بیوگرافی کیلین مورفی برنده بهترین بازیگر نقش اول مرد اسکار ۲۰۲۴
کیلین مورفی برای ایفای نقش در فیلم اوپنهایمر برنده‌ی اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد اسکار ۲۰۲۴ شد.
کیلین مورفی (به ایرلندی: Cillian Murphy، تلفظ: /ˈkɪliən/؛ زادهٔ ۲۵ مهٔ ۱۹۷۶) بازیگر ایرلندی است. او حرفهٔ خود را به عنوان خواننده، گیتاریست و ترانه‌نویس یک گروه موسیقی راک آغاز کرد. سپس در اواخر دههٔ ۱۹۹۰ موسیقی را کنار گذاشت و به بازی در تئاتر و فیلم‌های کوتاه و مستقل روی آورد. از نخستین نقش‌های سینمایی قابل توجه او می‌توان به ۲۸ روز بعد (۲۰۰۲)، وقفه (۲۰۰۳) و چشم قرمز (۲۰۰۵) اشاره کرد. وی برای بازی در نقش یک زن ترنس در فیلم کمدی درام صبحانه در پلوتون (۲۰۰۵) نامزد دریافت جایزهٔ گلدن گلوب شد.و همچین در نود و ششمین دوره جوایز اسکار موفق به دریافت جایزه بهترین بازیگر مرد برای فیلم اوپنهایمر شد.
مورفی در همکاری با کریستوفر نولان، ابتدا نقش مترسک را در سه‌گانهٔ بتمن (۲۰۰۵–۲۰۱۲) بازی کرد و در تلقین (۲۰۱۰)، دانکرک (۲۰۱۷) و اوپنهایمر (۲۰۲۳) از دیگر فیلم‌های نولان حضور پیدا کرده‌است. او برای ایفای نقش اصلی در اوپنهایمر، برنده جایزه گلدن گلوب بهترین بازیگر مرد – فیلم درام شد. فیلم ترسناک یک مکان ساکت: بخش ۲ (۲۰۲۱) و بازی در نقش تامی شلبی در مجموعهٔ درام جنایی پیکی بلایندرز (۲۰۱۳–۲۰۲۲) از دیگر کارهای قابل توجه او هستند.
مورفی اولین طعم اجرا را در دبیرستان چشید، زمانی که در یک برنامه تئاتر ارائه‌شده توسط شرکت تئاتر کورکادورکا شرکت و از این تجربه با احساس خوبی یاد کرد. ویلیام وال، رمان‌نویسی که معلم زبان انگلیسی او بود، مورفی را تشویق کرد که بازیگری را پیگیری کند، اما او در حال تبدیل شدن به یک ستاره راک بود. در اواخر نوجوانی و اوایل ۲۰ سالگی، او در چندین گروه در کنار پدی، گیتار می‌زدند و می‌خواندند و دو نفری که به بیتلز علاقه‌مند بودند و با الهام از آهنگی از فرانک زاپا گروهی به نام «The Sons of Mr. Green Genes» تشکیل دادند. لیبل اسید جاز رکورد به آنها پیشنهاد داد که برای ساخت پنج آلبوم می‌توانند قرارداد ببندند، که آنها این پیشنهاد را رد کردند، زیرا پدی هنوز در مدرسه بود و این دو در قبال مبلغ اندکی که لیبل برای حق پخش آهنگ‌های مورفی تعیین کرده‌بود، موافق نبودند. مورفی بعداً گفت که، «من بسیار خوشحالم که در گذشته ما [آن قرارداد را] امضا نکردیم زیرا شما به نوعی زندگی و کل موسیقی خود را به یک لیبل واگذار می‌کنید.»
مورفی در سال ۱۹۹۶، تحصیل در رشته حقوق را در دانشگاه کورک (UCC) آغاز کرد، اما در امتحانات سال اول خود مردود شد به این خاطر که هدف و علاقه‌ای به آن نداشت. نه فقط به این دلیل که با گروهش مشغول بودند، بلکه چند روز پس از شروع به کار در UCC متوجه شد که قانون آن چیزی که او می‌خواسته نیست. پس از دیدن تولید صحنه ای توسط کورکادورکا از پرتقال کوکی، توجه‌اش به حرفه بازیگری جلب شد. اولین نقش مهم او در تولید آماتورانهٔ یک نمایشنامه از انجمن درام UCC بود. مورفی همچنین در اجرای موزیکال کمدی Little Shop of Horrors، نقش اصلی را بازی کرد که در سالن اپرای کورک نمایش داده‌شد. او بعدها اعتراف کرد که انگیزه اصلی او در آن زمان، رفتن به مهمانی‌ها و ملاقات با زنان بوده، و نه دنبال‌کردن حرفه بازیگری.
زندگی شخصی کیلین مورفی برنده بهترین بازیگر نقش اول مرد اسکار ۲۰۲۴
در میانهٔ سال ۲۰۰۴، مورفی با دوست دختر قدیمی خود، هنرمندی به نام ایوان مک‌گینس که در سال ۱۹۹۶ در یکی از اجراهای راک گروه با او آشنا شده‌بود، ازدواج کرد.این زوج از سال ۲۰۱۵ در دوبلین با دو پسرشان (زادهٔ سال‌های ۲۰۰۵ و ۲۰۰۷) زندگی می‌کنند.
مورفی صاحب یک سبک شخصی یا تبلیغاتی نیست، ترجیح می‌دهد دربارهٔ زندگی خود صحبت نکند و تا سال ۲۰۱۰ در هیچ برنامه زندهٔ گفت‌وگو تلویزیونی شرکت نمی‌کرد؛ تا اینکه مهمان برنامه ایرلندی لِیت لِیت شد اما هم چنان کم حرف و محتاط بود. او اغلب به تنهایی در مراسم‌ها شرکت می‌کند. او اظهار داشته که به زندگی به شیوه افراد مشهور علاقه‌مند نیست و گفته: «حضور روی فرش قرمز برای من چالشی است که نمی‌خواهم به آن برسم.» او به عمد به شیوه‌ای زندگی می‌کند که توجه رسانه‌ها را جلب نکند. مورفی با چند بازیگر ایرلندی ازجمله کالین فارل، جاناتان ریس میرز و لیام نیسون دوست است.
موسیقی همچنان بخش مهمی از زندگی مورفی را تشکیل می‌دهد. در سال ۲۰۰۴، او گفت: «تنها چیز عجیب و غریب در سبک زندگی من، سیستم پخش موزیک من، خرید موسیقی و رفتن به کنسرت است». او عضو هیچ گروه راکی نیست و قصد ندارد گروه دیگری را تشکیل دهد، اما گاهی با دوستانش یا به تنهایی موسیقی می‌نوازد و آهنگ می‌نویسد. وی در این باره گفته‌است: «حتی اگر کارم خوب بود، تصور بازیگری و عضویت در یک گروه راک به‌طور همزمان، به این معنی است که هرگز جدی گرفته نخواهم شد.» در سال ۲۰۱۵، او در فهرست یکی از ۵۰ مرد خوش لباس جی‌کیو قرار گرفت.
معرفی فیلم اوپنهایمر
در سال ۱۹۲۶، جی. رابرت اوپنهایمر، دانشجوی ۲۲ ساله دکترا، در حین تحصیل زیر نظر فیزیکدان تجربی پاتریک بلاکت در آزمایشگاه کاوندیش واقع در دانشگاه کمبریج، از دلتنگی و اضطراب رنج می‌برد. اوپنهایمر که از دست بلاکت ناراحت است، با گذاشتن یک سیب مسموم می‌خواهد به او تلافی کند، اما سپس مانع از خوردن آن توسط دانشمند نیلز بور می‌شود که برای ملاقات او آمده‌است. اوپنهایمر پی‌اچ‌دی خود را در رشته فیزیک در دانشگاه گوتینگن در آلمان به پایان می‌رساند و بعداً با فیزیکدان نظری ورنر هایزنبرگ در کنفرانسی که در مؤسسه فناوری فدرال زوریخ، سوئیس برگزار شده‌است، ملاقات می‌کند.[۲۵] او با امید به گسترش تحقیقات فیزیک کوانتومی به ایالات متحده بازگشته و تدریس در دانشگاه کالیفرنیا، برکلی و مؤسسه فناوری کالیفرنیا را آغاز می‌کند. او با همسر آینده‌اش، کاترین پونینگ، زیست‌شناس و کمونیست آشنا می‌شود. او همچنین رابطه‌ای متناوب با جین تتلاک دارد که یکی از اعضای حزب کمونیست است و چند سال بعد خودکشی می‌کند.
در سال ۱۹۴۲، ژنرال ارتش ایالات متحده لسلی گرووز، اوپنهایمر را برای رهبری پروژه منهتن برای ساخت بمب اتمی استخدام می‌کند و اوپنهایمر به او اطمینان می‌دهد هیچ گونه همدردی با کمونیست‌ها ندارد. اوپنهایمر که خودش یهودی است، به‌ویژه تحت تأثیر نازی‌ها قرار می‌گیرد که در حال تکمیل برنامه جنگ‌افزار هسته‌ای خود هستند که توسط هایزنبرگ رهبری می‌شود. اوپنهایمر یک تیم علمی شامل ادوارد تلر و ایزیدور ایزاک رابی را در لس آلاموس، نیومکزیکو گرد هم می‌آورد تا مخفیانه بمب را بسازند. اوپنهایمر با دانشمندان انریکو فرمی و دیوید ال. هیل همکاری می‌کند. او و آلبرت اینشتین دربارهٔ این موضوع بحث می‌کنند که چگونه یک بمب اتمی ممکن است یک واکنش زنجیره‌ای غیرقابل توقف ایجاد کند که می‌تواند کره زمین را نابود کند.
نظر شما