از قرص خواب تا کابوس شبانه | زول پارتی چیست؟ | وقتی زول پارتی جان می‌گیرد + عوارض قرص زولپیدم
در سال‌های اخیر، دارویی به نام زولپیدم که روزگاری به‌عنوان یک درمان مطمئن و سریع‌الاثر برای اختلالات خواب معرفی می‌شد، امروز به یکی از نگران‌کننده‌ترین پدیده‌های اجتماعی در میان نوجوانان و جوانان تبدیل شده است.
زولپیدم که با نام‌های تجاری چون زولیور، دریمکس و ... در بازار ایران در دسترس است، حالا دیگر فقط نسخه‌ای برای یک خواب آرام نیست، بلکه با سوءمصرف گسترده، به کابوسی مرگبار برای خانواده‌ها، مراکز درمانی و نظام سلامت عمومی کشور تبدیل شده است.
از نسخه درمانی تا زول‌پارتی‌های بی‌پایان
مصرف زولپیدم در قالب آنچه در فضای مجازی از آن با عنوان زولپارتی یاد می‌شود، دیگر یک هشدار ساده نیست، بلکه به یک بحران تمام‌عیار در حوزه بهداشت روان بدل شده است. این دارو که در ابتدا برای درمان کوتاه‌مدت بی‌خوابی طراحی شده بود، حالا بدون نسخه پزشک، به‌راحتی از برخی داروخانه‌های متخلف یا حتی فروشگاه‌های اینترنتی قابل تهیه است؛ و مصرف‌کنندگان آن اغلب نه بیماران، بلکه جوانانی هستند که برای تجربه‌ای متفاوت یا گریز موقتی از فشارهای روحی‌روانی، به آن پناه برده‌اند.
توهم، فراموشی، مرگ خاموش
یکی از جدی‌ترین خطرات زولپیدم، بروز رفتارهای پیچیده در خواب است. موارد مستند بسیاری از افرادی گزارش شده که در حالت خواب‌آلودگی ناشی از مصرف زولپیدم، اقدام به رانندگی، آشپزی، برقراری تماس تلفنی یا حتی رابطه جنسی کرده‌اند؛ بدون اینکه پس از بیداری، هیچ خاطره‌ای از آن لحظات داشته باشند. این رفتارهای شبه‌خودکار می‌توانند نه‌تنها برای خود فرد، بلکه برای اطرافیانش نیز بسیار خطرناک باشند. برخی از این موارد، متأسفانه به تصادفات مرگبار یا صدمات جدی منجر شده‌اند.
هشتگ‌های خطرناک و توهمی از لذت
در شبکه‌های اجتماعی، هشتگ‌هایی مثل زولپارتی، خواب عمیق و ریلکس با محتوای فریبنده و گاه طنزآلود، جوانان را به مصرف این دارو ترغیب می‌کنند. اما پشت این ظاهر جذاب، حقیقتی تلخ نهفته است: توهم، ازخودبیگانگی، افسردگی شدید، تحریک‌پذیری روانی، اختلال در تمرکز، و در نهایت تمایل به خودکشی. این اثرات، حتی پس از یک‌بار مصرف در برخی افراد بروز می‌کند، به‌ویژه در کسانی که سابقه بیماری‌های روان‌پزشکی یا مصرف مواد مخدر دارند.
ترک سخت‌تر از اعتیاد
زولپیدم اگرچه ممکن است در ابتدا با دوزهای پایین، حس خواب‌آلودگی دلپذیری ایجاد کند، اما تداوم مصرف آن به وابستگی شدید منتهی می‌شود. قطع ناگهانی آن هم چندان آسان نیست. نشانه‌هایی نظیر تعریق شدید، بی‌قراری، حملات پانیک، درد عضلانی، بی‌خوابی شدید، و گاه علائم شبه‌روان‌پریشی، تنها بخشی از چالش‌های جسمی و روانی ترک این داروی به ظاهر بی‌خطر هستند.
بحران دارویی با ریشه در نبود آموزش
مشکل تنها به مصرف‌کننده ختم نمی‌شود. نبود آموزش صحیح درباره داروها، دسترسی آسان، نظارت ضعیف بر توزیع، و نبود کمپین‌های آگاهی‌رسانی عمومی، سبب شده تا نسل جوان بدون درک عواقب، وارد چرخه‌ای خطرناک از وابستگی به زولپیدم شوند. به‌گفته بسیاری از روان‌پزشکان، این دارو باید تنها در شرایط خاص و تحت نظارت مستقیم پزشکی تجویز شود، آن هم با محدودیت زمانی.
بیداری از خواب مرگبار
زولپیدم در ذات خود دارویی است برای کمک به خواب، اما همان‌طور که هر دارویی می‌تواند نجات‌بخش یا مخرب باشد، این قرص کوچک نیز اگر بی‌رویه، بدون دانش و بدون نسخه استفاده شود، نه‌تنها مشکل بی‌خوابی را درمان نمی‌کند، بلکه خود به بحرانی چندلایه بدل خواهد شد. این بحران، از بسترهای شخصی آغاز می‌شود، اما دیری نمی‌پاید که به یک مسأله عمومی، یک تهدید جمعی و یک هشدار ملی بدل خواهد شد. اکنون زمان آن رسیده که جامعه پزشکی، نهادهای آموزشی، خانواده‌ها و رسانه‌ها، دست به‌کار شوند؛ پیش از آن‌که زولپیدم، بیش از این قربانی بگیرد.
نظر شما