پیام تبریک عید نوروز ۱۴۰۳ به دوستان

نوروز به عنوان یک جشن قدیمی و کهن از اقوام متعددی در منطقه به ارث رسیده‌است و با رنگ و انگ ویژه، شناسنامه ایرانی به خود گرفته و از آن به عنوان نماد پیوند دهنده افراد و اقوام ایرانی و ملت ایران یاد می‌شود. ایرانیان نوروز را آغازگر رستاخیز طبیعت، گاه رویش و زایش باغ و بوستان می‌دانند و بر این باور هستند که در نوروز، همزمان با طبیعت، باید روزگار نو و جدیدی را با روان و نگرش نو، در تن‌پوش تازه‌ای آغاز کنند.

یا مقلب القلوب و الابصار
یا مدبرالیل و النهار
یا محول الحول و الاحوال
حول حالنا الی احسن الحال
حلول سال نو و بهار پرطراوت را که نشانه قدرت لایزال الهی و تجدید حیات طبیعت می‌باشد به تمامی عزیزان تبریک و تهنیت عرض کرده و سالی سرشار از برکت و معنویت را از درگاه خداوند منان برایتان خواستاریم.

……………….

اینک بهار تا دروازه‌هاى شهر رسیده و رستاخیز دوباره در گیتى دمیده و من در دعایی خاضعانه به درگاه مدبر هستی، احسن الحال را برای شما آرزو می‌کنم. نوروز پیشاپیش مبارک

………………….

در روز‌های آخر اسفند، در نیمروز روشن، در روشنایی باران، در آفتاب پاک، وقتی بنفشه‌ها را با برگ و ریشه و پیوند و خاک در جعبه‌های کوچک چوبین جای می‌دهند؛ جوی هزار زمزمه درد و انتظار در سینه می‌خروشد و بر گونه‌ها روان می‌شود.‌ای کاش آدمی وطنش را هم، چون بنفشه‌ها، می‌شد با خود ببرد هر کجا که خواست! سال نو مبارک

……………………….

دی شد و بهمن گذشت فصل بهاران رسید
جلوه گلشن به باغ همچو نگاران رسید
سال نو بر شما مبارک

………………………

ای خدای دگرگون کننده دل ها و دیده ها
ای تدبیر کننده روز و شب
ای دگرگون کننده حالی به حالی دیگر
حال ما را به بهترین حال دگرگون کن
سال نو مبارک

………………………….

به تقویم‌ها اعتباری نیست، اگر خودت متحول شدی آن‌وقت سال نو شده است. نوروزت مبارک

………………………

بوی جان می‌آید اینک از نفس‌های بهار
دست‌های پر گل اند این شاخه‌ها، بهر نثار
با پیام دلکش نوروزتان پیروز باد
با سرود تازه هر روزتان نوروز باد
شهر سرشار است از لبخند، از گل، از امید
تا جهان باقی است این آئین جهان افروز باد
دوست قدیمی و صمیمی من سال نو مبارک

……………………..

گشت گرداگرد مهر تابناک، ایران زمین
روز نو آمد و شد شادی برون زندر کمین‌ای تو یزدان،‌ای تو گرداننده مهر و سپهر
برترینش کن برایم این زمان و این زمین
عید نوروز بر شما مبارک

………………………….

روزها نو نشده کهنه تر از دیروز است
گر کُند یوسف زهرا نظری ، نوروز است
لحظه ها در تپش تاب وتب آمدنش
آسمان چشم به راه قدمش هر روز است

…………………………

سرخوش آن عیدی که آن بانی نور
ازکنار کعبه بنماید ظهور
قلبها را مهر هم عهدی زند
از حرم بانک انا المهدی زند

…………………….

مُدّعی گوید که با یک گل نمی گردد بهار / من گلی دارم که عالم را گلستان می کند
گل من را بهاری بی خزان است / گل من مهدی صاحب زمان است
اللهم عجّل لولیک الفرج

…………………….