظر حل مشکل ناترازی در سطح ملی بمانند، زمان و سهم بازار را از دست خواهند داد.

ظرفیت‌های تولیدی کشور آماده جهش هستند. به محض رفع مانع انرژی، آمار تولید نشان می‌دهد که صنعت فولاد ایران توانایی پاسخگویی به تقاضای داخلی و افزایش سهم خود در بازارهای صادراتی را دارد. همین موضوع حتی در شرایطی که فولاد کاوه به توجه بیشتر دولت نیاز دارد و برق نیروگاه هم ۱۰۰ درصد تحویل نشده است، به وضوح قابل مشاهده است.

امنیت انرژی به امنیت سرمایه‌گذاری منجر می‌شود. این اقدام، چشم‌انداز آینده شرکت را برای سهامداران شفاف‌تر کرده و زمینه را برای تحقق اهداف توسعه‌ای بزرگ‌تر در نیمه دوم سال و سال‌های آتی فراهم می‌آورد. در نهایت، داستان فولاد کاوه و نیروگاه خرم‌آباد حتی نه درنهایت خود و بدون توجه کافی دولتی‌ها، روایتی از غلبه تدبیر بر بحران است. این یک نمونه کوچک از پتانسیل عظیمی است که در صورت مدیریت صحیح منابع و سرمایه‌گذاری‌های هوشمندانه در زیرساخت‌ها، در اقتصاد ایران نهفته است. حال باید دید آیا سایر غول‌های صنعتی کشور نیز این مسیر را برای عبور از گذرگاه تنگ ناترازی انرژی انتخاب خواهند کرد یا خیر.

و از همه مهم‌تر آنکه آیا دولت و وزارت نیرو به تعهدات خود در خصوص نیروگاه‌های خودتامین و حمایت از صنابع پیشرو در این مسیر عمل خواهند کرد ؟/معدن نیوز