استقلال و ملوان در دوئل طلایی برای فتح جام حذفی | کدام تیم برنده جام حذفی میشود؟
استقلال و ملوان، دو تیم ریشهدار فوتبال ایران، امشب در فینال جام حذفی برابر هم صفآرایی میکنند.

در فوتبال ایران، بعضی بازیها چیزی فراتر از یک رقابت ۹۰ دقیقهای هستند. آنها بخشی از حافظه جمعی فوتبالدوستان، قطعهای از تاریخ، و پژواکی از خاطرات نسلهای مختلفاند. یکی از این دوئلهای تاریخی، تقابل استقلال و ملوان است؛ مسابقهای که حالا دوباره در نقطه اوج جام حذفی ایستاده و قرار است امشب در ورزشگاه امام خمینی(ره) اراک، سرنوشت یک جام را رقم بزند.
بازگشت به گذشته: دوئلی که همیشه نفسگیر بود
نخستین بار سال ۱۳۵۶ بود که استقلال و ملوان در نیمهنهایی جام حذفی به هم رسیدند. در آن بازی کلاسیک، پس از تساوی یک بر یک، این استقلال بود که در ضربات پنالتی راهی فینال شد. آن بازی آغازگر داستانی شد که تا امروز ادامه دارد؛ داستانی با قهرمانان مختلف، اشکها و لبخندها، پیروزیهای شیرین و شکستهای تلخ.
ملوان بندرانزلی، تیمی از دل شمال، از سواحل خزر، با ریشهای عمیق در فوتبال مردمی ایران، بارها در برابر تیم پرستاره و پایتختنشین استقلال قد علم کرده. شاید کسی فراموش نکرده باشد که در فینال سال ۱۳۶۹، همین ملوان بود که پس از تساوی در وقتهای قانونی و اضافه، در یک نبرد جانفرسا در ضربات پنالتی استقلال را شکست داد و برای همیشه نام خود را در تاریخ جام حذفی حک کرد.
نقشآفرینان تاریخساز
در روایت این رقابت، چهرههایی هستند که بهراستی نقشهای کلیدی ایفا کردهاند. محمد احمدزاده، اسطوره ملوان، نه تنها در خط حمله تیمش میدرخشید بلکه در بازیهای رودررو با استقلال در جام حذفی، با سه گل رکورددار باقی مانده است. احمدزاده در سال ۱۳۶۶ در تقابلی حساس، هر سه گل ملوان را وارد دروازه استقلال کرد تا نامش در تاریخ این بازیها جاودانه شود.
مازیار زارع، امروز بهعنوان سرمربی ملوان روی نیمکت نشسته، اما دو فصل پیش نیز هدایت تیم را بر عهده داشت؛ همانزمانی که استقلال با نتیجه ۲ بر صفر ملوان را شکست داد. حالا او دوباره روبهروی استقلال قرار گرفته، اما اینبار در فینال؛ جایی که یک مربی جوان میتواند داستانی تازه بسازد.
در سوی دیگر زمین، استقلال با خاطرات شیرین پیروزیهای اخیر پا به میدان میگذارد. آنها دو دیدار آخر را با پیروزی ۲-۰ به پایان رساندهاند و از دهه ۹۰ به این سو، عملکرد باثباتتری در جام حذفی داشتهاند.
آمار، اما همه چیز نیست
آمار میگوید که استقلال در ۹ تقابل قبلی، چهار بار از سد ملوان گذشته و تنها سه بار شکست خورده. ولی حقیقت این است که بازی با ملوان هرگز آسان نبوده. در سه دیدار از این تقابلها، سرنوشت در وقت اضافه یا پنالتیها رقم خورده، که نشان از رقابتی نزدیک، پرتنش و غیرقابل پیشبینی دارد.
در روزهایی که بسیاری از رقابتها به تجارت و شهرت آلوده شدهاند، بازی استقلال و ملوان هنوز بوی فوتبال مردمی میدهد. از چمن خیس انزلی تا تماشاگران پرشور پایتخت، از شادی پس از پنالتی گرفته تا اشکهای یک حذف، این بازی پر از احساس است؛ چیزی که فوتبال را زنده نگه میدارد.
فینال ۱۴۰۴؛ پایان یک فصل، آغاز یک خاطره
امشب، استقلال بهدنبال تثبیت قدرت و فتح جام است؛ ملوان، چشمبهراه تکرار یک معجزه دیگر. هر دو تیم از ریشههای فوتبال سنتی ایران برآمدهاند؛ یکی با جامهای پرشمارش، دیگری با هویت و تعصب بومیاش.
برای استقلال، این یک مأموریت برای بازگشت به اوج است. برای ملوان، فرصتی برای ایستادن روی قله، در میان تمام بیمهریهایی که سالها با آن روبهرو بوده. در هر حال، این بازی فقط فینال نیست؛ یک نقطه اتصال در تاریخ فوتبال ایران است. جایی که گذشته با آینده گره میخورد و فوتبال، آنگونه که باید، خودش را به ما یادآوری میکند.
نظر شما