خطرات جدی رابطه مقعدی چیست؟

سکس مقعدی عمل قرار دادن آلت تناسلی، انگشتان یا جسم خارجی در مقعد برای لذت جنسی است. با اقدامات احتیاطی مناسب، رابطه جنسی مقعدی معمولا بی خطر است.

این مقاله برخی از خطرات بالقوه رابطه جنسی مقعدی را مورد بحث قرار می دهد و همچنین برخی از افسانه های مربوط به این عمل را از بین می برد.

رابطه مقعدی خطر عفونت باکتریایی را افزایش می دهد

عوض کردن کاندوم در صورت حرکت از رابطه مقعدی به رابطه واژینال، از وارد کردن اشکال مختلف باکتریایی به هر یک جلوگیری می کند.

مقعد فاقد سلول هایی است که روان کننده طبیعی واژن را ایجاد می کنند. همچنین بزاق دهان را ندارد. پوشش راست روده نیز نازک تر از پوشش واژن است.

عدم روانکاری، خطر پارگی های مرتبط با اصطکاک را در مقعد و راست روده افزایش می دهد. برخی از این پارگی ها ممکن است بسیار کوچک باشند، اما همچنان آشکار احساس می شوند.

از آنجایی که مدفوعی که به طور طبیعی حاوی باکتری است، هنگام خروج از بدن از رکتوم و مقعد عبور می کند، باکتری ها به طور بالقوه می توانند از طریق این پارگی های پوست به پوست حمله کنند؛ این امر خطر آبسه مقعدی را افزایش می دهد، عفونت عمیق پوست که معمولاً نیاز به درمان با آنتی بیوتیک دارد.

چگونه خطر را کاهش دهیم؟

برای به حداقل رساندن این خطرات، فرد باید اقدامات احتیاطی را برای جلوگیری از پارگی پوست انجام دهد:

1. برای به حداقل رساندن پارگی های ناشی از اصطکاک از روان کننده های مبتنی بر آب استفاده کنید.
2. در صورت حرکت از رابطه مقعدی به رابطه واژینال، کاندوم را تغییر دهید تا از وارد کردن اشکال مختلف باکتریایی به هر کدام خودداری کنید.
3. به آرامی حرکت کنید تا زمانی که فرد روان کاری کافی را ایجاد کند.
4. در صورت احساس درد یا ناراحتی، رابطه مقعدی را آهسته یا متوقف کنید.

استفاده از اسپرم کش ها همچنین می تواند خطر تحریک مقعد را افزایش دهد. افراد باید در طول رابطه جنسی مقعدی از آنها اجتناب کنند.

رابطه مقعدی خطر ابتلا به بیماری های مقاربتی را افزایش می دهد

از آنجا که رابطه مقعدی می تواند منجر به عفونت های باکتریایی به روش هایی که در بالا ذکر کردیم، شود، همچنین می تواند خطر ابتلا به عفونت های مقاربتی (STIs) را افزایش دهد. به عنوان مثال، از آنجایی که احتمال پارگی پوست در طول رابطه مقعدی بیشتر از رابطه جنسی واژینال است، فرصت بیشتری برای انتشار بیماری های مقعدی وجود دارد؛ نمونه هایی از این موارد عبارتند از:

• کلامیدیا
• سوزاک
• هپاتیت
• HIV
• تبخال

این موارد می توانند شرایط طولانی مدت باشند، زیرا بسیاری از بیماری های مقاربتی درمانی ندارند.

با توجه به مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC)، رابطه جنسی مقعدی در مقایسه با سایر اشکال رابطه جنسی، مانند رابطه جنسی واژینال یا دهانی، بالاترین رفتار جنسی پرخطر برای انتقال HIV است.

چگونه خطر را کاهش دهیم؟

برای به حداقل رساندن خطر انتقال STI، فرد باید در هنگام رابطه مقعدی از کاندوم استفاده کند.

آنها همچنین باید به نوع روان کننده ای که استفاده می کنند توجه کنند، زیرا روان کننده های روغنی مانند ژل نفتی می توانند به کاندوم های لاتکس آسیب برسانند. روان کننده های مبتنی بر آب برای استفاده با کاندوم ایمن تر هستند.

مقاله ای در سال ۲۰۱۶ در ژورنال «عفونت های منتقله از راه جنسی» نشان می دهد که استفاده از بزاق به عنوان روان کننده یک عامل خطر برای سوزاک در مردانی است که با مردان رابطه جنسی دارند.

کاندوم ۱۰۰ درصد در پیشگیری از بیماری های مقاربتی موثر نیست. CDC توصیه می کند که افرادی که در معرض خطر بالای HIV هستند، مانند افرادی که شرکای جنسی متعددی دارند یا با فردی که HIV دارد در رابطه هستند، از پروفیلاکسی قبل از مواجهه یا PrEP استفاده کنند. این مجموعه ای از داروهایی است که می تواند خطر ابتلا به HIV را در فرد کاهش دهد.

رابطه مقعدی هموروئید را بدتر می کند

رابطه مقعدی ممکن است بواسیر موجود را تحریک کند، اما بعید است که باعث ایجاد آنها شود؛ هموروئید قسمت هایی از رگ های خونی داخل و خارج راست روده است که می تواند باعث خارش، خونریزی خفیف و گاهی درد شود.

در حالی که هموروئید می تواند ناخوشایند و دردناک باشد، اما به راحتی قابل درمان و بسیار قابل پیشگیری است.

رابطه مقعدی می تواند بواسیر موجود را برای برخی افراد تحریک کند. با این حال، رابطه جنسی مقعدی به خودی خود باعث ایجاد هموروئید نمی شود، اگر فرد قبلاً آن را نداشته باشد.

چگونه خطر را کاهش دهیم؟

همیشه نمی توان در حین رابطه مقعدی از هموروئیدهای تحریک کننده جلوگیری کرد، اما استفاده از روان کننده کافی می تواند به کاهش تحریک کمک کند.

بارداری در رابطه مقعدی

یک افسانه رایج این است که یک زن نمی تواند در نتیجه رابطه مقعدی باردار شود.

این کاملا درست نیست، زیرا ممکن است منی بعد از رابطه جنسی مقعدی وارد واژن شود. در حالی که این اتفاق محتمل نیست، ممکن است رخ دهد.

چگونه خطر را کاهش دهیم؟

استفاده از کاندوم هنگام رابطه مقعدی برای جلوگیری از بارداری ضروری است. اگر شریک جنسی تصمیم به تغییر حالت از مقعدی به واژینال دارد، باید کاندوم را تغییر دهد تا تماس با باکتری ها به حداقل برسد.

رابطه مقعدی خطر فیستول را افزایش می دهد

در موارد بسیار نادر، ممکن است پارگی در پوشش مقعد یا راست روده بزرگتر شود.گاهی اوقات، این پارگی آنقدر بزرگ است که از روده به قسمت های دیگر بدن گسترش می یابد. پزشکان به این حالت فیستول می گویند.

فیستول می تواند یک موقعیت پزشکی اورژانسی باشد زیرا به مدفوع از روده اجازه می دهد تا به سایر نقاط بدن برود.

از آنجایی که مدفوع به طور طبیعی حاوی مقادیر قابل توجهی باکتری است، داشتن فیستول می تواند باکتری ها را به سایر قسمت های بدن وارد کند و منجر به عفونت و آسیب شود. پزشکان معمولا جراحی را برای ترمیم فیستول پیشنهاد می کنند.

باز هم، این یک عارضه نادر اما بالقوه رابطه جنسی مقعدی است. به همین دلیل، استفاده از روغن کاری مناسب و قطع رابطه جنسی مقعدی در صورت بروز درد ضروری است.

آیا خطرات بلندمدتی وجود دارد؟

استفاده از روان کننده کافی باید خطر بی اختیاری مدفوع را کاهش دهد.

برخی از افراد بر این باورند که خطر احتمالی رابطه مقعدی این است که راست روده طولانی مدت کشیده می شود و این آسیب می تواند منجر به بی اختیاری مدفوع شود. در بیشتر موارد، کارشناسان پزشکی با این موضوع مخالف هستند.

با این حال، یک مطالعه در سال 2016 در مجله آمریکایی گوارش رفتار جنسی، 4170 بزرگسال را بررسی کرد. محققان از بزرگسالان پرسیدند که آیا تا به حال رابطه مقعدی داشته اند و آیا بی اختیاری مدفوع داشته اند یا خیر.

آنها دریافتند که 37.3 درصد از زنان رابطه مقعدی داشته اند. آنها همچنین دریافتند که میزان بی اختیاری مدفوع در میان افرادی که مقاربت مقعدی داشتند در مقایسه با افرادی که نداشتند کمی بیشتر بود. مردانی که مقاربت مقعدی داشتند نسبت به زنان بیشتر از بی اختیاری مدفوع داشتند.

این مطالعه محققان را به این نتیجه رساند که ارتباط بالقوه ای بین بی اختیاری مدفوع و رابطه جنسی مقعدی وجود دارد. با این حال، بسیاری از کارشناسان از این مطالعه انتقاد کردند زیرا سایر عوامل موثر در بی اختیاری مدفوع را ارزیابی نکرد.

بنابراین، تایید کامل این مطالعه و نتایج آن برای پزشکان و محققان به عنوان شواهدی مبنی بر اینکه بی اختیاری مدفوع یک خطر واقعی و طولانی مدت رابطه مقعدی است دشوار است.

به طور کلی، اگر افراد اقدامات احتیاطی شامل استفاده از روان کننده کافی و خودداری از مقاربت در صورت احساس درد را انجام دهند، نباید انتظار داشته باشند که بی اختیاری مدفوع را به عنوان یک عارضه طولانی مدت رابطه مقعدی تجربه کنند.

رابطه مقعدی می تواند برای برخی افراد یک گزینه مقاربتی ایمن و لذت بخش باشد. اگر فردی اقدامات احتیاطی مانند استفاده از روان کننده های مبتنی بر آب را انجام دهد، می تواند خطرات را به حداقل برساند.

برقراری ارتباط با شریک جنسی در مورد هر گونه ناراحتی مرتبط با رابطه جنسی مقعدی نیز می تواند احتمال آسیب های مربوط به اصطکاک را کاهش دهد.

همچنین، کسانی که می خواهند از بارداری اجتناب کنند، باید از کاندوم استفاده کنند تا خطر انتقال STI و بارداری را به حداقل برسانند.